جلسه ۵۴ درس خارج فقه، مبحث حج
موضوع: استطاعت
سخنران: حضرت آیت اللـه حاج سیّد محمّد محسن حسینی طهرانی – تاریخ: ۱۱ صفر الخیر ۱۴۳۰ ه.ق
[button color=”orange” size=”small” link=”http://file.pormatlab.com/kimiyasaadat/haj054.mp3″ icon=”” target=”false”]دریافت صوت[/button]
[button color=”red” size=”small” link=”http://file.pormatlab.com/kimiyasaadat/haj054.pdf” icon=”” target=”false”]دریافت متن[/button]
چکیده:
۱- در انشاء تکوینی و تشریعی، هیچ حدّ فاصلی بین تعلق اراده در نفس مولا و بین مراد (که همان تحقق و تکون خارجی آن صورت علمی است) وجود ندارد. ولو اینکه در انشاء تشریعی زمان متعلَّق، متأخر باشد چرا که این زمان شرط برای مأموربه نیست بلکه فقط ظرف برای آن می‌باشد.
۲- مرحوم نائینی می‌فرمایند: شروطی که مولا در نظر می‌گیرد یا از امور اختیاری است یا غیر اختیاری؛ در امور غیر اختیاری شرط را فوق دائره طلب و مفروض‌الوجود فرض می‌کند ولی شروط اختیاری را در دائره طلب قرار می‌دهد. حال اگر داخل طلب قرار بگیرد واجب مشروط می‌شود.
۳- مطلب مرحوم نائینی باطل است، زیرا آنچه که در اراده مولا دخالت دارد اختیار و عدم اختیار نیست، بلکه خصوصیتی است که مولا در مقام انبعاث طلب و داعی برای تعلق این امر در نظر گرفته است، معرای از شرط یا ضمیمۀ دیگری در این صورت واجب مطلق خواهد بود و اگر امر دیگری را نیز لحاظ کند واجب مشروط می‌شود.