جلسه ۸۳ درس خارج فقه، مبحث حج

موضوع: استطاعت
استاد:  حضرت آیت اللـه حاج سیّد محمّد محسن حسینی طهرانی – تاریخ: ۱۵ ذی القعده الحرام ۱۴۳۰ ه.ق

[button color=”orange” size=”small” link=”http://file.pormatlab.com/kimiyasaadat/haj083.mp3″ icon=”” target=”false”]دریافت صوت[/button]

[button color=”red” size=”small” link=”http://file.pormatlab.com/kimiyasaadat/haj083.pdf” icon=”” target=”false”]دریافت متن[/button]

خلاصه:

۱- در حصول استطاعت، دلالت آیات قرآن بر این است که حتی با ادنی قوه نسبت به مکلفین، وجوب تعلق می‌گیرد.

۲- کسی که با تکاهل حج را به تأخیر اندازد و از دنیا برود، نصرانی یا یهودی قبض روح می‌شود و در این راستا قضایا و داستانهای عجیبی دیده و شنیده شده و این مسئله از مواردی است که حتی شفاعت ائمه نمی‌تواند آن را رفع نماید. لذا یک مجتهد بایستی دقت تمام کند تا خود را در فضایی که حکم در آن فضا تشریع شده قرار دهد و آن را ادراک نماید و خود و دیگران را بی‌بهره و خسران زده ننماید.

۳- روایات موجود در مسئلۀ حج، آن را لازم و ضروری می‌داند حتی اگر ماشیاً یا مقداری را سواره و مقداری را پیاده طی نماید، و با کمترین قوّت و قدرت و استطاعت بایستی حرکت نماید و به عبارت أوضح، حج برای هر کسی که طاقت اتیان آن را با عدم وجود محذور دارد واجب است و کسی که تخطی نماید عاصی است.