گیاه پیچ گلیسین آمریکایی
پرمطلب: گلیسین آمریکایی تا حدود ۱۵ متر طول می تواند رشد کند و دارای ساقه های رونده و محکمی است. این گیاه، خوشه های گل انبوه به طول ۵ تا ۱۵ سانتیمتر تولید می کند. گل ها به رنگ آبی – ارغوانی، دو لوبی و به عرض دو سانتیمتر می باشند که در اواخر بهار تا اوایل تابستان ظاهر می شوند. این گونه از گلیسین نسبت به سایر گونه های پیچ گلیسین، خوشه های گل بزرگتری تولید می کند.
برگ ها براق، شانه ای مرکب، به طول ۱۰ تا ۳۰ سانتیمتر و به رنگ سبز تیره می باشند. هر برگ دارای ۹ تا ۱۵ برگچه دوکی شکل به طول ۲ تا ۶ سانتیمتر است.
میوه ها به صورت نیام و هر غلاف یا نیام حدود ۵ تا ۱۰ سانتیمتر طول داشته و بذرهایی سمی و لوبیایی شکل تولید می کند. میوه ها در تابستان بالغ می شوند و می توانند تمام طول زمستان را پایا باقی بمانند. غلاف های جوان، کرکدار و به رنگ سبز – قهوه ای مایل به زرد هستند اما در زمان خشک شدن به رنگ قهوه ای درخشان و صاف دیده می شوند. بذرهای این گیاهان، بزرگ و به رنگ قهوه ای می باشند.
گیاه “پیچ گلیسین آمریکایی” گیاهی چندساله، چوبی، خزاندار، رونده و از خانواده ی نیام داران یا فاباسه می باشد. این گیاه بومی جنگل های مرطوب و نوارهای رودخانه ای جنوب شرقی ایالات متحده می باشد.
شرایط محیط رشد:
پیچ گلیسین آمریکایی، خاک های مرطوب را ترجیح می دهد. اگرچه بهترین گل ها را در آفتاب کامل تولید می کند اما نسبت به مکان های سایه نیز متحمل می باشد ولی در مکان های سایه مقدار گل کمی تولید می کند.
به رطوبت کافی برای رشد نیاز دارد اما باید دقت کرد که پای بوته به طور مداوم خیس نباشد. زیرا آبیاری بیش از حد سبب زرد شدن برگ ها و و ریزش آنها، پوسیدگی طوقه و در نهایت مرگ گیاه می گردد.
این گیاه سرمای زمستان را تا حدود -۲۹ درجه سانتیگراد تحمل می کند اما در چنین سرمایی احتمال آسیب دیدن ساقه های جوان وجود دارد.
خاک های زهکش دار و دارای مواد آلی مناسب مانند خاک برگ و یا کود دامی پوسیده برای رشد بهتر این گیاه مناسب می باشند.
آفات و بیماری ها:
تا کنون تعداد کمی آفات بر روی این گیاهان گزارش شده است. اما در مجموع آفاتی مانند شته ها، برگخوارها، سوسک های ژاپنی، عنکبوت های فلس دار و برخی از نرم تنان ممکن است خساراتی به این گیاه وارد کنند.
تکثیر:
استفاده از قلمه های چوب نرم در اواخر بهار یا اوایل تابستان و نیز استفاده از قلمه های چوب سخت در اواخر پاییز یا اوایل زمستان یکی از روش های تکثیر این گیاه است.
همچنین از خوابانیدن در اواخر زمستان یا اوایل بهار نیز برای ازدیاد این گیاهان می توان استفاده نمود.
کشت بذر نیز یکی دیگر روش های تکثیر پیچ گلیسین آمریکایی است. اما گیاهان حاصل از بذر به ۱۰ تا ۱۵ سال زمان نیاز دارند تا به گلدهی برسند. معمولاً از این روش برای به دست آوردن پایه برای پیوند استفاده می شود.
هشدار:
تمام گونه های گیلیسین دارای ساپونین در پوست، شاخه ها، غلاف ها، ریشه ها و بذرها بوده و سمی می باشند. در مورد سمی بودن گل های این گیاه هنوز بحش و مذاکراتی وجود دارد. یک ترکیب نامشخص و رزین در آن وجود دارد. استفاده و خوردن حتی یک یا دو بذر این گیاه می تواند سبب بروز سمیت، التهاب، حالت تهوع، استفراغ، دردهای شکم و اسهال گردد. این امر به دلیل دهیدراته شدن و متلاشی شدن سلول ها اتفاق می افتد.
کاناوانین نیز که یکی از اجزای معمول سازنده ی آلفا-آمینواسید است در بذرهای این گونه یافت می شود.
…
گردآوری شده توسط: سایت پرمطلب > گیاهان
…
