جلسه ۸۲ درس خارج فقه، مبحث حج
موضوع: استطاعت
استاد: حضرت آیت اللـه حاج سیّد محمّد محسن حسینی طهرانی – تاریخ: ۱۴ ذی القعده الحرام ۱۴۳۰ ه.ق
[button color=”orange” size=”small” link=”http://file.pormatlab.com/kimiyasaadat/haj082.mp3″ icon=”” target=”false”]دریافت صوت[/button]
[button color=”red” size=”small” link=”http://file.pormatlab.com/kimiyasaadat/haj082.pdf” icon=”” target=”false”]دریافت متن[/button]
خلاصه:
۱- در آیۀ شریفۀ «و أذن فی الناس بالحج …» این اذن ملکوت است، یعنی اعلان ملکوتی باطن حضرت ابراهیم است که افراد به سمت تو که سمت کعبه است حرکت کنند و به سنّت تو عمل نمایند تا تحت ولایت تو قرار گیرند و با پیروی از ولایت تو و صاحب شریعت در هر زمانی به توحید برسند و حقیقت توحید در آنها تجلی کند. لذا در روایات داریم این ندای ملکوتی ابراهیم به هر شخصی رسید موفق به اتیان حج میشود و این عبارت از همان همّتی است که در نفوس به واسطۀ ولی خدا اعمال میشود.
۲- در روایات داریم که ائمه علیهمالسلام میفرمایند: «انّما امروا الناس ان یطوفوا حول هذه الاحجار ثم یجیئوا الینا و یعرضوا علینا ولایتهم» لذا انسان بهتر است بعد از حج به زیارت رسول خدا صلیاللهعلیهوآلهوسلّم و ائمه علیهمالسلام برود با تسلیم در مقام فعل و ظاهر، مقام فکر و عقل و مقام سرّ و قلب در قبال امام، تسلیم محض آنها بشود. ولذا این حج از اکسیژن لازمتر است، از نان شب ضروریتر است و حیات به آن بستگی دارد به نحوی که حتی اگر پای پیاده و با سختی لازم باشد، باید برود و هیچ تسامحی در این مسیر به خرج ندهد.