جلسه ۴۵ درس خارج فقه، مبحث حج

موضوع: استطاعت

سخنران:  حضرت آیت اللـه حاج سیّد محمّد محسن حسینی طهرانی – تاریخ: ۲۲ محرم الحرام ۱۴۳۰ ه.ق

[button color=”orange” size=”small” link=”http://file.pormatlab.com/kimiyasaadat/haj045.mp3″ icon=”” target=”false”]دریافت صوت[/button]

[button color=”red” size=”small” link=”http://file.pormatlab.com/kimiyasaadat/haj045.pdf” icon=”” target=”false”]دریافت متن[/button]

 

چکیده:

 

۱- مرحوم شیخ استطاعت را از مقدمات وجودیه می‌دانند و در مقدمات وجودیه خود وجود شئ محقِق ذی‌المقدمه و واجب خواهد بود و قدرت بر فعل، دیگر شرطی نخواهد بود که از ناحیه شارع مطرح شود بلکه قدرت به عنوان یک مسأله عادی در هر تکلیفی موجود خواهد بود، الاّ اینکه شارع بر مسأله قدرت نظر خاصی داشته باشد.

۲- با توجه به این نظر استطاعت عبارت است از (القدره علی اتیان الحج بالامور العامه من الرکوب و الاکل و طی المسافه و تخلیه السرب و السلامه و الصحه و الوجود المعونه لعیاله و لنفسه) که عبارت است از مقدمه وجودیه برای حج که در اختیار شارع نیست تا وضعی برای آن قرار دهد، بلکه مطلوب شارع فقط نفس حج است و دیگر هیچ. و به سبب اینکه استطاعت شرط وجود می‌شود تحصیل آن بر مکلف واجب می‌گردد.

۳- مرحوم نائینی بحث را به صورت دیگری مطرح می‌نمایند و با تقسیم قضایا به عقلیه، طبیعیه، خارجیه و حقیقیه بحث را به قضایای حقیقیه و خارجیه نسبت می‌دهند و آن را به فرد خاص اختصاص می‌دهند و غیر قابل تسری به دیگران.

۴- اشتباه مرحوم نائینی در خلط بین قضایای شخصیه و خارجیه و امثله مربوطه