لزوم امام معصوم در جامعه
منظِّم عالم انسانیّت و اجتماع امام است که حتّماً باید داراى قوائى متین و فکرى صائب و اندیشهاى توانا ناظر بر اعمال و کردار امّت بوده، بین آنها نظم و تعادل را برقرار کند.
آیا اگر این امام نیز خود جایز الخطا و مبتلى به معصیت و گناه و در فکر و اندیشه مانند سایر افراد جامعه دچار هزاران خطا و اشتباه گردد و یا نیز مانند آنان بوالهوس و شهوتران باشد، مىتواند با اینحال در بین افراد صلح دهد، اختلافات آنان را رفع کند حقّ هر ذى حقّى را به او برساند و جلوى تعدّیات را بگیرد و تمام افراد را قوّه حیات و نیروى زندگى بخشد؛ به هر کس به اندازه استعداد و نیاز او از معارف و حقائق تعلیم کند؛ موارد خطا و اشتباه آنان را هر یک به نوبه خود در سلوک راه خدا و رسیدن به مقصد کمال بیان کند؟ حاشا و کلّا!
بنابراین رهبر جامعه و زعیم و امام مردم باید معصوم و عارى از گناه و هر گونه لغزش و خطا بوده با فکرى عمیق و پهناور و سینهاى منشرح به نور الهى و قلبى منوَّر به تأییدات غیبیّه ناظر بر احوال و رفتار و حتّى بر خاطرات قلبیّه هر یک از افراد امّت بوده باشد.
بعضى از عامّه عصمت را در پیغمبران قبول دارند و بعضى از آنها مرتبه ضعیفى از عصمت را درباره آنان قائلند و بعضى بهطور کلّى عصمت را درباره آنان انکار کرده و بههیچوجه آنان را مصون از خطا و معصیت نمىدانند؛ ولى شیعه بهطور عموم عصمت را به تمام معنى در انبیاء شرط مىداند و نیز درباره ائمّه معصومین صلوات الله و سلامه علیهم اجمعین قائل به عصمت است.
منبع: کتاب امام شناسی ج۱ ص۹
…