ادعیه و اذکار
صحیفه سجادیه / دعای آنحضرت در پناه بردن به خدا (۱۰)
و کان من دعائه عليه السلام في اللجا الي الله تعالی
و کان من دعائه عليه السلام في اللجا الي الله تعالي
« در پناه بردن به خداوند »
اَللَّهُمَّ اِنْ تَشَأْ تَعْفُ عَنّا فَبِفَضْلِكَ، وَ اِنْ تَشَأْ تُعَذِّبْنا
بارخدایا، اگر بخواهى بر ما ببخشى از سر فضل مىبخشى، و اگر بخواهى ما را به عذاب
فَبِعَدْلِكَ، فَسَهِّلْ لَنا عَفْوَكَ بِمَنِّكَ، وَ اَجِرْنا مِنْ عَذابِكَ
مبتلا کنى از سر عدل مبتلا مىکنى، الهى به رسم احسان، عفوت را نصیب ما کن، و به آئین چشمپوشى ما را
بِتَجاوُزِكَ، فَاِنَّهُ لاطاقَةَ لَنا بِعَدْلِكَ، وَ لانَجاةَ لِأَحَدٍ
از عذاب برهان، که ما را طاقت عدل تو نیست، و بدون عفوت براى هیچ یک
مِنّا دُونَ عَفْوِكَ، يا غَنِىَّ الْاَغْنِيآءِ، ها، نَحْنُ عِبادُكَ بَيْنَ
از ما آزادى میسّر نیست، اى بىنیازترین بىنیازها، اینک ما بندگان توایم
يَدَيْكَ، وَ اَنَا اَفْقَرُ الْفُقَرآءِ اِلَيْكَ، فَاجْبُرْ فَاقَتَنا بِوُسْعِكَ،
بر درگاهت، و من نیازمندترین نیازمندان به توام، پس تهیدستى ما را به توانگریت چاره کن،
وَ لاتَقْطَعْ رَجآءَنا بِمَنْعِكَ، فَتَكُونَ قَدْ اَشْقَيْتَ مَنِ
و رشته امید ما را با منع کردن لطفت قطع مکن، که اگر چنین کنى، کسى را که از رحمتت نیکبختى
اسْتَسْعَدَ بِكَ، وَ حَرَمْتَ مَنِ اسْتَرْفَدَ فَضْلَكَ، فَاِلى مَنْ
خواسته بدبخت کردهاى، و آن را که از فضلت عطا خواسته محروم نمودهاى، در این حال از
حِينَئِذٍ مُنْقَلَبُنا عَنْكَ؟ وَ اِلى اَيْنَ مَذْهَبُنا عَنْ بابِكَ؟ سُبْحانَكَ
پیشگاهت به سوى چه کسى رو کنیم؟ و از درِ رحمتت به کجا رویم؟ پاک و منزهى،
نَحْنُ الْمُضْطَرُّونَ الَّذينَ اَوْجَبْتَ اِجابَتَهُمْ، وَ اَهْلُ السُّوءِ
ما از آن درماندگانیم که قبول دعاى آنان را واجب کردهاى، و از آن گرفتارانیم که رفع گرفتارى را
الَّذينَ وَعَدْتَ الْكَشْفَ عَنْهُمْ. وَ اَشْبَهُ الْاَشْيآءِ بِمَشِيَّتِكَ،
به ایشان وعده دادهاى. و شبیهترین چیزها به خواسته تو،
وَ اَوْلَى الْاُمُورِ بِكَ فى عَظَمَتِكَ رَحْمَةُ مَنِ اسْتَرْحَمَكَ،
و سزاوارترین کار به بزرگوارى تو، رحمت آوردن بر کسى است که از تو رحمت خواهد،
وَ غَوْثُ مَنِ اسْتَغاثَ بِكَ، فَارْحَمْ تَضَرُّعَنا اِلَيْكَ، وَاَغِثْنا
و به فریاد رسیدن کسى است که به تو فریادرسى کرده، پس بر زارى ما نزد خود رحمت آر، و به خاطر اینکه خود را
اِذْ طَرَحْنا اَنْفُسَنا بَيْنَ يَدَيْكَ. اَللَّهُمَّ اِنَّ الشَّيْطانَ قَدْ شَمِتَ
در پیشگاهت به خاک افکندهایم به فریادمان رس. الهى، شیطان، ما را چون در نافرمانیت
بِنا اِذْ شايَعْناهُ عَلى مَعصِيَتِكَ، فَصَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَالِهِ،]
او را همراهى کردیم سرزنش مىکند، پس بر محمد و آلش درود فرست،
وَ لاتُشْمِتْهُ بِنا بَعْدَ تَرْكِنا اِيّاهُ لَكَ، وَ رَغْبَتِنا عَنْهُ اِلَيْكَ.
و اکنون که شیطان را به خاطر تو واگذاشتیم و از طرف او به سوى تو روى آوردیم وى را به سرزنش ما شاد مکن.
.:: فهرست سایر ادعیه صحیفه سجادیه ::.
