جلسه ۹۵ درس خارج فقه، مبحث حج

موضوع: مانعیت در استطاعت – ازدواج
استاد:  حضرت آیت اللـه حاج سیّد محمّد محسن حسینی طهرانی – تاریخ: ۱۵ ذیقعده الحرام ۱۴۳۱

[button color=”orange” size=”small” link=”http://file.pormatlab.com/kimiyasaadat/haj095.mp3″ icon=”” target=”false”]دریافت صوت[/button]

[button color=”red” size=”small” link=”http://file.pormatlab.com/kimiyasaadat/haj095.pdf” icon=”” target=”false”]دریافت متن[/button]

خلاصه:

۱- مسئله استطاعت امریست که هم به استطاعت جسمی و هم روحی برمی‌گردد.

۲- مسئله استطاعت چنانچه در روایات ائمه علیهم‌السلام در باب مؤونه و کیفیت اکل و شرب آمده است که “اگر می تواند با مرکب و اگر نمی‌تواند مشیاً تکلیف را انجام دهد در صورت توان و قدرت” نسبت به ازدواج هم مطلب به همین کیفیت است زیرا استطاعت یعنی اقتدار بر انجام مناسک به نحو متعارف.

۳- آیه “احلّت لکم الصیام الرفث الی نسائکم…” می‌رساند که حکم برحرمت رفث در لیالی صیام بوده که مبدّل به اباحه گردیده است.

۴- حکم عدم مباشرت در لیالی صیام می‌رساند که در این ماه باید ذهن را از جنبه حیوانیت به روحانیت و نورانیت منتقل کرد و نسبت به اکل و شرب و نکاح تقلیل نمود.

۵- وقتی امری حرام می شود در ابتدا انسان باید بفهمد که آیه پیامی دارد و آن پیام و نکته را دریابد.

۶- در اوامر امتحانیه پیامی وجود دارد که باید ابلاغ گردد و اختصاصی به حضرت ابراهیم علی نبینا و اله و علیه السلام ندارد مسئله ذبح برای همه ماست و آن ذبح فرزند و تمامی تعلّقات نفسانی است.

۷- آیه “علم الله انکم کنتم تختانون انفسکم…” یعنی جلوی ارتفاء نفس خود را می‌گیرید و به مصلحت نفسانی خود خیانت می نمائید و لذا آیه “فالان باشروهن…” میزان اختیار انسان را در رعایت این امر مباح تعیین می کند.

۸- اباحه بعد حظر اباحه مطلق نیست بلکه مقیّد است.