جلسه ۶۷ درس خارج فقه، مبحث حج
موضوع: استطاعت
استاد: حضرت آیت اللـه حاج سیّد محمّد محسن حسینی طهرانی – تاریخ: ۸ جمادی الاول ۱۴۳۰ ه.ق
[button color=”orange” size=”small” link=”http://file.pormatlab.com/kimiyasaadat/haj067.mp3″ icon=”” target=”false”]دریافت صوت[/button]
[button color=”red” size=”small” link=”http://file.pormatlab.com/kimiyasaadat/haj067.pdf” icon=”” target=”false”]دریافت متن[/button]
چکیده:
۱- حرمت احرام و عمره مجدد تا قبل از ده روز از احرام اوّل و کراهت آن تا قبل یک ماه
۲- اگر قید و یا شرائط، متعارف و متحقق الوصول نباشند، واجب مطلق به مشروط تبدیل می‌شود. در واقع آنچه که موجب برای محقق الزام و انبعاث طلب در نفس مولا است محتمل الوقوع بودن است نه احتمال عدم او.
۳- با توجه به مطالبی که عرض شد، وجوب حج یک وجوب مطلق خواهد بود چرا که با اینکه وجوب آن معلق بر دخول شهر ذی‌الحجه است است لکن، دخول شهر ذی‌الحجه متحقق الوصول است نه محتمل الوقوع.
۴- اگر مردم بدانند که حج این سنت حضرت ابراهیم علیه‌السلام چه اثراتی برای آنها دارد، خواب را بر خود حرام می‌کنند تا اینکه آن را بجا آورند ولی متأسفانه کسی ادراک نمی‌کند. ۵- وجوب حج از نظر بعد یا قرب مسافت برای حاجی تفاوتی نمی‌کند و تأثیری در القاء حکم ندارد.