جلسه ۹۲ درس خارج فقه، مبحث حج

موضوع: مانعیت نسبت به استطاعت
استاد:  حضرت آیت اللـه حاج سیّد محمّد محسن حسینی طهرانی – تاریخ: ۲۱ ربیع الاول ۱۴۳۱

[button color=”orange” size=”small” link=”http://file.pormatlab.com/kimiyasaadat/haj092.mp3″ icon=”” target=”false”]دریافت صوت[/button]

[button color=”red” size=”small” link=”http://file.pormatlab.com/kimiyasaadat/haj092.pdf” icon=”” target=”false”]دریافت متن[/button]

خلاصه:

 

۱- موانع استطاعت بعضی طبعاً و بالاصاله و الطبیعیه می‌تواند مانع از حج شود، مانند مرض و یا کسی که مُمرض است و امور سلامت کسی از اقربای خویش را به عهده دارد. دیگر مانند تخلیه سرب است که در حیطه اختیارات مکلف نیست.

۲- به حکم عقل و سیره عقلائیه هر دو جنبه، یعنی حکم عقل که عند وجود خطاب من المولی، مکلف عقلاً موظف است برای ترتیب مقدمات موصله جهت انجاز تکلیف در خارج دست روی دست بگذارد و توقع داشته باشد آن تکلیف در خارج خود بخود منجز شود.

۳- شارع در بعضی از امور مانند طهارت و نجاسات و امثال ذلک قائل به تسامح است ولی در مواردی مانند اَعراض و دِماء تسامح راهی ندارد بلکه محل شدت احتیاط و توقف است و اگر این نکته حیاتی رعایت نشود ضررهای غیر قابل جبران و فجایعی رخ خواهد داد و به عبارت دیگر در این احکام جنبه تربیتی و اخلاقی لحاظ شده نه صرف عبودیت و اجرای تکالیف بدون توجه به تزکیه نفس، و همین عدم توجه به این نکته باعث شده که بسیاری از احکام حج سرسری گرفته شود و تأکید بر اتیان آن نشود.