لزوم استمرار دیدگاه توحید حتی در هنگام نبود اولیای الهی!

در لحظات آخر حيات مرحوم علامه طهرانی رضوان الله علیه وقتى كه در كنار ايشان بودم و احساس می‌کردم که دیگر، مسائل [عادى‏] نيست، يك مرتبه اين مطلب به نظرم آمد که «پس همه چيز تمام شد!»

تا اینچنین مطلبی به نظرم آمد يك مرتبه يك احساسى ازجانب ايشان، يعنى توجهى از جانب ايشان شد؛ که”«همه چيز تمام شد يعنى چه؟! پس خدا كجا رفت؟ تا به حال خدا كجا بود؟»” مثل اينكه آن قضيه اصلاً فراموش شده بود؛ نه خدايى نه امامى، “«فقط يعنى ما بوديم؟! مگر امام نيست؟ مگر خدا و آن ربط و آن حقیقت نیست؟!»”

انسان در هر زمانى بايد همان حقيقتِ توحيد و ظهور آن را احساس كند…حال هر صورتى كه می‌خواهد پيدا كند؛ آن صورتْ ديگر در اختيار انسان نيست؛ امروز در يك صورت، فردا در صورت ديگر و روز ديگر در صورت ديگر!

مهم اين است كه “انسان در اين فضا هست يا نيست“ اگر در اين فضا باشد و خود را در اين فضا قرار دهد هر آنچه كه براى او مفيد است به او خواهد رسيد و لطفِ خدا شامل حال او خواهد شد.

حضرت آیة الله حاج سید محمد محسن حسینی طهرانی قدّس الله سرّه

شرح دعای ابوحمزه_ثمالی، رمضان ۱۴۳۶، جلسه ١
#توحید #ولایت #فهم #باطن #معرفت

برچسب ها

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

دکمه بازگشت به بالا
بستن
بستن