دین و اندیشه

در راه سیر وسلوک باید مثبت‌گرا بود

انسان در خودش و در ذات خودش بايد چه حالى داشته باشد؟

آيا بايد منفى‏ گرا باشد، اين راه راهِ سلوك است؟ يا بايد مثبت‏ گرا باشد؟

انسان وقتى كه با افراد برخورد مى‏ كند از اول در مقابل اينها جبهه بگيرد يا اينكه نه باز باشد، باز باشد. دوتا صفت بد دارد شايد يك صفت خوب هم داشته باشد. سه‏ تا صفت بد دارد شايد يك صفت خوب هم داشته باشد.

حضرت عيسى على نبينا و آله عليه السّلام يك روز با جمع حواريين از جايى مى‏ گذشت، ديد يك سگى افتاده؛ مدتى است كه فوت كرده و ظاهراً ديگر روائح نامناسبى هم از او متصاعد است، اعضاى او هم به هم ريخته بود، هر كدام از اينها آمدند يك مطلبى را گفتند- ظاهراً روايت از رسول خداست- هر كدام از اين اصحاب حضرت عيسى آمدند يك چيزى گفتند عجب روائح كريه‏اى دارد.

يكى گفت ببين اصلًا به چه وضعيتى افتاده، يكى گفت پوستش هم جدا شده.

حضرت عيسى فرمود: ببينيد چه دندان‏هاى سفيد و قشنگى دارد!! [مجموعة ورام، ج ۱، ص ۱۱۸]

اين معلوم است كه پيغمبر است، چرا؟ بله رايحه ‏اش رايحه كريه است ولى گفتن ندارد. اين را انسان هم مى‏ فهمد. نظر بر چه بايد بيافتد؟ نظر بر آن حسن بايد بيفتد.

و چقدر خوب است كه يك سالك اين حالت را در خودش تمرين كند كه هميشه با افراد، به نظر حسن برخورد كند نه به نظر سوء و نه با ديد بد و نه با سوءظن.

يك وقتى در يك جايى شنيدم كه شخصى مى‏گفت: امروز ما در حكومت‏ها و در قضاها بناء را اوّل بر سوءظن مى‏گذاريم.

اين غلط است. بر سوءظن چرا بايد گذاشت؟ انسان مى‏بيند يك مطلبى اتفاق افتاده، بايد اين مطلب را بشنود و تحقيق كند. چرا سوءظن؟

سوءظن انسان را از حقيقت دور مى ‏كند، انسان را از رسيدن به واقعيت دور مى‏ كند و انسان را از تقرّب دور مى ‏كند، يعنى آن حالتى كه در نفس انسان به واسطه اين قضيه پيدا مى‏شود، پرده مى ‏اندازد.

افرادى كه حسن ظن دارند حالشان نزديك‏تر است. افرادى كه حسن ظن دارند راهشان هموارتر است.

افرادى كه هميشه حسن ظن دارند سرعت سيرشان بيشتر است.

افرادى كه حسن ظن دارند به رحمت خدا نزديكترند، تا آن افرادى كه با سوءظن مى ‏خواهند برخورد كنند، آن رحمت خدا به آنها نمى‏ خورد. اگر بخورد گاه‏گاهى يك نفحه‏ اى.

امّا آنهايى كه در حسن ظن هستند دائماً در معرض نفحات هستند،

هى مى‏ آيد، هِى مى ‏آيد. چرا؟ چون نزديك است، خود خدا ستارالعيوب است. اين آمده و خودش را نزديك كرده، خودش را با آن ستاريّت نزديك كرده است، دارد خودش را با آن غفران نزديك مى كند، دارد خودش را با آن رحمت خدا نزديك مى‏ كند. هى آمده آنجا نزديك كرده است.

پير ما گفت خطا بر قلم صنع نرفت

آفرين بر نظر پاك خطا پوشش باد

ان‏شاءالله اميدورايم كه خداوند متعال همه ما را مشمول معانى و مفاهيم اين فقرات مباركه بگرداند و از صفات خود در وجود ما قرار بدهد و ما را مظهريّت براى صفات و اسماء حسناى خود بگرداند.

 

منبع: بخشی پایانی از فرمایشات ارزشمند حضرت آیت الله حاج سید محمد محسن حسینی طهرانی دام عزه ؛ مجلس پنجم شرح دعای ابو حمزه ثمالی رمضان ۱۴۲۴

گردآوری شده توسط سایت پرمطلب

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

دکمه بازگشت به بالا