راجع به نماز استخاره
در لغتنامه دهخدا در مادّه ص، در صفحه ۳۰۱، راجع به «صلاه استخاره» آورده است:
«صلاه استخاره [صَ هِ ا تِ] (ا مرکب) نمازى است به دو رکعت به نیت استخاره. در کشّاف اصطلاحات الفنون از جابر آرَد:
” پیغمبر صلّى الله علیه و آله و سلّم ما را به آئین استخاره آشنا مىکرد و مىآموخت همچنانکه قرائت سورههاى قرآنیه را؛ و مىفرمود: هرگاه شما را امر مهمّى پیش آید دو رکعت نماز به نیت نماز استخاره بجاى آرید و پس از پایان یافتن نماز این دعا را بخوانید:
اللهُمَّ إنّى أستَخیرُک بعِلمِکَ، و أستَقدِرُکَ بقُدرتِکَ، و أسئلُکَ من فَضلِک العظیم، فإنّک تَقدِرُ و لا أَقدِرُ، و تَعلَمُ و لا أعلَمُ، و أنت علّامُ الغیوب؛ اللهُمَّ إن کنتَ تَعلمُ أنّ هذا الأمرَ خَیرٌ لى فى دینى و مَعاشى و عاقبهِ أمرى (أو قال: فى عاجلِ أمرى و آجِلِه) فاقْدِره لى و یَسِّرْه لى، ثُمّ بارِکْ لى فیه، و إن کنتَ تَعلمُ أنّ هذا الأمرَ شرٌّ لى فى دینى و مَعاشى و عاقبهِ أمرى (أو قال: فى عاجل أمرى و آجِلِه) فَاصْرِفْه عنّى و اصْرِفنى عنه، و اقْدِرْ لِىَ الخیرَ حیثُ کان، ثمّ رَضِّنى به.[۱]
پس از اختتام این دعا عملى را که در نظر دارى انجام دهى نام ببر.”
بخارى این حدیث را در صحیح خود آورده است،[۲] و شیخ عبدالحقّ دهلوى شرحى براى این حدیث آورده که خلاصه آن، این است که: آن حضرت تعلیم مىکرد صحابه را دعاى استخاره و نماز آن را، چنانچه تعلیم مىکرد ایشان را سورهاى از قرآن؛ که مىفرمود آن حضرت:
” چون قصد کند یکى از شما به کارى (یعنى کارى که نادر باشد وجود آن و اعتناء باشد به حصول آن، مثل: سفر و عمارت و تجارت و نکاح و خرید و فروش شیئى معتدٌّبه، نه مانند اکل و شرب معتاد و خرید و فروش اشیاء حقیره) بعد از آنکه از قبیل مباح باشد و تردّد بوَد در خیریت و شرّیت آن، پس دو رکعت نماز نفل به نیت استخاره بگزارد.”
و در حدیث دیگر آمده که: بخواند از قرآن آنچه میسّر شود؛ و در بعضى روایات[۳] سوره « (قُلْ یا أَیُّهَا الْکافِرُونَ)[۴]» و « (قُلْ هُوَ اللَّهُ أَحَدٌ)[۵]» نیز آمده، و مأثور از سَلَف نیز همین است.»
[۱] – مکارم الأخلاق، ص ۲۳۲؛ فتح الأبواب، ص ۱۵۰٫
[۲] – صحیح بخارى، ج ۲، ص ۵۱؛ ج ۶، ص ۱۶۲٫
[۳] – اعانه الطّالبین، ج ۱، ص ۲۹۷٫
[۴] – سوره الکافرون( ۱۰۹) آیه ۱٫
[۵] – سوره الإخلاص( ۱۱۲) آیه ۱٫
منبع: کتاب مطلع انوار، ج۴، ص: ۵۷ / جنگ ۶، ص ۱۳۲٫
…
گردآوری شده توسط : سایت پرمطلب
…