جلسه ۱۷ درس خارج فقه، مبحث حج

موضوع: استطاعت

سخنران:  حضرت آیت اللـه حاج سیّد محمّد محسن حسینی طهرانی – تاریخ: ۱۴۲۸ ه.ق

[button color=”orange” size=”small” link=”http://file.pormatlab.com/kimiyasaadat/haj017.mp3″ icon=”” target=”false”]دریافت صوت[/button]

[button color=”red” size=”small” link=”http://file.pormatlab.com/kimiyasaadat/haj017.pdf” icon=”” target=”false”]دریافت متن[/button]

 

چکیده:

۱- در مورد «قوت» در روایات با تعابیر مختلفه‌ای آمده که همگی حاکی از معنای واحدی است. در بعضی از روایات با «بذل» از آن یاد شده و در بعضی «مایحج به» و مقدار آن نیز به اقل ممکن مانند خل و زیت اطلاق شده است که حتی در بعضی روایات آمده است اگر می‌توانی اهلت را با نان و نمک سیر کنی و هر سال حج را انجام دهی، کوتاهی نکن، به عبارت واضح‌تر استطاعت فقط مخصوص کسی نیست که همه مایحتاج خانواده‌اش فراهم باشد بعد به فکر حج بیفتد.

۲- آنهائی که آمده‌اند استطاعت را یک مسئلۀ بغرنجی قرار داده‌اند که بایستی سرمایۀ هنگفتی برای حصول آن فراهم شود، هم خود را گمراه کرده‌اند و هم سایر مردم را و راه خدا را نیز بسته‌اند؛ زیرا قلب به نور خدا روشن نیست و لذا به اهمیت این اکسیر حج پی نبرده‌اند.