ادعیه و اذکار

دعاى جوشن كبير

اين دعا در كتاب هاى بلد الامين و مصباح كفعمى آمده، از حضرت سيّد الساجدين عليه السّلام، از پدر ايشان از جدّ بزرگوارش حضرت رسول صلى اللّه عليه و آله روايت شده: اين دعا را جبرئيل براى آن حضرت در يكى از جنگها فرود آورد، درحالى كه زره سنگينى بر تن آن جناب بود به گونه اى كه سنگيني آن، بدن مبارك آن حضرت را به درد آورده بود.
جبرئيل عرضه داشت: يا محمّد پروردگارت به تو سلام مي رساند و مي فرمايد: اين جوشن (زره) را از تن خود بيرون كن و اين دعا را بخوان كه براى تو و امّتت موجب ايمنى است.
سپس شرحى در فضيلت اين دعا ذكر فرموده كه اينجا جاى بيان تمام آن نيست ولى به برخى از آن اشاره مي كنيم از جمله آنكه هركه آن را بر كفنش بنويسد، خدا به احترام آن، او را به آتش نمى افكند و و هركه آن را در اول ماه رمضان با نيّت خالص و دلى پاك بخواند، حق تعالى بهره مندى را روزى او مي كند، و براى وي هفتاد هزار فرشته مي آفريند كه خدا را تسبيح و تقديس كنند و ثوابش را براى او قرار دهند.
در ادامه نيز فضيلت زيادي نقل كرده تا آنكه فرمود: هركه آن را در ماه رمضان سه بار بخواند، خدا بدن او را بر آتش جهنم حرام مى كند، و بهشت را براى او واجب مي گرداند، و دو فرشته را بر او مى گمارد تا او را از گناهان حفظ كنند، و در طول زندگى خود در امان خدا باشد و در پايان روايت آمده: امام حسين عليه السّلام فرمود: پدرم على بن ابيطالب عليه السّلام به حفظ اين دعا وصيّت كرد، و نيز اينكه آن را بر كفن ايشان بنيوسم و به اهل خود تعليم دهم و آنان را به خواندنش ترغيب نمايم.
اين دعا مشتمل بر هزار نام از نام هاى خدا است و اسم اعظم نيز در آن است.
فقير گويد: از اين روايت دو نكته استفاده مى شود، اوّل: استحباب نوشتن اين دعا بر كفن چنان كه علاّمه بحر العلوم (عطر الله مرقده) در كتاب «الدرّة» به آن اشاره فرموده است:

وَسُنَّ اَنْ يُكْتَبَ بالْأكْفانِ شَهادَةُ الْاِسْلامِ وَالْاِيمانِ
{مستحب است كه بر كفن ها شهادت به اسلام و ايمان نوشته شود}
وَهكَذا كِتابَةُ الْقُرْانِ وَالْجَوْشَنُ المَنْعُوتُِ بِالْأمانِ
{و هم چنين نوشتن قرآن و جوشن كبير كه دعاي امان دادن است}
دومّ: استحباب خواندن اين دعا در اوّل ماه رمضان، و امّا درباره قرائت آن در خصوص شب هاى قدر بايد گفت، ذكرى از آن در اين روايت نيامده است ولى علاّمه مجلسى (قدس الله روحه) در كتاب «زاد المعاد» آن را در ضمن اعمال شب هاى قدر ذكر نموده است و در پاره اى از روايات نيز وارد شده كه دعاى «جوشن كبير» را در هر يك از شب هاى قدر بخوانند.
و براى ما در اين مقام فرمايش علاّمه مجلسى (احلّه اللّه دار المقام) كافى است.

در هر صورت اين دعا مشتمل بر صد بند است، و هر بندى مشتمل بر ده نام از نام هاى خداست كه در آخر هر بند بايد گفت:
سُبْحانَكَ يا لا اِلهَ اِلاّ اَنْتَ، الْغَوْثَ الْغَوْثَ خَلِّصْنا مِنَ النّارِ يا رَبِّ
و در كتاب «بلد الامين» آمده است كه در آغاز هر بند «بسم اللّه» بگويد و در آخرش:
سُبْحانَكَ يا لا اِلهَ اِلاّ اَنْتَ، الْغَوْثَ الْغَوْثَ صَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَآلِهِ، وَ خَلِّصْنا مِنَ النّارِ يا رَبِّ، يا ذَاالْجَلالِ وَالاِْكْرامِ، يا ارْحَمَ الرّاحِمينَ،
منزّهى تو اى كه معبودى جز تو نيست، فريادرس فريادرس بر محّمد و خاندانش درود فرست و ما را اى پروردگار از آتش رهايى بخش، اى سرچشمه هيبت و كرامت، اى مهربان ترين مهربانان.

و آن دُعا اين است :

بِسم اللهِ الرَحمنِ الرَحيم
به نام خدا كه رحمتش بسيار و مهرباني اش هميشگي است
(۱) اَللّهُمَّ اِنّى اَسْئَلُكَ بِاسْمِكَ يا اَللّهُ، يا رَحْمنُ، يا رَحيمُ، يا كَريمُ، يا مُقيمُ، يا عَظيمُ، يا قَديمُ، يا عَليمُ، يا حَليمُ، يا حَكيمُ، سُبْحانَكَ يا لا اِلهَ اِلاّ اَنْتَ الْغَوْثَ الْغَوْثَ خَلِّصْنا مِنَ النّارِ يا رَبِّ
(۱) خدايا از تو خواستارم به نامت، اي خدا، اي بخشنده، اي مهربان، اي گرامي، اي پايدار، اي بزرگ، اي ديرينه، اي دانا، اي شكيبا، اي فرزانه، منزّهي تواي كه معبودي جز تو نيست، فرياد رس فرياد رس، ما را از آتش برهان اي پروردگار من
(۲) يا سَيِّدَ السّاداتِ، يا مُجيبَ الدَّعَواتِ، يا رافِعَ الدَّرَجاتِ، يا وَلِىَّ الْحَسَناتِ، يا غافِرَ الْخَطيئاَّتِ، يا مُعْطِىَ الْمَسْئَلاتِ، يا قابِلَ التَّوْباتِ، يا سامِعَ الاْصْواتِ، يا عالِمَ الْخَفِيّاتِ، يا دافِعَ الْبَلِيّاتِ،
(۲) اي سرور سروران، اي برآورنده دعاها، اي بلندي بخش جايگاه ها، اي سرچشمه نيكي ها، اي درگذرنده از خطاها، اي عطابخش خواسته ها، اي پذيرنده توبه ها، اي شنونده نداها، اي داناي رازها، اي دور كننده بلاها
(۳) يا خَيْرَالْغافِرينَ، يا خَيْرَ الْفاتِحينَ، يا خَيْرَ النّاصِرينَ، يا خَيْرَ الْحاكِمينَ، يا خَيْرَ الرّازِقينَ، يا خَيْرَ الْوارِثينَ، يا خَيْرَ الْحامِدينَ، يا خَيْرَ الذّاكِرينَ، يا خَيْرَ الْمُنْزِلينَ، يا خَيْرَ الْمُحْسِنينَ،
(۳) اي بهترين آمرزگاران، اي بهترين گشايشگران، اي بهترين ياوران، اي بهترين داوران، اي بهترين روزي دهان، اي بهترين وارثان، اي بهترين ستايشگران، اي بهترين يادآوران، اي بهترين عطابخشان، اي بهترين نيكوكاران
(۴) يَا مَنْ لَهُ الْعِزَّةُ وَ الْجَمَالُ، يَا مَنْ لَهُ الْقُدْرَةُ وَ الْكَمَالُ، يَا مَنْ لَهُ الْمُلْكُ وَ الْجَلالُ، يَا مَنْ هُوَ الْكَبِيرُ الْمُتَعَالِ، يَا مُنْشِئَ السَّحَابِ الثِّقَالِ، يَا مَنْ هُوَ شَدِيدُ الْمِحَالِ، يَا مَنْ هُوَ سَرِيعُ الْحِسَابِ، يَا مَنْ هُوَ شَدِيدُ الْعِقَابِ، يَا مَنْ عِنْدَهُ حُسْنُ الثَّوَابِ، يَا مَنْ عِنْدَهُ أَمُّ الْكِتَابِ،
(۴) اي آن كه شكوه و زيبايي تنها از آن اوست، اي آن كه توانايي و برازندگي تنها از آن اوست، اي آن كه فرمانروايي و شوكت تنها از آن اوست، اي آنكه اوست بزرگ و برتر، اي پديدآورنده ابرهاي پرباران، اي آن كه نيرومند و پرتوان است، اي آن كه حسابرسي چالاك است، اي آن كه كيفرش سخت و شديد است، اي آن كه پاداش نيك تنها نزد اوست، اي آن كه دفتر هستي پيش روي اوست
(۵) اللَّهُمَّ إِنِّي أَسْأَلُكَ بِاسْمِكَ يَا حَنَّانُ، يَا مَنَّانُ، يَا دَيَانُ، يَا بُرْهَانُ، يَا سُلْطَانُ، يَا رِضْوَانُ، يَا غُفْرَانُ، يَا سُبْحَانُ، يَا مُسْتَعَانُ، يَا ذَا الْمَنِّ وَ الْبَيَانِ،
(۵) خدايا! از تو خواستارم به نامت اي پرمهر، اي بخشايشگر، اي جزادهنده، اي روشني خرد، اي فرمانروا، اي خشنودي، اي آمرزش، اي پاك، اي پشتوانه، اي صاحب نعمت و بيان
(۶) يَا مَنْ تَوَاضَعَ كُلُّ شَي ءٍ لِعَظَمَتِهِ، يَا مَنِ اسْتَسْلَمَ كُلُّ شَي ءٍ لِقُدْرَتِهِ، يَا مَنْ ذَلَّ كُلُّ شَي ءٍ لِعِزَّتِهِ، يَا مَنْ خَضَعَ كُلُّ شَي ءٍ لِهَيبَتِهِ، يَا مَنِ انْقَادَ كُلُّ شَي ءٍ مِنْ خَشْيَتِهِ، يَا مَنْ تَشَقَّقَتِ الْجِبَالُ مِنْ مَخَافَتِهِ، يَا مَنْ قَامَتِ السَّمَاوَاتُ بِأَمْرِهِ، يَا مَنِ اسْتَقَرَّتِ الْأَرَضُونَ بِإِذْنِهِ، يَا مَنْ يسَبِّحُ الرَّعْدُ بِحَمْدِهِ، يَا مَنْ لا يَعْتَدِي عَلَى أَهْلِ مَمْلَكَتِهِ،
(۶) اي آن كه همه در برابر عظمتش فروتن، اي آن كه همه در برابر قدرتش تسليم، اي آن كه همه در برابر عزّتش خوار، اي آن كه همه در برابر هيبتش هراسان، اي آن كه همه از ترسش فرمانبردار، اي آن كه كوهها از بيمش شكافته، اي آن كه آسمانها به امرش بر پا، اي آن كه زميني ها به اجازه اش بر جا، اي آن كه رعد به ستايشش تسبيح گو است، اي آن كه بر اهل مملكتش ستم نمي كند
(۷) يَا غَافِرَ الْخَطَايَا، يَا كَاشِفَ الْبَلايَا، يَا مُنْتَهَى الرَّجَايَا، يَا مُجْزِلَ الْعَطَايَا، يَا وَاهِبَ الْهَدَايَا، يَا رَازِقَ الْبَرَايَا، يَا قَاضِيَ الْمَنَايَا، يَا سَامِعَ الشَّكَايَا، يَا بَاعِثَ الْبَرَايَا، يَا مُطْلِقَ الْأُسَارَى،
(۷) اي درگذرنده از خطاها، اي برطرف كننده بلاها، اي اوج اميدواري ها، اي بسياردهنده عطاها، اي بخشنده هدايا، اي روزي رسان آفريده ها، اي برآورنده آرزوها، اي شنواي گلايه ها، اي برانگيزنده بندگان، اي بندگشاي دربندان
(۸) يَا ذَا الْحَمْدِ وَ الثَّنَاءِ، يَا ذَا الْفَخْرِ وَ الْبَهَاءِ، يَا ذَا الْمَجْدِ وَ السَّنَاءِ، يَا ذَا الْعَهْدِ وَ الْوَفَاءِ، يَا ذَا الْعَفْوِ وَ الرِّضَاءِ، يَا ذَا الْمَنِّ وَ الْعَطَاءِ، يَا ذَا الْفَصْلِ وَ الْقَضَاءِ، يَا ذَا الْعِزِّ وَ الْبَقَاءِ، يَا ذَا الْجُودِ وَ السَّخَاءِ، يَا ذَا الْآلاءِ وَ النَّعْمَاءِ،
(۸) اي صاحب سپاس و ستايش، اي صاحب فخر و زيبايي، اي صاحب بزرگواري و والايي، اي صاحب پيمان و وفا، اي صاحب گذشت و رضا، اي صاحب بخشش و عطاء، اي صاحب دادرسي و داوري، اي صاحب عزّت و بقا، اي صاحب كرم و بخشش، اي صاحب عطاها و نعمتها
(۹) اللَّهُمَّ إِنِّي أَسْأَلُكَ بِاسْمِكَ يَا مَانِعُ، يَا دَافِعُ، يَا رَافِعُ، يَا صَانِعُ، يَا نَافِعُ، يَا سَامِعُ، يَا جَامِعُ، يَا شَافِعُ، يَا وَاسِعُ، يَا مُوسِعُ،
(۹) خدايا از تو خواستارم به نامت اي بازدارنده، اي دور كننده، اي بردارنده، اي سازنده، اي سودبخش، اي شنوا، اي گردآورنده، اي ياريگر، اي مهرگستر، اي وسعت بخش
(۱۰) يَا صَانِعَ كُلِّ مَصْنُوعٍ، يَا خَالِقَ كُلِّ مَخْلُوقٍ، يَا رَازِقَ كُلِّ مَرْزُوقٍ، يَا مَالِكَ كُلِّ مَمْلُوكٍ، يَا كَاشِفَ كُلِّ مَكْرُوبٍ، يَا فَارِجَ كُلِّ مَهْمُومٍ، يَا رَاحِمَ كُلِّ مَرْحُومٍ، يَا نَاصِرَ كُلِّ مَخْذُولٍ، يَا سَاتِرَ كُلِّ مَعْيوبٍ، يَا مَلْجَأَ كُلِّ مَطْرُودٍ،
(۱۰) اي سازنده هر ساخته، اي آفريننده هر آفريده، اي روزي بخش هر روزي خوار، اي داراي هر دارايي، اي غمگسار هر غمزده، اي فرج بخش هر اندوهگين، اي مهرورز بر هر مهرجو، اي ياور هر بي ياور، اي پرده پوش هر كاستي، اي پناه هر رانده
(۱۱) يَا عُدَّتِي عِنْدَ شِدَّتِي، يَا رَجَائِي عِنْدَ مُصِيبَتِي، يَا مُونِسِي عِنْدَ وَحْشَتِي، يَا صَاحِبِي عِنْدَ غُرْبَتِي، يَا وَلِيي عِنْدَ نِعْمَتِي، يَا غِيَاثِي عِنْدَ كُرْبَتِي، يَا دَلِيلِي عِنْدَ حَيرَتِي، يَا غَنَائِي عِنْدَ افْتِقَارِي، يَا مَلْجَئِي عِنْدَ ضْطِرَارِي، يَا مُعِينِي عِنْدَ مَفْزَعِي،
(۱۱) اي توشه ام در سختي، اي اميدم در ناگواري، اي همدمم در وحشت، اي همرهم در غربت، اي سرپرستم در نعمت، اي فريادرسم در گرفتاري، اي رهنمايم در سرگرداني، اي توانگري ام در تنگدستي، اي پناهم در درماندگي، اي مددرسانم در پريشاني
(۱۲) يَا عَلامَ الْغُيوبِ، يَا غَفَّارَ الذُّنُوبِ، يَا سَتَّارَ الْعُيوبِ، يَا كَاشِفَ الْكُرُوبِ، يَا مُقَلِّبَ الْقُلُوبِ، يَا طَبِيبَ الْقُلُوبِ، يَا مُنَوِّرَ الْقُلُوبِ، يَا أَنِيسَ الْقُلُوبِ، يَا مُفَرِّجَ الْهُمُومِ، يَا مُنَفِّسَ الْغُمُومِ،
(۱۲) اي داناي نهان ها، اي آمرزنده گناهان، اي پرده پوش عيب ها، اي غمگسار غم ها، اي دگرگون ساز دل ها، اي پزشك قلب ها، اي روشني بخش دل ها، اي همدم جان ها، اي گره گشاي اندوه ها، اي گشايشگر دلتنگي ها
(۱۳) اللَّهُمَّ إِنِّي أَسْأَلُكَ بِاسْمِكَ يَا جَلِيلُ، يَا جَمِيلُ، يَا وَكِيلُ، يَا كَفِيلُ، يَا دَلِيلُ، يَا قَبِيلُ، يَا مُدِيلُ، يَا مُنِيلُ، يَا مُقِيلُ، يَا مُحِيلُ،
(۱۳) خدايا! از تو درخواست مي كنم به نامت اي والا، اي زيبا، اي كارگشا، اي سرپرست، اي راهنما، اي پذيرا، اي گرداننده، اي عطابخش، اي درگذرنده، اي حال گردان
(۱۴) يَا دَلِيلَ الْمُتَحَيرِينَ، يَا غِيَاثَ الْمُسْتَغِيثِينَ، يَا صَرِيخَ الْمُسْتَصْرِخِينَ، يَا جَارَ الْمُسْتَجِيرِينَ، يَا أَمَانَ الْخَائِفِينَ، يَا عَوْنَ الْمُؤْمِنِينَ، يَا رَاحِمَ الْمَسَاكِين، يَا مَلْجَأَ الْعَاصِينَ، يَا غَافِرَ الْمُذْنِبِينَ، يَا مُجِيبَ دَعْوَةِ الْمُضْطَرِّينَ،
(۱۴) اي رهنماي رهجويان، اي مددرس مددجويان، اي فريادرس فريادكنان، اي پناه پناهندگان، اي ايمني بخش هراسندگان، اي ياور مؤمنان، اي مهرورز بر خاك نشستگان، اي پناه عصيانگران، اي آمرزنده گنهگاران، اي اجابت كننده دعاي بيچارگان
(۱۵) يَا ذَا الْجُودِ وَ الْإِحْسَانِ، يَا ذَا الْفَضْلِ وَ الامْتِنَانِ، يَا ذَا الْأَمْنِ وَ الْأَمَانِ، يَا ذَا الْقُدْسِ وَ السُّبْحَانِ، يَا ذَا الْحِكْمَةِ وَ الْبَيَانِ، يَا ذَا الرَّحْمَةِ وَ الرِّضْوَانِ، يَا ذَا الْحُجَّةِ وَ الْبُرْهَانِ، يَا ذَا الْعَظَمَةِ وَ السُّلْطَانِ، يَا ذَا الرَّأْفَةِ وَ الْمُسْتَعَانِ، يَا ذَا الْعَفْوِ وَ الْغُفْرَانِ،
(۱۵) اي صاحب جود و نيكي، اي صاحب بخشش و عطا، اي صاحب امن و امان، اي صاحب قدس و پاكي، اي صاحب حكمت و بيان، اي صاحب رحمت و رضوان، اي صاحب حجّت و برهان، اي صاحب عظمت و سلطان، اي صاحب مهر و اي پشتيبان، اي صاحب گذشت و غفران
(۱۶) يَا مَنْ هُوَ رَبُّ كُلِّ شَي ءٍ، يَا مَنْ هُوَ إِلَهُ كُلِّ شَي ءٍ، يَا مَنْ هُوَ خَالِقُ كُلِّ شَي ءٍ، يَا مَنْ هُوَ صَانِعُ كُلِّ شَي ءٍ، يَا مَنْ هُوَ قَبْلَ كُلِّ شَي ءٍ، يَا مَنْ هُوَ بَعْدَ كُلِّ شَي ءٍ، يَا مَنْ هُوَ فَوْقَ كُلِّ شَي ءٍ، يَا مَنْ هُوَ عَالِمٌ بِكُلِّ شَي ءٍ، يَا مَنْ هُوَ قَادِرٌ عَلَى كُلِّ شَي ءٍ، يَا مَنْ هُوَ يَبْقَى وَ يَفْنَى كُلُّ شَي ءٍ،
(۱۶) اي آن كه پروردگار همه، اوست، اي آن كه معبود همه، اوست، اي آن كه آفريننده همه، اوست، اي آن كه سازنده همه، اوست، اي آن كه پيش از همه بود، اي آن كه بعد از همه هست، اي آن كه از هر چيز برتر است، اي آن كه به همه چيز داناست، اي آن كه بر هر چيز توانا است، اي آن كه او هميشگي است و همه چيز رفتني است
(۱۷) اللَّهُمَّ إِنِّي أَسْأَلُكَ بِاسْمِكَ يَا مُؤْمِنُ، يَا مُهَيمِنُ، يَا مُكَوِّنُ، يَا مُلَقِّنُ، يَا مُبَينُ، يَا مُهَوِّنُ، يَا مُمَكِّنُ، يَا مُزَينُ، يَا مُعْلِنُ، يَا مُقَسِّمُ،
(۱۷) خدايا! از تو مي خواهم به نامت اي ايمني بخش، اي چيره بر همه، اي هستي آفرين، اي دلبر، اي خِرَد رُبا، اي سادگي بخش، اي توان ده، اي زينت بخش، اي نمايانگر، اي پخش كن
(۱۸) يَا مَنْ هُوَ فِي مُلْكِهِ مُقِيمٌ، يَا مَنْ هُوَ فِي سُلْطَانِهِ قَدِيمٌ، يَا مَنْ هُوَ فِي جَلالِهِ عَظِيمٌ، يَا مَنْ هُوَ عَلَى عِبَادِهِ رَحِيمٌ، يَا مَنْ هُوَ بِكُلِّ شَي ءٍ عَلِيمٌ، يَا مَنْ هُوَ بِمَنْ عَصَاهُ حَلِيمٌ، يَا مَنْ هُوَ بِمَنْ رَجَاهُ كَرِيمٌ، يَا مَنْ هُوَ فِي صُنْعِهِ حَكِيمٌ، يَا مَنْ هُوَ فِي حِكْمَتِهِ لَطِيفٌ، يَا مَنْ هُوَ فِي لُطْفِهِ قَدِيمٌ،
(۱۸) اي آن كه در فرمانروايي اش پابرجاست، اي آن كه در پادشاهي اش ديرينه است، اي آن كه در شكوهش بزرگ است، اي آن كه بر بندگانش مهربان است، اي آن كه به هرچيز داناست، اي آن كه بر نافرمانان بردبار است، اي آن كه بر اميدواران اكرام ورزد، اي آن كه در آفرينشش حكمت نمايد، اي آن كه در حكمتش مهر ورزد، اي آن كه در مهرش ديرينه است
(۱۹) يَا مَنْ لا يُرْجَى إِلّا فَضْلُهُ، يَا مَنْ لا يُسْأَلُ إِلّا عَفْوُهُ، يَا مَنْ لا يُنْظَرُ إِلّا بِرُّهُ، يَا مَنْ لا يُخَافُ إِلّا عَدْلُهُ، يَا مَنْ لا يَدُومُ إِلّا مُلْكُهُ، يَا مَنْ لا سُلْطَانَ إِلّا سُلْطَانُهُ، يَا مَنْ وَسِعَتْ كُلَّ شَي ءٍ رَحْمَتُهُ، يَا مَنْ سَبَقَتْ رَحْمَتُهُ غَضَبَهُ، يَا مَنْ أَحَاطَ بِكُلِّ شَي ءٍ عِلْمُهُ، يَا مَنْ لَيسَ أَحَدٌ مِثْلَهُ،
(۱۹) اي آن كه جز به فضلش اميد نيست، اي آن كه جز عفوش خواهش نشود، اي آن كه جز به نيكي اش چشم ندوزند، اي آن كه جز از دادش نهراسند، اي آن كه پايدار نماند جز فرمانروايي اش، اي آن كه جز سلطنتش سلطنتي نيست، اي آن كه رحمتش همه را فرا گرفته، اي آن كه رحمتش بر خشمش پيشي گرفته، اي آن كه دانشش همه را فرو گرفته، اي آن كه هيچكس همانندش نيست
(۲۰) يَا فَارِجَ الْهَمِّ، يَا كَاشِفَ الْغَمِّ، يَا غَافِرَ الذَّنْبِ، يَا قَابِلَ التَّوْبِ، يَاخَالِقَ الْخَلْقِ، يَا صَادِقَ الْوَعْدِ، يَا مُوفِيَ الْعَهْدِ، يَا عَالِمَ السِّرِّ، يَا فَالِقَ الْحَبِّ، يَا رَازِقَ الْأَنَامِ،
(۲۰) اي گشاينده اندوه، اي برطرف كننده غم، اي آمرزنده گناه، اي پذيرنده توبه، اي آفريننده آفريدگان، اي راست وعده، اي وفادار به پيمان، اي داناي راز نهان، اي شكافنده دانه، اي روزي دهنده بندگان
(۲۱) اللَّهُمَّ إِنِّي أَسْأَلُكَ بِاسْمِكَ يَا عَلِيُّ، يَا وَفِيُّ، يَا غَنِيُّ، يَا مَلِيُّ، يَا حَفِيُّ، يَا رَضِيُّ، يَا زَكِيُّ، يَا بَدِيُّ، يَا قَوِيُّ، يَا وَلِيُّ،
(۲۱) خدايا! از تو خواستارم به نامت اي والا، اي وفادار، اي توانگر، اي امان ده، اي پرمهر، اي خشنود، اي پاك، اي نمايان، اي پرتوان، اي فيض بخش
(۲۲) يَا مَنْ أَظْهَرَ الْجَمِيلَ، يَا مَنْ سَتَرَ الْقَبِيحَ، يَا مَنْ لَمْ يؤَاخِذْ بِالْجَرِيرَةِ، يَا مَنْ لَمْ يَهْتِكِ السِّتْرَ، يَا عَظِيمَ الْعَفْوِ، يَا حَسَنَ التَّجَاوُزِ، يَا وَاسِعَ الْمَغْفِرَةِ، يَا بَاسِطَ الْيَدَينِ بِالرَّحْمَةِ، يَا صَاحِبَ كُلِّ نَجْوَى، يَا مُنْتَهَى كُلِّ شَكْوَى،
(۲۲) اي آن كه زيبايي را پديدار نمودي، اي آن كه زشتي را پوشاندي، اي آن كه بر گناه سرزنش نكردي، اي آن كه پرده دري ننمودي، اي كه گذشتت بزرگ، اي كه نيكو درگذري، اي آمرزگانيت فراگير، اي دستت به مهر گشوده، اي شنواي هر نجوي، اي سرانجام هر گلايه
(۲۳) يَا ذَا النِّعْمَةِ السَّابِغَةِ، يَا ذَا الرَّحْمَةِ الْوَاسِعَةِ، يَا ذَا الْمِنَّةِ السَّابِقَةِ، يَا ذَا الْحِكْمَةِ الْبَالِغَةِ، يَا ذَا الْقُدْرَةِ الْكَامِلَةِ، يَا ذَا الْحُجَّةِ الْقَاطِعَةِ، يَا ذَا الْكَرَامَةِ الظَّاهِرَةِ، يَا ذَا الْعِزَّةِ الدَّائِمَةِ، يَا ذَا الْقُوَّةِ الْمَتِينَةِ، يَا ذَا الْعَظَمَةِ الْمَنِيعَةِ،
(۲۳) اي داراي نعمت فراوان، اي داراي رحمت فراگير، اي داراي بخشش آغازين، اي داراي حكمت رسا، اي داراي نيروي برازنده، اي داراي برهان قطعي، اي داراي كرامت هويدا، اي داراي عزّت پايدار، اي داراي توان استوار، اي داراي عظمت بلندپايه
(۲۴) يَا بَدِيعَ السَّمَاوَاتِ، يَا جَاعِلَ الظُّلُمَاتِ، يَا رَاحِمَ الْعَبَرَاتِ، يَا مُقِيلَ الْعَثَرَاتِ، يَا سَاتِرَ الْعَوْرَاتِ، يَا مُحْييَ الْأَمْوَاتِ، يَا مُنْزِلَ الْآيَاتِ، يَا مُضَعِّفَ الْحَسَنَاتِ، يَا مَاحِيَ السَّيئَاتِ، يَا شَدِيدَ النَّقِمَاتِ،
(۲۴) اي پديدآورنده آسمانها، اي برنهنده تاريكي ها، اي رحم كننده اشكهاي ريزان، اي درگذرنده از لغزشها، اي پوشنده زشتي ها، اي زندگي بخش مردگان، اي فرودآور آيات، اي دوچندان كن خوبيها، اي ناپديد كننده بديها، اي سخت شكنجه
(۲۵) اللَّهُمَّ إِنِّي أَسْأَلُكَ بِاسْمِكَ يَا مُصَوِّرُ، يَا مُقَدِّرُ، يَا مُدَبِّرُ، يَا مُطَهِّرُ، يَا مُنَوِّرُ، يَا مُيَسِّرُ، يَا مُبَشِّرُ، يَا مُنْذِرُ، يَا مُقَدِّمُ، يَا مُؤَخِّرُ،
(۲۵) خدايا! از تو درخواست مي كنم به نامت اي صورتگر، اي سنجيده كار، اي گرداننده، اي پاك كننده، اي روشني بخش، اي ساده ساز، اي مژده ده، اي بيم ده، اي پيش آور، اي پس آور
(۲۶) يَا رَبَّ الْبَيتِ الْحَرَامِ، يَا رَبَّ الشَّهْرِ الْحَرَامِ، يَا رَبَّ الْبَلَدِ الْحَرَامِ، يَا رَبَّ الرُّكْنِ وَ الْمَقَامِ، يَا رَبَّ الْمَشْعَرِ الْحَرَامِ، يَا رَبَّ الْمَسْجِدِ الْحَرَامِ، يَا رَبَّ الْحِلِّ وَ الْحَرَامِ، يَا رَبَّ النُّورِ وَ الظَّلامِ، يَا رَبَّ التَّحِيَةِ وَ السَّلامِ، يَا رَبَّ الْقُدْرَةِ فِي الْأَنَامِ،
(۲۶) اي پروردگار خانه محترم، اي پروردگار ماه محترم، اي پروردگار شهر محترم، اي پروردگار ركن و مقام، اي پروردگار مشعر الحرام، اي پروردگار مسجد الحرام، اي پروردگار حلال و حرام، اي پروردگار روشني و تاريكي، اي پروردگار تحيت و سلام، اي پرورنده نيرو در مردمان
(۲۷) يَا أَحْكَمَ الْحَاكِمِينَ، يَا أَعْدَلَ الْعَادِلِينَ، يَا أَصْدَقَ الصَّادِقِينَ، يَا أَطْهَرَ الطَّاهِرِينَ، يَا أَحْسَنَ الْخَالِقِينَ، يَا أَسْرَعَ الْحَاسِبِينَ، يَا أَسْمَعَ السَّامِعِينَ، يَا أَبْصَرَ النَّاظِرِينَ، يَا أَشْفَعَ الشَّافِعِينَ، يَا أَكْرَمَ الْأَكْرَمِينَ،
(۲۷) اي داورترين داوران، اي دادگرترين دادگران، اي راستگوترين راستگويان، اي پاكترين پاكان، اي بهترين آفرينندگان، اي چابكترين حسابگران، اي شنواترين شنوندگان، اي بيناترين بينندگان، اي ياورترين ياوران، اي گرامي ترين گراميان
(۲۸) يَا عِمَادَ مَنْ لا عِمَادَ لَهُ، يَا سَنَدَ مَنْ لا سَنَدَ لَهُ، يَا ذُخْرَ مَنْ لا ذُخْرَ لَهُ، يَا حِرْزَ مَنْ لا حِرْزَ لَهُ، يَا غِيَاثَ مَنْ لا غِيَاثَ لَهُ، يَا فَخْرَ مَنْ لا فَخْرَ لَهُ، يَا عِزَّ مَنْ لا عِزَّ لَهُ، يَا مُعِينَ مَنْ لا مُعِينَ لَهُ، يَا أَنِيسَ مَنْ لا أَنِيسَ لَهُ، يَا أَمَانَ مَنْ لا أَمَانَ لَهُ،
(۲۸) اي تكيه گاه آن كه تكيه گاه ندارد، اي پشتيبان آن كه پشتيباني ندارد، اي اندوخته آن كه اندوخته اي ندارد، اي پناه آن كه پناهي ندارد، اي فريادرس آن كه فريادرسي ندارد، اي افتخار آن كه افتخاري ندارد، اي عزّت آن كه عزّتي ندارد، اي مددرسان آن كه مددي ندارد، اي همدم آن كه همدمي ندارد، اي ايمني بخش آن كه ايمني ندارد
(۲۹) اللَّهُمَّ إِنِّي أَسْأَلُكَ بِاسْمِكَ يَا عَاصِمُ، يَا قَائِمُ، يَا دَائِمُ، يَا رَاحِمُ، يَا سَالِمُ، يَا حَاكِمُ، يَا عَالِمُ، يَا قَاسِمُ، يَا قَابِضُ، يَا بَاسِطُ،
(۲۹) خدايا! از تو مي خواهم به نامت اي نگهدار، اي پايدار، اي پاينده، اي مهرورز، اي سلامتي بخش، اي داور، اي دانا، اي بخش كن، اي بازگير، اي فراخي بخش
(۳۰) يَا عَاصِمَ مَنِ اسْتَعْصَمَهُ، يَا رَاحِمَ مَنِ اسْتَرْحَمَهُ، يَا غَافِرَ مَنِ اسْتَغْفَرَهُ، يَا نَاصِرَ مَنِ اسْتَنْصَرَهُ، يَا حَافِظَ مَنِ اسْتَحْفَظَهُ، يَا مُكْرِمَ مَنِ اسْتَكْرَمَهُ، يَا مُرْشِدَ مَنِ اسْتَرْشَدَهُ، يَا صَرِيخَ مَنِ اسْتَصْرَخَهُ، يَا مُعِينَ مَنِ اسْتَعَانَهُ، يَا مُغِيثَ مَنِ اسْتَغَاثَهُ،
(۳۰) اي نگهدار آن كه از او نگهداري جويد، اي مهربان بر آن كه از او مهر جويد، اي آمرزنده آن كه از او آمرزش خواهد، اي ياور آن كه از او ياري طلبد، اي حافظ آن كه از او حفاظت خواهد، اي اكرام كننده آن كه از او اكرام خواهد، اي راهنماي آن كه از او راهنمايي جويد، اي دادرس آن كه از او دادرسي خواهد، اي مدديار آن كه از او مدد جويد، اي فريادرس آن كه از او فريادرسي خواهد
(۳۱) يَا عَزِيزاً لا يُضَامُ، يَا لَطِيفاً لا يُرَامُ، يَا قَيّوماً لا يَنَامُ، يَا دَائِماً لا يَفُوتُ، يَا حَيّاً لا يَمُوتُ، يَا مَلِكَاً لا يَزُولُ، يَا بَاقِياً لا يَفْنَى، يَا عَالِماً لا يَجْهَلُ، يَا صَمَداً لا يُطْعَمُ، يَا قَوِيّاً لا يَضْعُفُ،
(۳۱) اي عزيزي كه خوار نگردد، اي لطيفي كه دست اندازي نشود، اي پايداري كه خواب او را درنيابد، اي پاينده اي كه فنا نپذيرد، اي زنده اي كه نمي ميرد، اي پادشاهي كه از بين نمي رود، اي هميشگي كه فاني نمي شود، اي دانايي كه ناداني ندارد، اي بي نيازي كه خوراك نخواهد، اي توانايي كه ناتوان نمي گردد
(۳۲) اللَّهُمَّ إِنِّي أَسْأَلُكَ بِاسْمِكَ يَا أَحَدُ، يَا وَاحِدُ، يَا شَاهِدُ، يَا مَاجِدُ، يَا حَامِدُ، يَا رَاشِدُ، يَا بَاعِثُ، يَا وَارِثُ، يَا ضَارُّ، يَا نَافِعُ،
(۳۲) خدايا! از تو درخواست مي كنم به نامت اي يكتا، اي يگانه، اي گواه، اي بزرگوار، اي ستايش پذير، اي راهنما، اي برانگيزنده، اي ميراث برنده، اي زيان رسان، اي سودبخش
(۳۳) يَا أَعْظَمَ مِنْ كُلِّ عَظِيمٍ، يَا أَكْرَمَ مِنْ كُلِّ كَرِيمٍ، يَا أَرْحَمَ مِنْ كُلِّ رَحِيمٍ، يَا أَعْلَمَ مِنْ كُلِّ عَلِيمٍ، يَا أَحْكَمَ مِنْ كُلِّ حَكِيمٍ، يَا أَقْدَمَ مِنْ كُلِّ قَدِيمٍ، يَا أَكْبَرَ مِنْ كُلِّ كَبِيرٍ، يَا أَلْطَفَ مِنْ كُلِّ لَطِيفٍ، يَا أَجَلَّ مِنْ كُلِّ جَلِيلٍ، يَا أَعَزَّ مِنْ كُلِّ عَزِيزٍ،
(۳۳) اي بزرگ تر از هر بزرگ، اي كريم تر از هر كريم، اي مهربان تر از هر مهربان، اي داناتر از هر دانا، اي فرزانه تر از هر فرزانه، اي ديرينه تر از هر ديرينه، اي بزرگ تر از هر بزرگ، اي لطيف تر از هر لطيف، اي باشكوه تر از هر باشكوه، اي عزيزتر از هر عزيز
(۳۴) يَا كَرِيمَ الصَّفْحِ، يَا عَظِيمَ الْمَنِّ، يَا كَثِيرَ الْخَيرِ، يَا قَدِيمَ الْفَضْلِ، يَا دَائِمَ اللُّطْفِ، يَا لَطِيفَ الصُّنْعِ، يَا مُنَفِّسَ الْكَرْبِ، يَا كَاشِفَ الضُّرِّ، يَا مَالِكَ الْمُلْكِ، يَا قَاضِيَ الْحَقِّ،
(۳۴) اي گذشتت كريمانه، اي نعمتت بزرگ، اي خيرت بسيار، اي فضلت ديرينه، اي لطفت هميشگي، اي صُنعت چشم نواز، اي گره گشاي گرفتاري، اي بردارنده زيان، اي پادشاه هستي، اي داور بر حق
(۳۵) يَا مَنْ هُوَ فِي عَهْدِهِ وَفِيٌّ، يَا مَنْ هُوَ فِي وَفَائِهِ قَوِيٌّ، يَا مَنْ هُوَ فِي قُوَّتِهِ عَلِيٌّ، يَا مَنْ هُوَ فِي عُلُوِّهِ قَرِيبٌ، يَا مَنْ هُوَ فِي قُرْبِهِ لَطِيفٌ، يَا مَنْ هُوَ فِي لُطْفِهِ شَرِيفٌ، يَا مَنْ هُوَ فِي شَرَفِهِ عَزِيزٌ، يَا مَنْ هُوَ فِي عِزِّهِ عَظِيمٌ، يَا مَنْ هُوَ فِي عَظَمَتِهِ مَجِيدٌ، يَا مَنْ هُوَ فِي مَجْدِهِ حَمِيدٌ،
(۳۵) اي آن كه در پيمانش وفادار است، اي آن كه در وفاداري اش پايدار است، اي آن كه در پايداري اش والاست، اي آن كه در والايي اش نزديك است، اي آن كه در نزديكي اش با نرمي است، اي آن كه در نرمي اش شريف است، اي آن كه در شرفش با عزّت است، اي آن كه در عزّتش بزرگ است، اي آن كه در بزرگي اش شكوهمند است، اي آن كه در شكوهش ستوده است
(۳۶) اللَّهُمَّ إِنِّي أَسْأَلُكَ بِاسْمِكَ يَا كَافِي، يَا شَافِي، يَا وَافِي، يَا مُعَافِي، يَا هَادِي، يَا دَاعِي، يَا قَاضِي، يَا رَاضِي، يَا عَالِي، يَا بَاقِي،
(۳۶) خدايا! از تو درخواست مي كنم به نامت اي بسنده، اي درمان بخش، اي وفادار، اي تندرستي ده، اي راهنما، اي به نيكي خوان، اي داور، اي خشنود، اي بلندمرتبه، اي ماندگار
(۳۷) يَا مَنْ كُلُّ شَي ءٍ خَاضِعٌ لَهُ، يَا مَنْ كُلُّ شَي ءٍ خَاشِعٌ لَهُ، يَا مَنْ كُلُّ شَي ءٍ كَائِنٌ لَهُ، يَا مَنْ كُلُّ شَي ءٍ مَوْجُودٌ بِهِ، يَا مَنْ كُلُّ شَي ءٍ مُنِيبٌ إِلَيهِ، يَا مَنْ كُلُّ شَي ءٍ خَائِفٌ مِنْهُ، يَا مَنْ كُلُّ شَي ءٍ قَائِمٌ بِهِ، يَا مَنْ كُلُّ شَي ءٍ صَائِرٌ إِلَيهِ، يَا مَنْ كُلُّ شَي ءٍ يسَبِّحُ بِحَمْدِهِ، يَا مَنْ كُلُّ شَي ءٍ هَالِكٌ إِلا وَجْهَهُ،
(۳۷) اي آن كه هرچيز برايش فروتن است، اي آن كه هر چيز از او هراسان است، اي آن كه هستي هرچيز از او است، اي آن كه هرچيز به او پديدار است، اي آن كه هرچيز به سوي او بازگشت كند، اي آن كه هرچيز از او ترسان است، اي آن كه هرچيز به او بر پاست، اي آن كه هر چيز به سوي او دگرگون مي شود، اي آن كه هر چيز به ستايش او تسبيح گو است، اي آن كه هرچيز جز جلوه اش نابود است
(۳۸) يَا مَنْ لامَفَرَّ إِلّا إِلَيهِ، يَا مَنْ لا مَفْزَعَ إِلّا إِلَيهِ، يَا مَنْ لا مَقْصَدَ إِلّا إِلَيهِ، يَا مَنْ لا مَنْجَى مِنْهُ إِلّا إِلَيهِ، يَا مَنْ لا يُرْغَبُ إِلّا إِلَيهِ، يَا مَنْ لا حَوْلَ وَ لا قُوَّةَ إِلّا بِهِ، يَا مَنْ لا يُسْتَعَانُ إِلّا بِهِ، يَا مَنْ لا يُتَوَكَلُ إِلّا عَلَيهِ، يَا مَنْ لا يُرْجَى إِلّا هُوَ، يَا مَنْ لا يُعْبَدُ إِلّا هُوَ،
(۳۸) اي آن كه گريزگاهي نيست جز به بارگاهش، اي آن كه پناهي جز به درگاهش نيست، اي آن كه مقصدي جز به سوي او نيست، اي آن كه از خشمش رهايي نيست جز به مهرش، اي آن كه جز به سوي او ميلي نيست، اي آن كه جنبش و نيرويي نيست جز به او، اي آن كه جز از او مدد نجويند، اي آن كه جز بر او توكلّ نشود، اي آن كه جز به او اميدي نيست، اي آن كه جز او پرستيده نشود
(۳۹) يَا خَيرَ الْمَرْهُوبِينَ، يَا خَيرَ الْمَرْغُوبِينَ، يَا خَيرَ الْمَطْلُوبِينَ، يَا خَيرَ الْمَسْئُولِينَ، يَا خَيرَ الْمَقْصُودِينَ، يَا خَيرَ الْمَذْكُورِينَ، يَا خَيرَ الْمَشْكُورِينَ، يَا خَيرَ الْمَحْبُوبِينَ، يَا خَيرَ الْمَدْعُوِّينَ، يَا خَيرَ الْمُسْتَأْنِسِينَ،
(۳۹) اي بهترين هراس انگيزان، اي بهترين شوق آفرينان، اي بهترين جوياشدگان، اي بهترين پاسخ دهان، اي بهترين قصدشدگان، اي بهترين يادشدگان، اي بهترين ستودگان، اي بهترين دلبران، اي بهترين خواندگان، اي بهترين همدمان
(۴۰) اللَّهُمَّ إِنِّي أَسْأَلُكَ بِاسْمِكَ يَا غَافِرُ، يَا سَاتِرُ، يَا قَادِرُ، يَا قَاهِرُ، يَا فَاطِرُ، يَا كَاسِرُ، يَا جَابِرُ، يَا ذَاكِرُ، يَا نَاظِرُ، يَا نَاصِرُ،
(۴۰) خدايا! از تو خواستارم به نامت اي آمرزگار، اي پرده پوش، اي توانا، اي چيره، اي آفريننده، اي شكننده، اي شكسته بند، اي يادآور، اي بينا، اي ياور
(۴۱) يَا مَنْ خَلَقَ فَسَوَّى، يَا مَنْ قَدَّرَ فَهَدَى، يَا مَنْ يَكْشِفُ الْبَلْوَى، يَا مَنْ يَسْمَعُ النَّجْوَى، يَا مَنْ ينْقِذُ الْغَرْقَى، يَا مَنْ ينْجِي الْهَلْكَى، يَا مَنْ يَشْفِي الْمَرْضَى، يَا مَنْ أَضْحَكَ وَ أَبْكَى، يَا مَنْ أَمَاتَ وَ أَحْيَا، يَا مَنْ خَلَقَ الزَّوْجَينِ الذَّكَرَ وَ الْأُنْثَى،
(۴۱) اي آن كه آفريد پس متناسب نمود، اي آن كه اندازه نهاد پس رهنمون شد، اي آن كه بلا را برگيرد، اي آن كه زمزمه نهان را بشنود، اي آن كه غرق شدگان را برهاند، اي آن كه از نابودي رهايي بخشد، اي آن كه بيماران را شفا دهد، اي آن كه خنداند و گرياند، اي آن كه ميراند و زنده كند، اي آن كه دوگونه مرد و زن آفريد
(۴۲) يَا مَنْ فِي الْبَرِّ وَ الْبَحْرِ سَبِيلُهُ، يَا مَنْ فِي الْآفَاقِ آيَاتُهُ، يَا مَنْ فِي الْآيَاتِ بُرْهَانُهُ، يَا مَنْ فِي الْمَمَاتِ قُدْرَتُهُ، يَا مَنْ فِي الْقُبُورِ عِبْرَتُهُ، يَا مَنْ فِي الْقِيَامَةِ مُلْكُهُ، يَا مَنْ فِي الْحِسَابِ هَيبَتُهُ، يَا مَنْ فِي الْمِيزَانِ قَضَاؤُهُ، يَا مَنْ فِي الْجَنَّةِ ثَوَابُهُ، يَا مَنْ فِي النَّارِ عِقَابُهُ،
(۴۲) اي آن كه در خشكي و دريا راه اوست، اي آن كه در كرانه هاي هستي نشانه هاي اوست، اي آن كه در نشانه هايش برهان روشن اوست، اي آن كه در مرگ آفريدگان قدرت نمايي اوست، اي آن كه در قبرها پندآموزي اوست، اي آن كه در رستاخيز فرمانروايي بي حدّ اوست، اي آن كه در حسابرسي اعمال شكوه اوست، اي آن كه در سنجش كردارها داوري اوست، اي آن كه در بهشت پاداش اوست، اي آن كه در دوزخ كيفر اوست
(۴۳) يَا مَنْ إِلَيهِ يَهْرُبُ الْخَائِفُونَ، يَا مَنْ إِلَيهِ يَفْزَعُ الْمُذْنِبُونَ، يَا مَنْ إِلَيهِ يَقْصِدُ الْمُنِيبُونَ، يَا مَنْ إِلَيهِ يَرْغَبُ الزَّاهِدُونَ، يَا مَنْ إِلَيهِ يَلْجَأُ الْمُتَحَيِّرُونَ، يَا مَنْ بِهِ يَسْتَأْنِسُ الْمُرِيدُونَ، يَا مَنْ بِهِ يَفْتَخِرُ الْمُحِبُّونَ، يَا مَنْ فِي عَفْوِهِ يَطْمَعُ الْخَاطِئُونَ، يَا مَنْ إِلَيهِ يَسْكُنُ الْمُوقِنُونَ، يَا مَنْ عَلَيهِ يَتَوَكَّلُ الْمُتَوَكِّلُونَ،
(۴۳) اي آن كه هراسندگان به درگاه او گريزند، اي آن كه گنهكاران به سوي او پناه برند، اي آن كه پشيمانان آهنگ او كنند، اي آن كه پارسايان به او ميل نمايند، اي آن كه سرگشتگان به او پناه برند، اي آن كه ارادتمندان به او انس گيرند، اي آن كه شيفتگان به او افتخار كنند، اي آن كه خطاكاران در عفوش طمع ورزند، اي آن كه يقين يافتگان به سوي او آرام گيرند، اي آن كه توكل كنندگان بر او توكل كنند
(۴۴) اللَّهُمَّ إِنِّي أَسْأَلُكَ بِاسْمِكَ يَا حَبِيبُ، يَا طَبِيبُ، يَا قَرِيبُ، يَا رَقِيبُ، يَا حَسِيبُ، يَا مَهِيبُ [مُهِيبُ ] ، يَا مُثِيبُ، يَا مُجِيبُ، يَا خَبِيرُ، يَا بَصِيرُ،
(۴۴) خدايا! از تو درخواست مي كنم به نامت اي دوست داشتني، اي شفابخش، اي نزديك، اي ديده بان، اي حسابرس، اي هراس انگيز، اي پاداش ده، اي اجابت كننده، اي آگاه، اي بينا
(۴۵) يَا أَقْرَبَ مِنْ كُلِّ قَرِيبٍ، يَا أَحَبَّ مِنْ كُلِّ حَبِيبٍ، يَا أَبْصَرَ مِنْ كُلِّ بَصِيرٍ، يَا أَخْبَرَ مِنْ كُلِّ خَبِيرٍ، يَا أَشْرَفَ مِنْ كُلِّ شَرِيفٍ، يَا أَرْفَعَ مِنْ كُلِّ رَفِيعٍ، يَا أَقْوَى مِنْ كُلِّ قَوِي، يَا أَغْنَى مِنْ كُلِّ غَنِي، يَا أَجْوَدَ مِنْ كُلِّ جَوَادٍ، يَا أَرْأَفَ مِنْ كُلِّ رَءُوفٍ،
(۴۵) اي نزديك تر از هر نزديك، اي محبوب تر از هر محبوب، اي بيناتر از هر بينا، اي آگاه تر از هر آگاه، اي شريف تر از هر شريف، اي برتر از هر بلند، اي تواناتر از هر توانا، اي توانگرتر از هر توانگر، اي بخشنده تر از هر بخشنده، اي مهربان تر از هر مهربان
(۴۶) يَا غَالِباً غَيرَ مَغْلُوبٍ، يَا صَانِعاً غَيرَ مَصْنُوعٍ، يَا خَالِقاً غَيرَ مَخْلُوقٍ، يَا مَالِكَاً غَيرَ مَمْلُوكٍ، يَا قَاهِراً غَيرَ مَقْهُورٍ، يَا رَافِعاً غَيرَ مَرْفُوعٍ، يَا حَافِظاً غَيرَ مَحْفُوظٍ، يَا نَاصِراً غَيرَ مَنْصُورٍ، يَا شَاهِداً غَيرَ غَائِبٍ، يَا قَرِيباً غَيرَ بَعِيدٍ،
(۴۶) اي چيره شكست ناپذير، اي سازنده ناساخته، اي آفريننده ناآفريده، اي مالك نامملوك، اي چيره چيره گي ناپذير، اي بلندي بخش بلندي ناپذير، اي نگهدار بي نگهدار، اي ياري كننده ياري نشده، اي گواه هميشه حاضر، اي نزديك دوري ناپذير
(۴۷) يَا نُورَ النُّورِ، يَا مُنَوِّرَ النُّورِ، يَا خَالِقَ النُّورِ، يَا مُدَبِّرَ النُّورِ، يَا مُقَدِّرَ النُّورِ، يَا نُورَ كُلِّ نُورٍ، يَا نُوراً قَبْلَ كُلِّ نُورٍ، يَا نُوراً بَعْدَ كُلِّ نُورٍ، يَا نُوراً فَوْقَ كُلِّ نُورٍ، يَا نُوراً لَيسَ كَمِثْلِهِ نُورٌ،
(۴۷) اي روشني نور، اي روشني بخش نور، اي آفريننده نور، اي گرداننده نور، اي به اندازه ساز نور، اي روشني هر نور، اي روشنايي پيش از هر نور، اي روشنايي پس از هر نور، اي روشنايي بر فراز هر نور، اي نوري كه همانندش نوري نيست
(۴۸) يَا مَنْ عَطَاؤُهُ شَرِيفٌ، يَا مَنْ فِعْلُهُ لَطِيفٌ، يَا مَنْ لُطْفُهُ مُقِيمٌ، يَا مَنْ إِحْسَانُهُ قَدِيمٌ، يَا مَنْ قَوْلُهُ حَقٌّ، يَا مَنْ وَعْدُهُ صِدْقٌ، يَا مَنْ عَفْوُهُ فَضْلٌ، يَا مَنْ عَذَابُهُ عَدْلٌ، يَا مَنْ ذِكْرُهُ حُلْوٌ، يَا مَنْ فَضْلُهُ عَمِيمٌ،
(۴۸) اي آن كه عطايش چشمگير است، اي آن كه كارش چشم نواز است، اي آن كه نوازشش پايدار است، اي آن كه نيكي اش ديرينه است، اي آن كه سخنش حق است، اي آن كه وعده اش راست است، اي آن كه گذشتش فراتر از شايستگي است، اي آن كه كيفرش داد است، اي آن كه يادش شيرين است، اي آن كه عطايش همگاني است
(۴۹) اللَّهُمَّ إِنِّي أَسْأَلُكَ بِاسْمِكَ يَا مُسَهِّلُ، يَا مُفَصِّلُ، يَا مُبَدِّلُ، يَا مُذَلِّلُ، يَا مُنَزِّلُ، يَا مُنَوِّلُ، يَا مُفْضِلُ، يَا مُجْزِلُ، يَا مُمْهِلُ، يَا مُجْمِلُ،
(۴۹) خدايا! از تو درخواست مي كنم به نامت اي آسان ساز، اي جدايي بخش، اي دگرگون ساز، اي هموار كن، اي فرودآور، اي عطابخش، اي فزون ده، اي بسياربخش، اي امان ده، اي زيبايي آفرين
(۵۰) يَا مَنْ يَرَى وَ لا يُرَى، يَا مَنْ يَخْلُقُ وَ لا يُخْلَقُ، يَا مَنْ يَهْدِي وَ لا يُهْدَى، يَا مَنْ يُحْيي وَ لا يُحْيَى، يَا مَنْ يَسْأَلُ وَ لا يُسْأَلُ، يَا مَنْ يُطْعِمُ وَ لا يُطْعَمُ، يَا مَنْ يُجِيرُ وَ لا يُجَارُ عَلَيهِ، يَا مَنْ يَقْضِي وَ لا يُقْضَى عَلَيهِ، يَا مَنْ يَحْكُمُ وَ لا يُحْكَمُ عَلَيهِ، يَا مَنْ لَمْ يَلِدْ وَ لَمْ يُولَدْ، وَ لَمْ يَكُنْ لَهُ كُفُواً أَحَدٌ،
(۵۰) اي آن كه بيند و ديده نشود، اي آن كه بيافريند و آفريده نشود، اي آن كه راهنمايي كند و راهنمايي نشود، اي آن كه زنده كند و زنده اش نكنند، اي آن كه پرسد و پرسيده نشود، اي آن كه خوراند و خوراك نخواهد، اي آن كه پناه دهد و پناه نجويد، اي آن كه داوري كند و بر او داوري نشود، اي آن كه فرمان دهد و فرمانش ندهند، اي آن كه نزاده و زاده نشده، و براي او همتايي نبوده است
(۵۱) يَا نِعْمَ الْحَسِيبُ، يَا نِعْمَ الطَّبِيبُ، يَا نِعْمَ الرَّقِيبُ، يَا نِعْمَ الْقَرِيبُ، يَا نِعْمَ الْمُجِيبُ، يَا نِعْمَ الْحَبِيبُ، يَا نِعْمَ الْكَفِيلُ، يَا نِعْمَ الْوَكِيلُ، يَا نِعْمَ الْمَوْلَى، يَا نِعْمَ النَّصِيرُ،
(۵۱) اي كه چه خوش حسابگري، اي كه چه خوش طبيبي، اي كه چه خوش همراهي، اي كه چه خوش نزديكي، اي كه چه خوش پاسخ دهي، اي كه چه خوش دلبري، اي كه چه خوش سرپناهي، اي كه چه خوش كارگشايي، اي كه چه خوش مولايي، اي كه چه خوش ياوري
(۵۲) يَا سُرُورَ الْعَارِفِينَ، يَا مُنَى الْمُحِبِّينَ، يَا أَنِيسَ الْمُرِيدِينَ، يَا حَبِيبَ التَّوَّابِينَ، يَا رَازِقَ الْمُقِلِّينَ، يَا رَجَاءَ الْمُذْنِبِينَ، يَا قُرَّةَ عَينِ الْعَابِدِينَ، يَا مُنَفِّسَ عَنِ الْمَكْرُوبِينَ، يَا مُفَرِّجَ عَنِ الْمَغْمُومِينَ، يَا إِلَهَ الْأَوَّلِينَ وَ الْآخِرِينَ،
(۵۲) اي شادي عارفان، اي آرزوي شيفتگان، اي همدم مريدان، اي محبوب توبه كاران، اي روزي دهنده بي چيزان، اي اميد گنهكاران، اي نور چشم عبادت كنندگان، اي گشاينده اندوه دلگيران، اي غمگسار غمزدگان، اي معبود گذشتگان و آيندگان
(۵۳) اللَّهُمَّ إِنِّي أَسْأَلُكَ بِاسْمِكَ يَا رَبَّنَا، يَا إِلَهَنَا، يَا سَيِّدَنَا، يَا مَوْلانَا، يَا نَاصِرَنَا، يَا حَافِظَنَا، يَا دَلِيلَنَا، يَا مُعِينَنَا، يَا حَبِيبَنَا، يَا طَبِيبَنَا،
(۵۳) خدايا! من از تو درخواست مي كنم به نامت اي پروردگار ما، اي معبود ما، اي سرور ما، اي مولاي ما، اي ياور ما، اي نگهدار ما، اي راهنماي ما، اي مددرسان ما، اي محبوب ما، اي طبيب ما
(۵۴) يَا رَبَّ النَّبِيينَ وَ الْأَبْرَارِ، يَا رَبَّ الصِّدِّيقِينَ وَ الْأَخْيَارِ، يَا رَبَّ الْجَنَّةِ وَ النَّارِ، يَا رَبَّ الصِّغَارِ وَ الْكِبَارِ، يَا رَبَّ الْحُبُوبِ وَ الثِّمَارِ، يَا رَبَّ الْأَنْهَارِ وَ الْأَشْجَارِ، يَا رَبَّ الصَّحَارِي وَ الْقِفَارِ، يَا رَبَّ الْبَرَارِي وَ الْبِحَارِ، يَا رَبَّ اللَّيلِ وَ النَّهَارِ، يَا رَبَّ الْأَعْلانِ وَ الْأَسْرَارِ،
(۵۴) اي پروردگار پيامبران و نيكان، اي پروردگار صدّيقان و خوبان، اي پروردگار بهشت و دوزخ، اي پروردگار خردسالان و بزرگسالان، اي پروردگار دانه ها و ميوه ها، اي پروردگار نهرها و درختان، اي پروردگار دشتها و بيشه ها، اي پروردگار خشكي ها و درياها، اي پروردگار شب و روز، اي پروردگار آشكارها و نهان ها
(۵۵) يَا مَنْ نَفَذَ فِي كُلِّ شَي ءٍ أَمْرُهُ، يَا مَنْ لَحِقَ بِكُلِّ شَي ءٍ عِلْمُهُ، يَا مَنْ بَلَغَتْ إِلَى كُلِّ شَي ءٍ قُدْرَتُهُ، يَا مَنْ لا تُحْصِي الْعِبَادُ نِعَمَهُ، يَا مَنْ لا تَبْلُغُ الْخَلائِقُ شُكْرَهُ، يَا مَنْ لا تُدْرِكُ الْأَفْهَامُ جَلالَهُ، يَا مَنْ لا تَنَالُ الْأَوْهَامُ كُنْهَهُ، يَا مَنِ الْعَظَمَةُ وَ الْكِبْرِيَاءُ رِدَاؤُهُ، يَا مَنْ لا تَرُدُّ الْعِبَادُ قَضَاءَهُ، يَا مَنْ لا مُلْكَ إِلّا مُلْكُهُ، يَا مَنْ لا عَطَاءَ إِلّا عَطَاؤُهُ،
(۵۵) اي آن كه فرمانش در هرچيز نفوذ يافته، اي آن كه دانشش به هر چيز رسيده، اي آن كه قدرتش هر چيز را دربرگرفته، اي آن كه بندگان از شمردن نعمتهايش ناتوانند، اي آن كه آفريدگان به سپاسش نرسند، اي آن كه فهم ها بزرگي اش را درنيابند، اي آن كه پندارها به ژرفاي هستي اش نرسند، اي آن كه بزرگي و بزرگ منشي پوشش اوست، اي كه بندگان توان برگرداندن حكمش را ندارند، اي آن كه فرمانروايي جز فرمانروايي او نيست، اي آن كه عطايي جز عطاي او نيست
(۵۶) يَا مَنْ لَهُ الْمَثَلُ الْأَعْلَى، يَا مَنْ لَهُ الصِّفَاتُ الْعُلْيَا، يَا مَنْ لَهُ الْآخِرَةُ وَ الْأُولَى، يَا مَنْ لَهُ الْجَنَّةُ الْمَأْوَى، يَا مَنْ لَهُ الْآيَاتُ الْكُبْرَى، يَا مَنْ لَهُ الْأَسْمَاءُ الْحُسْنَى، يَا مَنْ لَهُ الْحُكْمُ وَ الْقَضَاءُ، يَا مَنْ لَهُ الْهَواءُ وَ الْفَضَاءُ، يَا مَنْ لَهُ الْعَرْشُ وَ الثَّرَى، يَا مَنْ لَهُ السَّمَاوَاتُ الْعُلَى،
(۵۶) اي آن كه نمونه اعلي از آن اوست، اي آن كه صفات برتر براي اوست، اي آن كه سرانجام و سرآغاز از آن اوست، اي آن كه بهشت آسايش از آن اوست، اي آن كه نشانه هاي بزرگ تر از آن اوست، اي آن كه نامهاي نيكوتر از آن اوست، اي آن كه فرمان و داوري از آن اوست، اي آن كه هوا و فضا از آن اوست، اي آن كه عرش و فرش از آن اوست، اي آن كه آسمانهاي برافراشته از آن اوست
(۵۷) اللَّهُمَّ إِنِّي أَسْأَلُكَ بِاسْمِكَ يَا عَفُوُّ، يَا غَفُورُ، يَا صَبُورُ، يَا شَكُورُ، يَا رَءُوفُ، يَا عَطُوفُ، يَا مَسْئُولُ، يَا وَدُودُ، يَا سُبُّوحُ، يَا قُدُّوسُ،
(۵۷) خدايا! از تو مي خواهم به نامت اي درگذرنده، اي آمرزنده، اي شكيبا، اي ستايش پذير، اي مهربان، اي مهرورز، اي خواسته، اي دوست، اي پاك، اي منزّه
(۵۸) يَا مَنْ فِي السَّمَاءِ عَظَمَتُهُ، يَا مَنْ فِي الْأَرْضِ آيَاتُهُ، يَا مَنْ فِي كُلِّ شَي ءٍ دَلائِلُهُ، يَا مَنْ فِي الْبِحَارِ عَجَائِبُهُ، يَا مَنْ فِي الْجِبَالِ خَزَائِنُهُ، يَا مَنْ يَبْدَأُ الْخَلْقَ ثُمَّ يعِيدُهُ، يَا مَنْ إِلَيهِ يَرْجِعُ الْأَمْرُ كُلُّهُ، يَا مَنْ أَظْهَرَ فِي كُلِّ شَي ءٍ لُطْفَهُ، يَا مَنْ أَحْسَنَ كُلَّ شَي ءٍ خَلَقَهُ، يَا مَنْ تَصَرَّفَ فِي الْخَلائِقِ قُدْرَتُهُ،
(۵۸) اي آن كه بزرگي اش در آسمان است، اي آن كه نشانه هايش در زمين است، اي آن كه دلايلش در هرچيز است، اي آن كه شگفتيهايش در درياست، اي آن كه گنجينه هايش در كوههاست، اي آن كه آفرينش را آغاز كند سپس بازش گرداند، اي آن كه همه امور به سوي او بازگردد، اي آن كه لطفش را در هر چيز نمايان ساخته، اي آن كه آفرينش هر چيز را نيكو پرداخته، اي آن كه توانش در آفريدگان كارگر افتاده است
(۵۹) يَا حَبِيبَ مَنْ لا حَبِيبَ لَهُ، يَا طَبِيبَ مَنْ لا طَبِيبَ لَهُ، يَا مُجِيبَ مَنْ لا مُجِيبَ لَهُ، يَا شَفِيقَ مَنْ لا شَفِيقَ لَهُ، يَا رَفِيقَ مَنْ لا رَفِيقَ لَهُ، يَا مُغِيثَ مَنْ لا مُغِيثَ لَهُ، يَا دَلِيلَ مَنْ لا دَلِيلَ لَهُ، يَا أَنِيسَ مَنْ لا أَنِيسَ لَهُ، يَا رَاحِمَ مَنْ لا رَاحِمَ لَهُ، يَا صَاحِبَ مَنْ لا صَاحِبَ لَهُ،
(۵۹) اي دوست آن كه دوستي ندارد، اي پزشك آن كه پزشكي ندارد، اي پاسخگوي آن كه پاسخگويي ندارد، اي يار مهربان آن كه يار مهرباني ندارد، اي همراه بي همرهان، اي فريادرس آن كه فريادرسي ندارد، اي رهنماي آن كه رهنمايي ندارد، اي همدم آن كه همدمي ندارد، اي رحم كننده آن كه رحم كننده اي ندارد، اي همنشين آن كه همنشيني ندارد
(۶۰) يَا كَافِيَ مَنِ اسْتَكْفَاهُ، يَا هَادِيَ مَنِ اسْتَهْدَاهُ، يَا كَالِيَ مَنِ اسْتَكْلاهُ، يَا رَاعِيَ مَنِ اسْتَرْعَاهُ، يَا شَافِيَ مَنِ اسْتَشْفَاهُ، يَا قَاضِيَ مَنِ اسْتَقْضَاهُ، يَا مُغْنِيَ مَنِ اسْتَغْنَاهُ، يَا مُوفِيَ مَنِ اسْتَوْفَاهُ، يَا مُقَوِّيَ مَنِ اسْتَقْوَاهُ، يَا وَلِيَّ مَنِ اسْتَوْلاهُ،
(۶۰) اي كفايت كننده هركه از او كفايت خواهد، اي راهنماي هركه از او راهنمايي جويد، اي نگاهبان هركه از او نگاهباني خواهد، اي رعايت كننده هركه از او رعايت خواهد، اي شفادهنده هركه از او شفا طلبد، اي داور هركه از او داوري خواهد، اي بي نياز كننده هركه از او بي نيازي جويد، اي وفادار به هر كه از او وفا جويد، اي نيروبخش هركه از او نيرو خواهد، اي سرپرست هركه از او سرپرستي خواهد
(۶۱) اللَّهُمَّ إِنِّي أَسْأَلُكَ بِاسْمِكَ يَا خَالِقُ، يَا رَازِقُ، يَا نَاطِقُ، يَا صَادِقُ، يَا فَالِقُ، يَا فَارِقُ، يَا فَاتِقُ، يَا رَاتِقُ، يَا سَابِقُ [فَائِقُ ] ، يَا سَامِقُ،
(۶۱) خدايا! از تو مي خواهم به نامت اي آفريننده، اي روزي دهنده، اي گويا، اي راستگو، اي شكافنده، اي جدا كننده، اي گشاينده، اي پيوند دهنده، اي پيشي گيرنده، اي بلند جايگاه
(۶۲) يَا مَنْ يُقَلِّبُ اللَّيلَ وَ النَّهَارَ، يَا مَنْ جَعَلَ الظُّلُمَاتِ وَ الْأَنْوَارَ، يَا مَنْ خَلَقَ الظِّلَّ وَ الْحَرُورَ، يَا مَنْ سَخَّرَ الشَّمْسَ وَ الْقَمَرَ، يَا مَنْ قَدَّرَ الْخَيرَ وَ الشَّرَّ، يَا مَنْ خَلَقَ الْمَوْتَ وَ الْحَيَاةَ، يَا مَنْ لَهُ الْخَلْقُ وَ الْأَمْرُ، يَا مَنْ لَمْ يَتَّخِذْ صَاحِبَةً وَ لا وَلَداً، يَا مَنْ لَيسَ لَهُ شَرِيكٌ فِي الْمُلْكِ، يَا مَنْ لَمْ يَكُنْ لَهُ وَلِيٌّ مِنَ الذُّلِّ،
(۶۲) اي آن كه شب و روز را دگرگون سازد، اي آن كه تاريكي ها و روشنايي ها را قرار داد، اي آن كه سايه خنك و گرما را آفريد، اي آن كه خورشيد و ماه را مسّخر ساخت، اي آن كه خير و شر را مقدّر نمود، اي آن كه مرگ و زندگي را آفريد، اي آن كه خلق و امر از آن اوست، اي آن كه همسر و فرزندي نگرفت، اي آن كه در فرمانروايي شريكي برايش نيست، اي آن كه از روي خواري سرپرستي نخواهد
(۶۳) يَا مَنْ يَعْلَمُ مُرَادَ الْمُرِيدِينَ، يَا مَنْ يَعْلَمُ ضَمِيرَ الصَّامِتِينَ، يَا مَنْ يَسْمَعُ أَنِينَ الْوَاهِنِينَ، يَا مَنْ يَرَى بُكَاءَ الْخَائِفِينَ، يَا مَنْ يَمْلِكُ حَوَائِجَ السَّائِلِينَ، يَا مَنْ يَقْبَلُ عُذْرَ التَّائِبِينَ، يَا مَنْ لا يُصْلِحُ عَمَلَ الْمُفْسِدِينَ، يَا مَنْ لا يُضِيعُ أَجْرَ الْمُحْسِنِينَ، يَا مَنْ لا يَبْعُدُ عَنْ قُلُوبِ الْعَارِفِينَ، يَا أَجْوَدَ الْأَجْوَدِينَ،
(۶۳) اي آن كه خواهش خواهشمندان را مي داند، اي آن كه از نهاد خاموشان آگاه است، اي آن كه ناله درماندگان را مي شنود، اي آن كه گريه هراسيدگان را مي بيند، اي آن كه نيازهاي نيازمندان به دست اوست، اي آن كه بهانه توبه كاران را مي پذيرد، اي آن كه عمل تبهكاران را صلاح نبخشد، اي آن كه پاداش نيكوكاران را تباه نكند، اي آن كه از دل عارفان دور نباشد، اي بخشنده ترين بخشندگان
(۶۴) يَا دَائِمَ الْبَقَاءِ، يَا سَامِعَ الدُّعَاءِ، يَا وَاسِعَ الْعَطَاءِ، يَا غَافِرَ الْخَطَاءِ، يَا بَدِيعَ السَّمَاءِ، يَا حَسَنَ الْبَلاءِ، يَا جَمِيلَ الثَّنَاءِ، يَا قَدِيمَ السَّنَاءِ، يَا كَثِيرَ الْوَفَاءِ، يَا شَرِيفَ الْجَزَاءِ،
(۶۴) اي هميشه ماندگار، اي شنونده دعا، اي گسترده عطا، اي آمرزنده خطا، اي پديد آورنده آسمان، اي نيك آزمون، اي نيكو ستايش، اي ديرينه بر فراز، اي بسيار وفادار، اي شريف پاداش
(۶۵) اللَّهُمَّ إِنِّي أَسْأَلُكَ بِاسْمِكَ يَا سَتَّارُ، يَا غَفَّارُ، يَا قَهَّارُ، يَا جَبَّارُ، يَا صَبَّارُ، يَا بَارُّ، يَا مُخْتَارُ، يَا فَتَّاحُ، يَا نَفَّاحُ، يَا مُرْتَاحُ،
(۶۵) خدايا! از تو مي خواهم به نامت اي پرده پوش، اي آمرزگار، اي چيره، اي جاهمند، اي بس شكيبا، اي نيك بخش، اي برگزيده، اي گشاينده، اي روح بخش، اي راحتي بخش
(۶۶) يَا مَنْ خَلَقَنِي وَ سَوَّانِي، يَا مَنْ رَزَقَنِي وَ رَبَّانِي، يَا مَنْ أَطْعَمَنِي وَ سَقَانِي، يَا مَنْ قَرَّبَنِي وَ أَدْنَانِي، يَا مَنْ عَصَمَنِي وَ كَفَانِي، يَا مَنْ حَفِظَنِي وَ كَلانِي، يَا مَنْ أَعَزَّنِي وَ أَغْنَانِي، يَا مَنْ وَفَّقَنِي وَ هَدَانِي، يَا مَنْ آنَسَنِي وَ آوَانِي، يَا مَنْ أَمَاتَنِي وَ أَحْيَانِي،
(۶۶) اي آن كه مرا آفريد و بياراست، اي آن كه مرا روزي داد و پروريد، اي آن كه به من خورانيد و نوشانيد، اي آن كه مرا نزديك نمود و به كنار خويش برد، اي آن كه مرا نگاه داشت و كفايت نمود، اي آن كه مرا حفظ كرد و حمايت نمود، اي آن كه به من عزّت بخشيد و بي نيازم ساخت، اي آن كه توفيقم داد و راهنمايي كرد، اي آن كه همدمم شد و جايم داد، اي آن كه مرا بميراند و زنده كند
(۶۷) يَا مَنْ يُحِقُّ الْحَقَّ بِكَلِمَاتِهِ، يَا مَنْ يَقْبَلُ التَّوْبَةَ عَنْ عِبَادِهِ، يَا مَنْ يَحُولُ بَينَ الْمَرْءِ وَ قَلْبِهِ، يَا مَنْ لا تَنْفَعُ الشَّفَاعَةُ إِلّا بِإِذْنِهِ، يَا مَنْ هُوَ أَعْلَمُ بِمَنْ ضَلَّ عَنْ سَبِيلِهِ، يَا مَنْ لا مُعَقِّبَ لِحُكْمِهِ، يَا مَنْ لا رَادَّ لِقَضَائِهِ، يَا مَنِ انْقَادَ كُلُّ شَي ءٍ لِأَمْرِهِ، يَا مَنِ السَّمَاوَاتُ مَطْوِيَاتٌ بِيَمِينِهِ، يَا مَنْ يرْسِلُ الرِّيَاحَ بُشْراً بَينَ يَدَي رَحْمَتِهِ،
(۶۷) اي آن كه حق را با كلماتش استوار و برجا كند، اي آن كه توبه را از بندگانش بپذيرد، اي آن كه ميان انسان و دلش قرار گيرد، اي آن كه شفاعت جز با اجازه اش سود نبخشد، اي آن كه به گمراه شدگان راهش داناتر است، اي آن كه حكمش دگرگوني نپذيرد، اي آن كه رأيش را بازگرداننده اي نيست، اي آن كه هرچيز فرمانش را گردن نهد، اي آن كه آسمانها به دست قدرتش پيچيده گشته، اي آن كه بادها را مژده دهنده رحمتش فرستد
(۶۸) يَا مَنْ جَعَلَ الْأَرْضَ مِهَاداً، يَا مَنْ جَعَلَ الْجِبَالَ أَوْتَاداً، يَا مَنْ جَعَلَ الشَّمْسَ سِرَاجاً، يَا مَنْ جَعَلَ الْقَمَرَ نُوراً، يَا مَنْ جَعَلَ اللَّيلَ لِبَاساً، يَا مَنْ جَعَلَ النَّهَارَ مَعَاشاً، يَا مَنْ جَعَلَ النَّوْمَ سُبَاتاً، يَا مَنْ جَعَلَ السَّمَاءَ بِنَاءً، يَا مَنْ جَعَلَ الْأَشْيَاءَ أَزْوَاجاً، يَا مَنْ جَعَلَ النَّارَ مِرْصَاداً،
(۶۸) اي آن كه زمين را بستر زندگي قرار داد، اي آن كه كوهها را ميخهاي زمين نهاد، اي آن كه خورشيدي را چراغ جهانش كرد، اي آن كه ماه را تابان ساخت، اي آن كه شب را جامه آرامش گرداند، اي آن كه روز را مايه روزي قرار داد، اي آن كه خواب را وسيله آرامش ساخت، اي آن كه آسمان را بنا نهاد، اي آن كه از هر چيز گونه هاي مختلف قرار داد، اي آن كه آتش را كمينگاه قرار داد
(۶۹) اللَّهُمَّ إِنِّي أَسْأَلُكَ بِاسْمِكَ يَا سَمِيعُ، يَا شَفِيعُ، يَا رَفِيعُ، يَا مَنِيعُ، يَا سَرِيعُ، يَا بَدِيعُ، يَا كَبِيرُ، يَا قَدِيرُ، يَا خَبِيرُ [مُنِيرُ] ، يَا مُجِيرُ،
(۶۹) خدايا! از تو مي خواهم به نامت اي شنوا، اي هميار، اي بلندپايه، اي فرازمند، اي شتابنده، اي نوآفرين، اي بزرگ، اي توانا، اي آگاه، اي پناه ده
(۷۰) يَا حَيّاً قَبْلَ كُلِّ حَيٍّ، يَا حَيّاً بَعْدَ كُلِّ حَيٍّ، يَا حَيُّ الَّذِي لَيسَ كَمِثْلِهِ حَيٌّ، يَا حَيُّ الَّذِي لا يشَارِكُهُ حَيٌّ، يَا حَيُّ الَّذِي لا يَحْتَاجُ إِلَى حَيٍّ، يَا حَيُّ الَّذِي يُمِيتُ كُلَّ حَيٍّ، يَا حَيُّ الَّذِي يَرْزُقُ كُلَّ حَيٍّ، يَا حَيّاً لَمْ يَرِثِ الْحَيَاةَ مِنْ حَيٍّ، يَا حَيُّ الَّذِي يُحْيِي الْمَوْتَى، يَا حَيُّ يَا قَيومُ لا تَأْخُذُهُ سِنَةٌ وَ لا نَوْمٌ،
(۷۰) اي زنده پيش از هر زنده، اي زنده پس از هر زنده، اي زنده اي كه مانند او زنده اي نيست، اي زنده اي كه هيچ زنده اي شريك او نيست، اي زنده اي كه به زنده اي نياز ندارد، اي زنده اي كه همه زندگان را مي ميراند، اي زنده اي كه به زنده ها روزي مي دهد، اي زنده اي كه زندگي را از زنده اي ديگر به ارث نبرده، اي زنده اي كه مردگان را زنده مي كند، اي زنده اي كه به خود پاينده اي كه او را چرت و خواب درنگيرد
(۷۱) يَا مَنْ لَهُ ذِكْرٌ لا يُنْسَى، يَا مَنْ لَهُ نُورٌ لا يُطْفَى، يَا مَنْ لَهُ نِعَمٌ لا تُعَدُّ، يَا مَنْ لَهُ مُلْكٌ لا يَزُولُ، يَا مَنْ لَهُ ثَنَاءٌ لا يُحْصَى، يَا مَنْ لَهُ جَلالٌ لا يُكَيَّفُ، يَا مَنْ لَهُ كَمَالٌ لا يُدْرَكُ، يَا مَنْ لَهُ قَضَاءٌ لا يُرَدُّ، يَا مَنْ لَهُ صِفَاتٌ لا تُبَدَّلُ، يَا مَنْ لَهُ نُعُوتٌ لا تُغَيَّرُ،
(۷۱) اي آن كه يادي دارد فراموش نشدني، اي آن كه نوري دارد خاموش نشدني، اي آن كه عطايايي بخشيده ناشمردني، اي آن فرمانروايي اش بي زوال است، اي آن كه ستايشش بي آمار است، اي آن كه شكوهش چگونگي نپذيرد، اي آن كه كمالي دارد درك ناشدني، اي آن كه داوري اش بازگشت ناپذير است، اي آن كه صفاتي دارد دگرگون ناپذير، اي آن كه جلوه هايي دارد غير قابل تغيير
(۷۲) يَا رَبَّ الْعَالَمِينَ، يَا مَالِكَ يَوْمِ الدِّينِ، يَا غَايَةَ الطَّالِبِينَ، يَا ظَهْرَ اللّاجِينَ، يَا مُدْرِكَ الْهَارِبِينَ، يَا مَنْ يُحِبُّ الصَّابِرِينَ، يَا مَنْ يُحِبُّ التَّوَّابِينَ، يَا مَنْ يُحِبُّ الْمُتَطَهِّرِينَ، يَا مَنْ يُحِبُّ الْمُحْسِنِينَ، يَا مَنْ هُوَ أَعْلَمُ بِالْمُهْتَدِينَ،
(۷۲) اي پروردگار جهانيان، اي مالك روز جزا، اي مقصود جويندگان، اي پشت و پناه پناهندگان، اي دريابنده فراريان، اي آن كه شكيبايان را دوست دارد، اي آن كه توبه كنندگان را دوست دارد، اي آن كه پاكيزگان را دوست دارد، اي آن كه نيكوكاران را دوست دارد، اي آن كه اوست داناتر به راه يافتگان
(۷۳) اللَّهُمَّ إِنِّي أَسْأَلُكَ بِاسْمِكَ يَا شَفِيقُ، يَا رَفِيقُ، يَا حَفِيظُ، يَا مُحِيطُ، يَا مُقِيتُ، يَا مُغِيثُ، يَا مُعِزُّ، يَا مُذِلُّ، يَا مُبْدِئُ، يَا مُعِيدُ،
(۷۳) خدايا! از تو خواستارم به نامت اي مهربان، اي همراه، اي نگهدار، اي فراگير، اي روزي بخش، اي فريادرس، اي عزّت بخش، اي خواركن، اي آغازگر، اي برگرداننده
(۷۴) يَا مَنْ هُوَ أَحَدٌ بِلا ضِدٍّ، يَا مَنْ هُوَ فَرْدٌ بِلا نِدٍّ، يَا مَنْ هُوَ صَمَدٌ بِلا عَيبٍ، يَا مَنْ هُوَ وِتْرٌ بِلا كَيفٍ، يَا مَنْ هُوَ قَاضٍ بِلا حَيفٍ، يَا مَنْ هُوَ رَبٌّ بِلا وَزِيرٍ، يَا مَنْ هُوَ عَزِيزٌ بِلا ذُلٍّ، يَا مَنْ هُوَ غَنِيٌّ بِلا فَقْرٍ، يَا مَنْ هُوَ مَلِكٌ بِلا عَزْلٍ، يَا مَنْ هُوَ مَوْصُوفٌ بِلا شَبِيهٍ،
(۷۴) اى آن كه يكتاست و ضدّ ندارد، اى آن كه يگانه است و بيمانند، اى آن كه بي نياز و كاستى است، اى آن كه بي همتاى بودن و چگونگى است، اى آن كه داورى دادگر است، اى آن كه پروردگارى بي وزير است، اى آن كه عزّتمندى بي خوارى است، اى آن كه توانگرى بي نياز است، اى آن كه پادشاهى عزل ناپذير است، اى آن كه اوصافش بي مانند است.
(۷۵) يَا مَنْ ذِكْرُهُ شَرَفٌ لِلذَّاكِرِينَ، يَا مَنْ شُكْرُهُ فَوْزٌ لِلشَّاكِرِينَ، يَا مَنْ حَمْدُهُ عِزٌّ لِلْحَامِدِينَ، يَا مَنْ طَاعَتُهُ نَجَاةٌ لِلْمُطِيعِينَ، يَا مَنْ بَابُهُ مَفْتُوحٌ لِلطَّالِبِينَ، يَا مَنْ سَبِيلُهُ وَاضِحٌ لِلْمُنِيبِينَ، يَا مَنْ آيَاتُهُ بُرْهَانٌ لِلنَّاظِرِينَ، يَا مَنْ كِتَابُهُ تَذْكِرَةٌ لِلْمُتَّقِينَ، يَا مَنْ رِزْقُهُ عُمُومٌ لِلطَّائِعِينَ وَ الْعَاصِينَ، يَا مَنْ رَحْمَتُهُ قَرِيبٌ مِنَ الْمُحْسِنِينَ،
(۷۵) اي آن كه ذكرش براي ذاكران شرف است، اي آن كه شكرش براي شاكران رستگاري است، اي آن كه ستايشش براي ستايشگران عزّت است، اي آن كه طاعتش براي مطعيان مايه نجات است، اي آن كه درگاهش گشوده است به روي جويندگان، اي آن كه راهش براي توبه كاران هموار است، اي آن كه نشانه هايش براي بينندگان دليل قاطع است، اي آن كه كتابش براي پرواپيشگان مايه پند و يادآوري است، اي آن كه روزي اش همه مطيعان و گنهكاران را فراگيرد، اي آن كه رحمتش به نيكوكاران نزديك است
(۷۶) يَا مَنْ تَبَارَكَ اسْمُهُ، يَا مَنْ تَعَالَى جَدُّهُ، يَا مَنْ لا إِلَهَ غَيرُهُ، يَا مَنْ جَلَّ ثَنَاؤُهُ، يَا مَنْ تَقَدَّسَتْ أَسْمَاؤُهُ، يَا مَنْ يَدُومُ بَقَاؤُهُ، يَا مَنِ الْعَظَمَةُ بَهَاؤُهُ، يَا مَنِ الْكِبْرِيَاءُ رِدَاؤُهُ، يَا مَنْ لا تُحْصَى آلاؤُهُ، يَا مَنْ لا تُعَدُّ نَعْمَاؤُهُ،
(۷۶) اي آن كه نامش خجسته است، اي آن كه عنايتش بس بلند است، اي آن كه معبودي جز او نيست، اي آن كه ستايشش والا است، اي آن كه نامهايش مقدس است، اي آن كه هستي اش پايدار است، اي آن كه بزرگي جلوه زيبايي اوست، اي آن كه بزرگمنشي پوشش اوست، اي آن كه عطاهايش در شمار نيايد، اي آن كه نعمت هايش شمرده نشود
(۷۷) اللَّهُمَّ إِنِّي أَسْأَلُكَ بِاسْمِكَ يَا مُعِينُ، يَا أَمِينُ، يَا مُبِينُ، يَا مَتِينُ، يَا مَكِينُ، يَا رَشِيدُ، يَا حَمِيدُ، يَا مَجِيدُ، يَا شَدِيدُ، يَا شَهِيدُ،
(۷۷) خدايا! از تو ميخواهم به نامت اى مددرسان، اى امين، اى آشكار اى استوار، اى ارجمند، اى راهنما، اى ستوده، اى بزرگوار، اى سختگير (گنهكاران) ، اى گواه.
(۷۸) يَا ذَا الْعَرْشِ الْمَجِيدِ، يَا ذَا الْقَوْلِ السَّدِيدِ، يَا ذَا الْفِعْلِ الرَّشِيدِ، يَا ذَا الْبَطْشِ الشَّدِيدِ، يَا ذَا الْوَعْدِ وَ الْوَعِيدِ، يَا مَنْ هُوَ الْوَلِيُّ الْحَمِيدُ، يَا مَنْ هُوَ فَعَّالٌ لِمَا يرِيدُ، يَا مَنْ هُوَ قَرِيبٌ غَيرُ بَعِيدٍ، يَا مَنْ هُوَ عَلَى كُلِّ شَي ءٍ شَهِيدٌ، يَا مَنْ هُوَ لَيسَ بِظَلّامٍ لِلْعَبِيدِ،
(۷۸) اي صاحب عرش پرشكوه، اي صاحب سخن استوار، اي صاحب كردار برازنده، اي صاحب كوبش سخت، اي صاحب نويد و تهديد، اي آن كه سرپرست ستوده است، اي آن كه به نيكي انجام دهد آنچه را خواهد، اي آن كه نزديك دوري ناپذير است، اي آن كه بر هر چيز گواه است، اي آن كه بر بندگان ستمكار نيست
(۷۹) يَا مَنْ لا شَرِيكَ لَهُ وَ لا وَزِيرَ، يَا مَنْ لا شَبِيهَ [شِبْهَ ] لَهُ وَ لا نَظِيرَ، يَا خَالِقَ الشَّمْسِ وَ الْقَمَرِ الْمُنِيرِ، يَا مُغْنِيَ الْبَائِسِ الْفَقِيرِ، يَا رَازِقَ الطِّفْلِ الصَّغِيرِ، يَا رَاحِمَ الشَّيخِ الْكَبِيرِ، يَا جَابِرَ الْعَظْمِ الْكَسِيرِ، يَا عِصْمَةَ الْخَائِفِ الْمُسْتَجِيرِ، يَا مَنْ هُوَ بِعِبَادِهِ خَبِيرٌ بَصِيرٌ، يَا مَنْ هُوَ عَلَى كُلِّ شَي ءٍ قَدِيرٌ،
(۷۹) اي آن كه شريك و وزيري ندارد، اي آن كه مثل و مانندي ندارد، اي آفريننده خورشيد و ماه تابان، اي بي نياز كننده درمانده تهيدست، اي روزي دهنده كودك خردسال، اي مهرورز بر پير بزرگسال، اي پيونددهنده استخوان شكسته، اي پناه ترسان پناه جو، اي آن كه بر بندگانش آگاه و بيناست، اي آن كه بر هر چيز تواناست
(۸۰) يَا ذَا الْجُودِ وَ النِّعَمِ، يَا ذَا الْفَضْلِ وَ الْكَرَمِ، يَا خَالِقَ اللَّوْحِ وَ الْقَلَمِ، يَا بَارِئَ الذَّرِّ وَ النَّسَمِ، يَا ذَا الْبَأْسِ وَ النِّقَمِ، يَا مُلْهِمَ الْعَرَبِ وَ الْعَجَمِ، يَا كَاشِفَ الضُّرِّ وَ الْأَلَمِ، يَا عَالِمَ السِّرِّ وَ الْهِمَمِ، يَا رَبَّ الْبَيتِ وَ الْحَرَمِ، يَا مَنْ خَلَقَ الْأَشْيَاءَ مِنَ الْعَدَمِ،
(۸۰) اي صاحب جود و بخشش، اي صاحب فضل و كرم، اي آفريننده لوح و قلم، اي پديدآورنده موران و مردمان، اي صاحب عذاب و انتقام، اي الهام بخش عرب و عجم، اي بردارنده زيان و درد، اي داناي رازها و قصدها، اي پروردگار كعبه و حرم، اي آفريننده هرچيز از نيستي
(۸۱) اللَّهُمَّ إِنِّي أَسْأَلُكَ بِاسْمِكَ يَا فَاعِلُ، يَا جَاعِلُ، يَا قَابِلُ، يَا كَامِلُ، يَا فَاصِلُ، يَا وَاصِلُ، يَا عَادِلُ، يَا غَالِبُ، يَا طَالِبُ، يَا وَاهِبُ،
(۸۱) خدايا! از تو خواستارم به نامت اي كردگار، اي هستي بخش، اي پذيرنده، اي برازنده، اي جدا، اي پيونددهنده، اي دادگر، اي چيره، اي جويا، اي بخشنده
(۸۲) يَا مَنْ أَنْعَمَ بِطَوْلِهِ، يَا مَنْ أَكْرَمَ بِجُودِهِ، يَا مَنْ جَادَ بِلُطْفِهِ، يَا مَنْ تَعَزَّزَ بِقُدْرَتِهِ، يَا مَنْ قَدَّرَ بِحِكْمَتِهِ، يَا مَنْ حَكَمَ بِتَدْبِيرِهِ، يَا مَنْ دَبَّرَ بِعِلْمِهِ، يَا مَنْ تَجَاوَزَ بِحِلْمِهِ، يَا مَنْ دَنَا فِي عُلُوِّهِ، يَا مَنْ عَلا فِي دُنُوِّهِ،
(۸۲) اي آن كه به كرمش بخشيد، اي آن كه به جودش گرامي داشت، اي آن كه به لطفش كرم ورزيد، اي آن كه به نيرويش عزّت يافت، اي آن كه به حكمتش سامان داد، اي آن كه به تدبير خود حكم كرد، اي آنكه با علم خود تدبير كرد، اي آن كه با بردباري اش درگذرد، اي آن كه به تدبير خود در عين برتري اش نزديك است، اي آن كه در عين نزديكي اش برتر است
(۸۳) يَا مَنْ يَخْلُقُ مَا يَشَاءُ، يَا مَنْ يَفْعَلُ مَا يَشَاءُ، يَا مَنْ يَهْدِي مَنْ يَشَاءُ، يَا مَنْ يُضِلُّ مَنْ يَشَاءُ، يَا مَنْ يُعَذِّبُ مَنْ يَشَاءُ، يَا مَنْ يَغْفِرُ لِمَنْ يَشَاءُ، يَا مَنْ يُعِزُّ مَنْ يَشَاءُ، يَا مَنْ يُذِلُّ مَنْ يَشَاءُ، يَا مَنْ يُصَوِّرُ فِي الْأَرْحَامِ مَا يَشَاءُ، يَا مَنْ يَخْتَصُّ بِرَحْمَتِهِ مَنْ يَشَاءُ،
(۸۳) اي آن كه هرچه خواهد آفريند، اي آن كه هرچه بخواهد بكند، اي آن كه هركه را بخواهد راهنمايي كند، اي آن كه هركه را بخواهد گمراه سازد، اي آن كه هركه را بخواهد عذاب كند، اي آن كه هركه را بخواهد بيامرزد، اي آن كه هركه را بخواهد عزّت بخشد، اي آن كه هركه را بخواهد خوار گرداند، اي آن كه در رحم مادران هرچه خواهد صورت بخشد، اي آن كه هركه را بخواهد به رحمتش مخصوص گرداند
(۸۴) يَا مَنْ لَمْ يَتَّخِذْ صَاحِبَةً وَ لا وَلَداً، يَا مَنْ جَعَلَ لِكُلِّ شَي ءٍ قَدْراً، يَا مَنْ لا يُشْرِكُ فِي حُكْمِهِ أَحَداً، يَا مَنْ جَعَلَ [مِنَ الْمَلائِكَةِ] الْمَلائِكَةَ رُسُلاً، يَا مَنْ جَعَلَ فِي السَّمَاءِ بُرُوجاً، يَا مَنْ جَعَلَ الْأَرْضَ قَرَاراً، يَا مَنْ خَلَقَ مِنَ الْمَاءِ بَشَراً، يَا مَنْ جَعَلَ لِكُلِّ شَي ءٍ أَمَداً، يَا مَنْ أَحَاطَ بِكُلِّ شَي ءٍ عِلْماً، يَا مَنْ أَحْصَى كُلَّ شَي ءٍ عَدَداً،
(۸۴) اي آن كه همسر و فرزندي نگرفت، اي آن كه براي هرچيز اندازه نهاد، اي آن كه در حكمش كسي را شريك نساخت، اي آن كه فرشتگان را فرستادگان خويش قرار داد، اي آن كه در آسمان ها برج هايي گذارد، اي آن كه زمين را زيستگاه شايسته نمود، اي آن كه آدمي را از آب آفريد، اي آن كه براي هرچيز سرانجامي قرار داد، اي آن كه با علم خويش هرچيز را دربر گرفته است، اي آن كه تعداد هرچيز را شماره نموده است
(۸۵) اللَّهُمَّ إِنِّي أَسْأَلُكَ بِاسْمِكَ يَا أَوَّلُ، يَا آخِرُ، يَا ظَاهِرُ، يَا بَاطِنُ، يَا بَرُّ، يَا حَقُّ، يَا فَرْدُ، يَا وِتْرُ، يَا صَمَدُ، يَا سَرْمَدُ،
(۸۵) خدايا! از تو درخواست مي كنم به نامت اي آغاز، اي انجام، اي آشكار، اي نهان، اي نيكوكار، اي حق، اي يگانه، اي يكتا، اي بي نياز، اي هميشگي
(۸۶) يَا خَيرَ مَعْرُوفٍ عُرِفَ، يَا أَفْضَلَ مَعْبُودٍ عُبِدَ، يَا أَجَلَّ مَشْكُورٍ شُكِرَ، يَا أَعَزَّ مَذْكُورٍ ذُكِرَ، يَا أَعْلَى مَحْمُودٍ حُمِدَ، يَا أَقْدَمَ مَوْجُودٍ طُلِبَ، يَا أَرْفَعَ مَوْصُوفٍ وُصِفَ، يَا أَكْبَرَ مَقْصُودٍ قُصِدَ، يَا أَكْرَمَ مَسْئُولٍ سُئِلَ، يَا أَشْرَفَ مَحْبُوبٍ عُلِمَ،
(۸۶) اي بهترين شناخته شده اي كه شناخته شده، اي برترين معبودي كه عبادت شده، اي والاترين ثناپذيري كه سپاس شده، اي عزيزترين ياد شده اي كه ياد شده، اي برترين ستوده اي كه ستايش شده، اي ديرينه ترين موجودي كه خواسته شده، اي بلندترين وصف شده اي كه به وصف آمده، اي بزرگترين مقصودي كه قصد شده، اي گرامي ترين پرسيده اي كه پرسش شده، اي شريف ترين محبوبي كه دانسته شده
(۸۷) يَا حَبِيبَ الْبَاكِينَ، يَا سَيدَ الْمُتَوَكِّلِينَ، يَا هَادِيَ الْمُضِلِّينَ، يَا وَلِيَّ الْمُؤْمِنِينَ، يَا أَنِيسَ الذَّاكِرِينَ، يَا مَفْزَعَ الْمَلْهُوفِينَ، يَا مُنْجِيَ الصَّادِقِينَ، يَا أَقْدَرَ الْقَادِرِينَ، يَا أَعْلَمَ الْعَالِمِينَ، يَا إِلَهَ الْخَلْقِ أَجْمَعِينَ،
(۸۷) اي محبوب گريه كنندگان، اي سرور توكل كنندگان، اي راهنماي گمراهان، اي سرپرست مؤمنان، اي همدم ذاكران، اي پناه جان سوختگان، اي رهايي بخش راستگويان، اي تواناترين توانايان، اي داناترين دانايان، اي پرستيده همه آفريدگان
(۸۸) يَا مَنْ عَلا فَقَهَرَ، يَا مَنْ مَلَكَ فَقَدَرَ، يَا مَنْ بَطَنَ فَخَبَرَ، يَا مَنْ عُبِدَ فَشَكَرَ، يَا مَنْ عُصِيَ فَغَفَرَ، يَا مَنْ لا تَحْوِيهِ الْفِكَرُ، يَا مَنْ لا يدْرِكُهُ بَصَرٌ، يَا مَنْ لا يَخْفَى عَلَيهِ أَثَرٌ، يَا رَازِقَ الْبَشَرِ، يَا مُقَدِّرَ كُلِّ قَدَرٍ،
(۸۸) اي آن كه فراتر رفت و چيره گشت، اي آن كه دارا گشت و توان يافت، اي آن كه نهان شد و آگاهي يافت، اي آن كه پرستش شد و ارج نهاد، اي آن كه نافرماني شد و آمرزيد، اي آنكه انديشه ها او را فرا نگيرد، اي آن كه ديده اي او را در نيابد، اي آن كه اثري بر او پوشيده نماند، اي روزي دهنده آدميان، اي اندازه دهنده هر اندازه
(۸۹) اللَّهُمَّ إِنِّي أَسْأَلُكَ بِاسْمِكَ يَا حَافِظُ، يَا بَارِئُ، يَا ذَارِئُ، يَا بَاذِخُ، يَا فَارِجُ، يَا فَاتِحُ، يَا كَاشِفُ، يَا ضَامِنُ، يَا آمِرُ، يَا نَاهِي،
(۸۹) خدايا! از تو درخواست مي كنم به نامت اي نگهدار، اي آفريننده، اي پديد آورنده، اي بسيار بخشنده، اي گشايشگر، اي فراخي بخش، اي برگيرنده زيان، اي ضمانت كننده، اي فرمان ده، اي بازدارنده
(۹۰) يَا مَنْ لا يَعْلَمُ الْغَيبَ إِلّا هُوَ، يَا مَنْ لا يَصْرِفُ السُّوءَ إِلّا هُوَ، يَا مَنْ لا يَخْلُقُ الْخَلْقَ إِلّا هُوَ، يَا مَنْ لا يَغْفِرُ الذَّنْبَ إِلّا هُوَ، يَا مَنْ لا يُتِمُّ النِّعْمَةَ إِلّا هُوَ، يَا مَنْ لا يُقَلِّبُ الْقُلُوبَ إِلّا هُوَ، يَا مَنْ لا يُدَبِّرُ الْأَمْرَ إِلّا هُوَ، يَا مَنْ لا يُنَزِّلُ الْغَيثَ إِلّا هُوَ، يَا مَنْ لا يَبْسُطُ الرِّزْقَ إِلّا هُوَ، يَا مَنْ لا يُحْيِي الْمَوْتَى إِلّا هُوَ،
(۹۰) اي آن كه جز او غيب نداند، اي آن كه برنگرداند بدي را جز او، اي آن كه آفريدگان را جز او نيافريند، اي آن كه گناه را جز او نيامرزد، اي آن كه نعمت را جز او كامل نكند، اي آن كه دلها را جز او دگرگون نكند، اي آن كه كارها را جز او تدبير ننمايد، اي آن كه باران را جز او فرو نبارد، اي آن كه روزي را جز او نگستراند، اي آن كه مردگان را جز او زنده نسازد
(۹۱) يَا مُعِينَ الضُّعَفَاءِ، يَا صَاحِبَ الْغُرَبَاءِ، يَا نَاصِرَ الْأَوْلِيَاءِ، يَا قَاهِرَ الْأَعْدَاءِ، يَا رَافِعَ السَّمَاءِ، يَا أَنِيسَ الْأَصْفِيَاءِ، يَا حَبِيبَ الْأَتْقِيَاءِ، يَا كَنْزَ الْفُقَرَاءِ، يَا إِلَهَ الْأَغْنِيَاءِ، يَا أَكْرَمَ الْكُرَمَاءِ،
(۹۱) اي ياور ضعيفان، اي همراه غريبان، اي يار دوستان، اي چيره بر دشمنان، اي بالا برنده آسمان، اي مونس برگزيدگان، اي محبوب پروا پيشگان، اي گنجينه تهيدستان، اي معبود توانگران، اي كريم ترين كريمان
(۹۲) يَا كَافِياً مِنْ كُلِّ شَي ءٍ، يَا قَائِماً عَلَى كُلِّ شَي ءٍ، يَا مَنْ لا يُشْبِهُهُ شَي ءٌ، يَا مَنْ لا يَزِيدُ فِي مُلْكِهِ شَي ءٌ، يَا مَنْ لا يَخْفَى عَلَيهِ شَي ءٌ، يَا مَنْ لا يَنْقُصُ مِنْ خَزَائِنِهِ شَي ءٌ، يَا مَنْ لَيسَ كَمِثْلِهِ شَي ءٌ، يَا مَنْ لا يَعْزُبُ عَنْ عِلْمِهِ شَي ءٌ، يَا مَنْ هُوَ خَبِيرٌ بِكُلِّ شَي ءٍ، يَا مَنْ وَسِعَتْ رَحْمَتُهُ كُلَّ شَي ءٍ،
(۹۲) اي كفايت كننده از هرچيز، اي پاينده بر هرچيز، اي آن كه چيزي مانند او نيست، اي آن كه چيزي بر فرمانروايي اش نيفزايد، اي آن كه چيزي بر او پوشيده نيست، اي آن كه چيزي از خزانه هايش نكاهد، اي آن كه مانندش كسي نيست، اي آن كه چيزي از علمش پنهان نماند، اي آن كه به همه چيز آگاه است، اي آن كه همه رحمتش همه چيز را فرا گرفته است
(۹۳) اللَّهُمَّ إِنِّي أَسْأَلُكَ بِاسْمِكَ يَا مُكْرِمُ، يَا مُطْعِمُ، يَا مُنْعِمُ، يَا مُعْطِي، يَا مُغْنِي، يَا مُقْنِي، يَا مُفْنِي، يَا مُحْيي، يَا مُرْضِي، يَا مُنْجِي،
(۹۳) خدايا! از تو درخواست مي كنم به نامت اي اكرام كننده، اي روزي بخش، اي نعمت دهنده، اي عطابخش، اي بي نيازكننده، اي ذخيره گذار، اي نابودكننده، اي زنده ساز، اي خشنودكننده، اي رهايي بخش
(۹۴) يَا أَوَّلَ كُلِّ شَي ءٍ وَ آخِرَهُ، يَا إِلَهَ كُلِّ شَي ءٍ وَ مَلِيكَهُ، يَا رَبَّ كُلِّ شَي ءٍ وَ صَانِعَهُ، يَا بَارِئَ كُلِّ شَي ءٍ وَ خَالِقَهُ، يَا قَابِضَ كُلِّ شَي ءٍ وَ بَاسِطَهُ، يَا مُبْدِئَ كُلِّ شَي ءٍ وَ مُعِيدَهُ، يَا مُنْشِئَ كُلِّ شَي ءٍ وَ مُقَدِّرَهُ، يَا مُكَوِّنَ كُلِّ شَي ءٍ وَ مُحَوِّلَهُ، يَا مُحْييَ كُلِّ شَي ءٍ وَ مُمِيتَهُ، يَا خَالِقَ كُلِّ شَي ءٍ وَ وَارِثَهُ،
(۹۴) اي آغاز و انجام هرچيز، اي پرستيده و دارنده هرچيز، اي پروردگار و سازنده هرچيز، اي آفريننده و برآورنده هرچيز، اي گيرنده و گشاينده هرچيز، اي آغاز كننده هرچيز، اي پديدآورنده و اندازه بخش هرچيز، اي هستي بخش و جنباننده هرچيز، اي زنده كننده و ميراننده هرچيز، اي آفريننده و ميراث بر هرچيز
(۹۵) يَا خَيرَ ذَاكِرٍ وَ مَذْكُورٍ، يَا خَيرَ شَاكِرٍ وَ مَشْكُورٍ، يَا خَيرَ حَامِدٍ وَ مَحْمُودٍ، يَا خَيرَ شَاهِدٍ وَ مَشْهُودٍ، يَا خَيرَ دَاعٍ وَ مَدْعُوٍّ، يَا خَيرَ مُجِيبٍ وَ مُجَابٍ، يَا خَيرَ مُونِسٍ وَ أَنِيسٍ، يَا خَيرَ صَاحِبٍ وَ جَلِيسٍ، يَا خَيرَ مَقْصُودٍ وَ مَطْلُوبٍ، يَا خَيرَ حَبِيبٍ وَ مَحْبُوبٍ،
(۹۵) اي بهترين يادكننده و يادشده، اي بهترين ثناپذير و ثناشده، اي بهترين ستاينده و ستوده، اي بهترين گواه و گواه پذير، اي بهترين خواهنده و خوانده شده، اي بهترين پاسخ دهنده و پاسخ داده شده، اي بهترين يار و همدم، اي بهترين همراه و همنشين، اي بهترين سويه و آهنگ، اي بهترين دوستدار و دوستي پذير
(۹۶) يَا مَنْ هُوَ لِمَنْ دَعَاهُ مُجِيبٌ، يَا مَنْ هُوَ لِمَنْ أَطَاعَهُ حَبِيبٌ، يَا مَنْ هُوَ إِلَى مَنْ أَحَبَّهُ قَرِيبٌ، يَا مَنْ هُوَ بِمَنِ اسْتَحْفَظَهُ رَقِيبٌ، يَا مَنْ هُوَ بِمَنْ رَجَاهُ كَرِيمٌ، يَا مَنْ هُوَ بِمَنْ عَصَاهُ حَلِيمٌ، يَا مَنْ هُوَ فِي عَظَمَتِهِ رَحِيمٌ، يَا مَنْ هُوَ فِي حِكْمَتِهِ عَظِيمٌ، يَا مَنْ هُوَ فِي إِحْسَانِهِ قَدِيمٌ، يَا مَنْ هُوَ بِمَنْ أَرَادَهُ عَلِيمٌ،
(۹۶) اي آن كه به خواهنده اش پاسخ گويد، اي آن كه براي فرمانبرش دوست است، اي آن كه به دوستدارش نزديك است، اي آن كه براي كسي كه از او نگهداري طلبد ديده بان است، اي آن كه به هركه به او اميد بندد كريم است، اي آن كه بر هركه از او نافرماني كند بردبار است، اي آن كه در بزرگي اش مهربان است، اي آن كه در فرزانگي اش بزرگ است، اي آن كه در نيكي اش ديرينه است، اي آن كه به هر كه او را خواهد دانا است
(۹۷) اللَّهُمَّ إِنِّي أَسْأَلُكَ بِاسْمِكَ يَا مُسَبِّبُ، يَا مُرَغِّبُ، يَا مُقَلِّبُ، يَا مُعَقِّبُ، يَا مُرَتِّبُ، يَا مُخَوِّفُ، يَا مُحَذِّرُ، يَا مُذَكِّرُ، يَا مُسَخِّرُ، يَا مُغَيِّرُ،
(۹۷) خدايا! از تو درخواست مي كنم به نامت اي سبب ساز، اي شوق آفرين، اي برگرداننده، اي پيگير، اي سامان بخش، اي هراس آور، اي برحذردار، اي يادآور، اي تسخيرگر، اي دگرگون ساز
(۹۸) يَا مَنْ عِلْمُهُ سَابِقٌ، يَا مَنْ وَعْدُهُ صَادِقٌ، يَا مَنْ لُطْفُهُ ظَاهِرٌ، يَا مَنْ أَمْرُهُ غَالِبٌ، يَا مَنْ كِتَابُهُ مُحْكَمٌ، يَا مَنْ قَضَاؤُهُ كَائِنٌ، يَا مَنْ قُرْآنُهُ مَجِيدٌ، يَا مَنْ مُلْكُهُ قَدِيمٌ، يَا مَنْ فَضْلُهُ عَمِيمٌ، يَا مَنْ عَرْشُهُ عَظِيمٌ،
(۹۸) اي آن كه علمش پيش است، اي آن كه وعده اش راست است، اي آن كه لطفش آشكار است، اي آن كه فرمانش چيره است، اي آن كه كتابش استوار است، اي آن كه حكمش شدني است، اي آن كه قرآنش باشكوه است، اي آن كه فرمانروايي اش ديرين است، اي آن كه بخششش فراگير است، اي آن كه پايگاهش بس بزرگ است
(۹۹) يَا مَنْ لا يَشْغَلُهُ سَمْعٌ عَنْ سَمْعٍ، يَا مَنْ لا يَمْنَعُهُ فِعْلٌ عَنْ فِعْلٍ، يَا مَنْ لا يُلْهِيهِ قَوْلٌ عَنْ قَوْلٍ، يَا مَنْ لا يُغَلِّطُهُ سُؤَالٌ عَنْ سُؤَالٍ، يَا مَنْ لا يَحْجُبُهُ شَي ءٌ عَنْ شَي ءٍ، يَا مَنْ لا يُبْرِمُهُ إِلْحَاحُ الْمُلِحِّينَ، يَا مَنْ هُوَ غَايَةُ مُرَادِ الْمُرِيدِينَ، يَا مَنْ هُوَ مُنْتَهَى هِمَمِ الْعَارِفِينَ، يَا مَنْ هُوَ مُنْتَهَى طَلَبِ الطَّالِبِينَ، يَا مَنْ لا يَخْفَى عَلَيهِ ذَرَّةٌ فِي الْعَالَمِينَ،
(۹۹) اي آن كه شنيدني از شنيدن ديگر بازش ندارد، اي آن كه كاري از كار ديگر منعش نكند، اي آن كه گفتاري از گفتار ديگر سرگرمش نكند، اي آن كه درخواستي از درخواست ديگر او را به اشتباه نيافكند، اي آن كه چيزي از چيز ديگر پرده اش نشود، اي آن كه اصرار اصراركنندگان او را به ستوه نياورد، اي آن كه آرمان واپسين جويندگان است، اي آن كه نهايت همّت عارفان است، اي آن كه پايان جستجوي جويندگان است، اي آن كه غباري در سراسر هستي بر او پوشيده نيست
(۱۰۰) يَا حَلِيماً لا يَعْجَلُ، يَا جَوَاداً لا يَبْخَلُ، يَا صَادِقاً لا يُخْلِفُ، يَا وَهَّاباً لا يَمَلُّ، يَا قَاهِراً لا يُغْلَبُ، يَا عَظِيماً لا يُوصَفُ، يَا عَدْلاً لا يَحِيفُ، يَا غَنِيّاً لا يَفْتَقِرُ، يَا كَبِيراً لا يَصْغُرُ، يَا حَافِظاً لا يَغْفُلُ، سُبْحَانَكَ يَا لا إِلَهَ إِلّا أَنْتَ، الْغَوْثَ الْغَوْثَ خَلِّصْنَا مِنَ النَّارِ يَا رَبِّ.
(۱۰۰) اي بردباري كه شتاب نكند، اي بخشنده اي كه بخل نورزد، اي راستگويي كه تخلّف نكند، اي عطاكننده اي كه خستگي نپذيرد، اي چيره اي كه شكست ناپذير است، اي بزرگي كه به وصف در نيايد، اي دادگري كه ستم ننمايد، اي توانگري كه نيازمند نشود، اي بزرگي كه كوچك نگردد، اي نگهداري كه غفلت ننمايد، منزّهي تواي كه معبودي جز تو نيست، فريادرس، فريادرس، ما را از آتش رهايي بخش پروردگارا.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

دکمه بازگشت به بالا