(بر هر يك از عناوين كليك كنيد تا زيرشاخه‌هاي آن نمايش داده شوند.)
درس سيزدهم: حديث كُمَيل، قوي‌ترين دليل ولايت فقيه است
درس هفدهم: بحث پيرامون حديث وارد در «احتجاج» طبرسيّ بطور تفصيل
درس هجدهم: بحث پيرامون «تفسير منسوب به حضرت إمام حسن عسكريّ عليه السّلام»درس نوزدهم: بحث در استصحاب عدالت فقيهِ غيرِ مرجع، چون زمان مرجعيّت او فرا رسد
درس نوزدهم: بحث در استصحاب عدالت فقيهِ غيرِ مرجع، چون زمان مرجعيّت او فرا رسد
درس بيست ويكم: نامه أميرالمومنين عليه السّلام به مالك أشْتَر، و برخي روايات ديگر
درس بيست و دوّم: دليل قطعيّ عقليّ بر لزوم تشكيل حكومت
درس بيست و سوّم: محصّل أدلّه ولايت فقيه أعلم اُمّت، كه متّكي به نور و فُرقان إلهي باشد
درس بيست و چهارم: ميزان أعلميّت فقيه، أعلميّت او به كتاب الله است
درس سيزدهم: حديث كُمَيل، قوي‌ترين دليل ولايت فقيه است
أفراد اندكي، قآئم للّه بالحجّة، يا ظاهر مشهور و يا خائف مغمورند
دلالت حديث كميل بر ولايت فقيه در سه مرحله: قضاء و إفتاء و حكومت
إشكال بر علاّمه مجلسي (ره) در حصر مُفاد حديث را به إمام معصوم
قرائن دالّه در روايت، بر عدم حصر و إطلاق آن لكلِّ عالمٍ ربّانيّ
دست پروردگان إسلام در تاريخ كه إنسان كامل بوده، ولي إمام نبوده‌اند
معني: يُودِعُوهَا نُظَرَآءَهُمْ و يَزْرَعُوهَا فِي قُلُوبِ أَشْبَاهِهِمْ، عموميّت است
علمائي كه متّصف به مُفاد اين حديث نباشند، غاصب مقام ولايتند
خطبه حضرت سيّد الشّهداء و يا أمير المومنين عليهما السّلام
مُفاد: مَجَارِيَ الامورِ وَ الاحْكَامِ؛ و مُفاد أمين در حلال و حرام
كلام اُستاد، آية الله شيخ حسين حلّيّ، پيرامون حديث مزبور
در ولايت فقيه، بايد علم ظاهر و علم باطن با هم جمع باشد
روايت إمام حسن مجتبي عليه السّلام اين حديث را از رسول أكرم صلّي الله عليه وآله
روايت أميرالمومنين عليه‌السّلام اين حديث را از رسول أكرم صلّي الله عليه و آله
روايت سلمان فارسي اين حديث را از رسول الله، در احتجاج با أبوبكر در مسجد
تهديد و خطاب إمام محمّد تقيّ عليه السّلام به عمويشان: عبدالله بن موسي
بحث پيرامون شرح حديث «نهج البلاغة»: إنَّ أَوْلَي النَّاسِ بِالانْبِيَآءِ
أخذ به إطلاق در جائي كه أصل معني لغويّ و سـعه و ضيقش مشكوك است جائز نيست
فهم عرفي بر أساس ضوابط عميقي است كه عقل بدان راه ندارد
عدم تفاوت در أخذ به إطلاق، ميان إطلاق موضوعي و إطلاق محمولي
روايت وارده در «احتجاج» شيخ طبرسي از حضرت إمام حسن عسكريّ عليه‌السّلام
تفسير حضرت، آيه: وَ مِنْهُمْ أُمِّيُّونَ لَا يَعْلَمُونَ الْكِتَـٰبَ إِلآ أَمَانِيَّ
علماي يهود أوصاف پيامبر آخرالزّمان را خلاف آنچه بود بيان مي‌كردند، تا بر مردم رياست كنند
علماء ما و عوام ما، با علماء يهود و عوام آنها، از يك جهت مشتركند و از يك جهت متمايز
درس هفدهم: بحث پيرامون حديث وارد در «احتجاج» طبرسيّ بطور تفصيل
هر كس با إدراك وجداني و فقه قلبي، ميتواند علماي سو ء را بشناسد
خدا دو حجّت دارد: حجّت ظاهر: أنبياء و إمامان؛ و حجّت باطن: عقل
عوام ما چون از فقهائشان فسق ظاهر و جانبداري ببينند، تقليد از آنها حر��م است
كسانيكه به مقاصد مختلفه، در كلام أئمّه تخليط نموده‌اند
خداوند پويندگان حقّ را يله نميگذارد؛ مومني را براي إرشاد آنها برمي‌انگيزد
درس هجدهم: بحث پيرامون «تفسير منسوب به حضرت إمام حسن عسكريّ عليه السّلام»
براي مرجعيّت در فتوي و تقليد، ملكه‌اي بالاتر از ملكه عدالت لازم است
بحث پيرامون تفسير حضرت هادي، بنام «تفسير حضرت عسكريّ عليه السّلام»
علمائي كه تفسير منسوب بحضرت عسكري عليه السّلام را معتبر نميدانند
أدلّه حاجي نوري (ره) در ردّ سيّد هاشم خوانساري و إثبات حجّيّت تفسير
هر خبري كه خلاف علم باشد، قبل از رجوع به سندش مردود است
إشـكالهاي وارده بر تفسـير مزبور؛ و عدم نهوض أدلّـه حاجـي نوري در إثبات حجّيّت آن
درس نوزدهم: بحث در استصحاب عدالت فقيهِ غيرِ مرجع، چون زمان مرجعيّت او فرا رسد
تفسير منسوب به حضرت إمام عسكريّ عليه‌السّلام ساخته و پرداخته سهل بن أحمد ديباجي است
نقل رويائي از آية الله خوئي مُدّ ظلّه درباره مواخذه از مصارف بيت المال
فرق ميان توكيل و إذن در تعهّد مسؤوليّت، بعهده مجتهد نيست
نفس إنسان تا رسوخ علوم باطنيّه در آن نشود، قابل تغيير است
استصحاب عدالت در آنها شبيه به استصحاب كلّي قسم ثالث است
علّت تحرّز أعلام از ولايت، عدم اطمينان به نفس مطمئنّه است
ورود در مقـام ولايت با فـقدان نفس مطمئنّه، موجب سقوط در حضيض ضـلالت است
حكم رجوع جاهل به عالم در سه مرحله فطرت، عقل، و شرع است
إيراد حضرت اُستاد آية الله علاّمه طباطبائيّ (قدّه) بر استفاده رجوع به أعلم از آيه
رجوع به أعلم در مسائل خطيره و اُمور مهمّه، سيره عقلائيّه است حتّي براي عالم
باإمكانات دسترسي به أعلم در اُمور خطيره، رجوع به عالم خلاف سيره است
علّت عدم رجوع رُوات أحاديث به إمامان در مسائل جزئيّه، جزم آنهاست
دلالت آيه بر آنكه يگانه راه و روش حقّ، تبعيّت از علم است
شباهت مُفاد آيه با روايت: مَا وَلَّتْ أُمَّةٌ أَمْرَهَا رَجُلاً قَطُّ، إلخ
بحث در: أَمَّا الْحَوَادِثُ الْوَاقِعَةُ فَارْجِعُوا فِيهَا إلَي رُوَاةِ حَدِيثِنَا
درس بيست ويكم: نامه أميرالمومنين عليه السّلام به مالك أشْتَر، و برخي روايات ديگر
دلالت نامه بر لزوم أعلميّت در باب مرجعيّت إفتاء، و مرجعيّت ولايت
دلالت مقاليّه و مقاميّه مُفاد نامه، بر لزوم أعلميّت در مقام ولايت
دلالت آيه «نَفْر» با سنّت نبويّ، بر معافيّت طلاّب از حضور در جبهه جنگ
دلالت آيه «نفر» بر وجوب تحصيل علوم إسلامي، و وجوب تعليم آن
روايت: الفُقَهَآءُ أُمَنَآءُ الرُّسُلِ مَا لَمْ يَدْخُلُوا فِي الدُّنْيَا
درس بيست و دوّم: دليل قطعيّ عقليّ بر لزوم تشكيل حكومت
درس بيست و سوّم: محصّل أدلّه ولايت فقيه أعلم اُمّت، كه متّكي به نور و فُرقان إلهي باشد
أصل حكم و سعه و ضيق و ��يود و شرائط آن، همه به دست حاكم است
شارع إسلام، طريق تعيين ولايت را انتخاب از راه أكثريّت قرار نداده است
رَجُلٌ يَعْلَمُ وَ هُوَ يَعْلَمُ أَنَّهُ يَعْلَمُ، فَذَاكَ مُرْشِدٌ حَاكِمٌ فَاتَّبِعُوهُ
الْقُضَاةُ أَرْبَعَةٌ: ثَلَاثَةٌ فِي النَّارِ وَ وَاحِدٌ فِي الْجَنَّةِ
تأسّف آية الله نائيني (قدّه) بر عدم بحث‌هاي عميق در باب ولايت فقيه
درس بيست و چهارم: ميزان أعلميّت فقيه، أعلميّت او به كتاب الله است
مصادر حديث رسول خدا: إنَّمَا الْعِلْمُ ثَلَاثَةٌ...، از طريق شيعه و سنّي
تفسير مرحوم مجلسي و محقّق فيض، از فقرات ثلاثه اين حديث
با انحصار علم در علوم ثلاثه، مراد از أعلميّت هم واضح است
با وجود حديث اقتران ثَقَلَيْن، سزاوار است شيعه بيش از اين به قرآن اهتمام دهد
تأسّف مولّف از كلام يكي از علماي نجف، كه تدريس علوم قرآني را مهمّ نمي‌شمرد
موارد تقدّم در إسلام: أعلميّت به قرآن، سنّت، سپس هجرت، و بعد إسلام است