جلسه ۵۵ درس خارج فقه، مبحث حج

موضوع: استطاعت
سخنران:  حضرت آیت اللـه حاج سیّد محمّد محسن حسینی طهرانی – تاریخ: ۱۱ ربیع الاول ۱۴۳۰ ه.ق

[button color=”orange” size=”small” link=”http://file.pormatlab.com/kimiyasaadat/haj055.mp3″ icon=”” target=”false”]دریافت صوت[/button]

[button color=”red” size=”small” link=”http://file.pormatlab.com/kimiyasaadat/haj055.pdf” icon=”” target=”false”]دریافت متن[/button]

چکیده:

۱- نکته بسیار مهم کیفیت ادراک لسان روایات است که شروط یا ظروف در روایات به جهت و بر اساس چه دلیلی آمده است؟ و آیا شرط در واجب است یا در اصل‌الوجوب؟ و اگر این نکته ادراک نشود به همان مشکلی کشیده خواهد شد که بعضی فتوا می‌دهند در سفرهای امروزی دیگر صلاه قصر نخواهد بود زیرا عسری نیست در صورتی که این اشتباه محض است.

۲- مجتهد باید بفهمد که قیودی را که شارع می‌آورد، قیود احترازی است یا قیود مسامحی است و آیا قیود برای واجب است یا برای اصل وجوب و الاّ فتاوی بی اساس خواهند شد.

۳- مرحوم نائینی استطاعت در حج را از شروط غیر اختیاریه می‌دانند و لذا قائل می‌شوند که تا شرط حاصل نشود حج واجب نخواهد بود، در حالیکه قید یا شرط غیر اختیاری (که دخالت در اصل وجوب دارد) در جایی است که شارع آن وجوب را از نظر داعی نفسانی معلول برای تحقق شرط نداند، یعنی وجوب از نظر انبعاث طلب در نفس مولا به نحوی باشد که بدون آن شرط اصلاً داعی و طلبی در نفس مولا منبعث نشود مانند صلاه آیات، اما در حج ممکن است بتوان بدون استطاعت نیز بواسطۀ روایات موجوده اثبات وجوب حج را نمود.