جلسه ۶۳ درس خارج فقه، مبحث حج
موضوع: استطاعت
استاد: حضرت آیت اللـه حاج سیّد محمّد محسن حسینی طهرانی – تاریخ: ۲۵ ربیع الثانی ۱۴۳۰ ه.ق
[button color=”orange” size=”small” link=”http://file.pormatlab.com/kimiyasaadat/haj063.mp3″ icon=”” target=”false”]دریافت صوت[/button]
[button color=”red” size=”small” link=”http://file.pormatlab.com/kimiyasaadat/haj063.pdf” icon=”” target=”false”]دریافت متن[/button]
چکیده:
۱- واجب مطلق بنابر تعریف قوم در هر شرایطی مورد تکلیف قرار می‌گیرد و هیچ وقت و زمانی را برای ادای تکلیف نمی‌شناسد، درحالیکه هیچ واجبی نیست که در هر شرایطی اتیان و الزام آن برای مکلف الزام اطلاقی داشته باشد و همین مسأله باعث اضطراب اعلام در موارد مختلفه گردیده است.
۲- مرحوم نائینی جهت رفع این اشکالات ملاکی را مطرح می‌نمایند مبنی بر اینکه فرق قائل شده‌اند بین قیودی که شرع آن قیود را به عنوان مقدمه برای واجب ذکر کرده است و مقدماتی را که عقل قرار داده است.
۳- علت اضطرابی که مرحوم نائینی در مصادیق مختلف پیدا کرده در یک قالب قرار می‌گیرد که آیا مکلف اختیار سلب کردن تکلیف از خویش را دارد یا خیر؟ و لذا ایشان قائل به تضاد در اقوال فقها گردیده است.
۴- طرح اشکال حلّی و نقضی بر کلام مرحوم نائینی در قالب امثله متعدده.
۵- ریشه و مبنای واجب مطلق و مشروط همان کلام مرحوم نائینی است و دیگران اضافه بر این، مطلبی مطرح نکرده‌اند.