کتاب إثبات الوصیه للإمام علی بن أبی طالب علیه‌السلام
کتاب اثبات الوصیه للامام على بن ابى طالبعلیه‌السلام، تالیف ابوالحسن مسعودى، در موضوع اثبات امامت و دربردانده اطلاعاتى پیرامون زندگى پیامبر اعظم( ص) و دوازده امام است که در قرن چهارم تدوین شده است.
ساختار و گزارش محتوا
همان گونه که از نام کتاب پیداست، موضوع بحث دراین اثر، اثبات وصایت و جانشینى امام على علیه‌السلام از پیامبر( ص) اختصاص دارد؛ اما به مناسبت، از سایر ائمه هم سخن گفته و نیمى از کتاب را به آنان اختصاص داده است.
هدف مؤلف آن بوده که تسلسل وصایت و جانشینى را در میان انبیاء اثبات و به امیرالمؤمنینعلیه‌السلام و امامانعلیه‌السلام پس از او متصل نماید. بدین جهت شرحى از زندگى پیامبران از آدم تا خاتم همراه جانشینان آنان ارائه مىدهد. اثبات الوصیه در دو قسم تنظیم شده است: قسمت نخست درباره حجتهاى الهى از آدم تا محمد( ص) و قسمت دوم، درباره حجج الهى از پیامبر( ص) تا حضرت مهدى( عج) است.
مؤلف کتاب براى مطالب خود منبعى ذکر نکرده و غالباًً سلسله اسناد خود را نیاورده است. البته در قسمت دوم تا حدودى به برخى راویان اشاره کرده، لیکن آن هم سند کاملى براى روایات به شمار نمىرود، بلکه فقط به چند نفر از راویان میانى اشاره مىکند. او داستان زندگى و معجزات انبیا و ائمه را به صورت پیوسته نقل مىکند و تنها گاهى با عبارت« روى» مطالب را از همدیگر تفکیک کرده است.
مطالب اثبات الوصیه در منابعى؛ همچون کافى و بصائر الدرجات و کتب مشابه حدیثى یا تاریخ ائمه وجود دارد.
نویسندگان بعدى نیز به طور گستردهاى از او نقل کردهاند و این کتاب در میان کسانى چون صاحب الخرائج و الجرائح و مناقب نویسان بعدى رواج داشته و مجلسى نیز از آن در بحار فراوان بهره برده است.
