جلسه ۴۹ درس خارج فقه، مبحث حج

موضوع: استطاعت

سخنران:  حضرت آیت اللـه حاج سیّد محمّد محسن حسینی طهرانی – تاریخ: ۲۸ محرم الحرام ۱۴۳۰ ه.ق

[button color=”orange” size=”small” link=”http://file.pormatlab.com/kimiyasaadat/haj049.mp3″ icon=”” target=”false”]دریافت صوت[/button]

[button color=”red” size=”small” link=”http://file.pormatlab.com/kimiyasaadat/haj049.pdf” icon=”” target=”false”]دریافت متن[/button]

 

چکیده:

۱- اشکال کلام مرحوم نائینی این بود که: در قضیه حقیقیه خود موضوع بوجوده الخارجی متعلق برای حکم است نه بوجوده العلمی و لذا فرق قائل شدن بین قضیه خارجیه و حقیقیه خلاف است و دیگر اینکه ایشان بین مولای مشرف بر غیب و نفوس و مولای عادی تفاوتی قائل نشده‌اند.

۲- مسئلۀ مهمی که فقها بایستی به آن توجه کنند اینکه: در تعارض بین روایات، نباید فوراً آنها را حمل بر قضایای حقیقی کرد، بلکه بسیاری از این روایات ائمه علیهم‌السلام در قضایای شخصیه بوده و بستگی به شرایط سائل داشته است و چون راوی شرایط خودش را در روایت ذکر نکرده است لذا برای ما مجهول است اما امام که عالم بالغیب است متناسب با شرایط مسائل جواب می‌دهد و راوی بعداً آمده و این روایات را بصورت عمومی بیان کرده است و موجب اشکالات شده است.

۳- تشریح حکم پیامبر صلی الله علیه و آله و سلّم به ازدواج زینب و زید و بیان کیفیت تسری یا عدم تسری اینگونه احکام به عنوان قضایای شخصیه و یا حقیقیه.