تفاوت ادعیه و اوراد با روایات
و در [مجموعه مقالات استاد حسن زاده آملى] صفحه ۱۵۶ گوید:
«آن لطائف ذوقى و عرفانى، آن نکات سرّى که در أدعیه و أوراد و مناجاتهاى أئمّه أطهار علیهمالسّلام ما پیدا میشود، در روایات نمىشود به دست آورد؛ زیرا که در روایات مخاطب مردماند و با مردم به فراخور عقل آنها صحبت مىکردند و سخن مىگفتند، امّا در مناجاتها و أدعیه، در خلوتخانه عشق با جمال و جلال مطلق به راز و نیاز مىپرداختند، که آنچه گفتنى بود به زبان مىآوردند.
امید آنکه در حوزههاى علمیه، صُحُف أدعیه و أذکار که از أئمّه أطهار ما صادر شده است و بیانگر مقامات و مدارج و معارج انسان است، از متون کتب درسى قرار گیرند؛ و در محضر کسانى که زبانفهم و اهل دعا و سیر و سلوکند و راهیافتهاند و راهنمایند، درس خوانده شود.
مثلًا به ترتیب، اوّل مفتاح الفلاح شیخ بهائى، و پس از آن عُدَّه الدَّاعى ابنفَهد حلِّى، و بعد از آن قُوت القلوب أبوطالب مکّى، و سپس إقبال سیدبن طاووس، و در آخر إنجیل اهل بیت و زبور آل محمّد علیهمالسّلام: صحیفه سجّادیه، در عداد کتب درسى درآیند، که نقش خوبى در إحیاى معارف أصیل اسلامى دارند.»
منبع: کتاب مطلع انوار، ج۴، ص: ۳۶
.
:: مشاهده فهرست کتاب ::
…