جلسه ۹۰ درس خارج فقه، مبحث حج
موضوع: مانعیت موانع در تحقق استطاعت
استاد: حضرت آیت اللـه حاج سیّد محمّد محسن حسینی طهرانی – تاریخ: ۲۶ محرم الحرام ۱۴۳۱ ه.ق
[button color=”orange” size=”small” link=”http://file.pormatlab.com/kimiyasaadat/haj090.mp3″ icon=”” target=”false”]دریافت صوت[/button]
[button color=”red” size=”small” link=”http://file.pormatlab.com/kimiyasaadat/haj090.pdf” icon=”” target=”false”]دریافت متن[/button]
خلاصه:
۱- با توجه به مطلق بودن وجوب حج آیا قبل از حصول استطاعت برای حج، انسان می‌تواند مانعی جهت عدم حصول آن ایجاد کند یا خیر؟
۲- مکلف نمی‌تواند جهت افطار و شکستن روزه ماه رمضان سفر کند و شرعاً حرام می‌باشد.
۳- در مسئله حج به جهت اطلاقی که دارد و بلکه می‌توان اطلاق بیشتری نسبت به سایر واجبات برای آن قائل شد، مکلف می‌بایستی تلاش کند تا مقدمات استطاعت را فراهم سازد حال آیا معنی می‌دهد با چنین کیفیتی، جایز باشد خود را از استطاعت ساقط کند؟
۴- آیا می‌توان از حمل و باردار شدن به عنوان یکی از موانع اتیان حج جلوگیری کرد و آنرا به تأخیر انداخت یا خیر؟
۵- احکام الهی بر اساس جری عادی و وضعیت روزمره افراد آمده است لذا نمی‌تواند شخص را از مجرای عادی زندگی خارج نماید تا به تکلیف بپردازد و لذا آنهایی که فتوا به عدم سیر در بلاد کبیره داده‌اند در حلول شهر رمضان برای اتیان صیام، به بیراهه رفته‌اند. بنابراین ملاک برای تحقق احکام و تعلقش به مکلفین، عبارت است از نزول حکم و تنجزش در جری و عادت و این مسئله مهمی است که مجتهد نباید از آن غافل شود.