جلسه ۷۱۴ درس فلسفه، کتاب اسفار
استاد: حضرت آیت اللـه حاج سیّد محمّد محسن حسینی طهرانی
تاریخ: ۱۷ جمادی الثانی ۱۴۳۱
خلاصه:
۱ زمان اعتباری غیر از ترتب یک شئ بر شئ دیگر است که امری واقعی است.
۲ امیرالمؤمنین علیه السلام در وقت تولّد بنابر نقل فریقین سوره قد افلح المومنون را به زبان جاری نمود در حالیکه آن موقع هنوز قرآن نازل نشده بود.
۳ نزول دفعی قرآن بر قلب پیامبر صلی الله علیه و آله و تمیثلی در این باب از برای تقریب اذهان.
۴ نزول تدریجی قرآن در طی ۲۳ سال یعنی در یک یک آیات کار کردن و تمام تعلقات دنیا را تبدیل به تعلقات توحیدی نمودن.
۵ در نزول قرآن بر قلب مبارک حضرت پیامبر، ترتب و عدد بدون زمان وجود دارد. ۶ زمان از بقاء و استقرار شئ انتزاع می‌شود.
۷ واقعیت خارجی و اعیان خارجی در عالم شهادت و ماده هیچ گونه منافاتی با خلقت ابداعی به اراده واحده و به واسطه کلمه کن تکوینی مانند سایر مجردات ندارد.
۸ تمام عوالم حتی ماده و عالم شهادت با مبنای مطرح شده جزو ابداعیات محسوب می‌شوند و تفاوت تنها در صورت و اشکال است، یک وقت صور مجرده خالصه است یک وقت هم بُعد از تجرد پیدا می‌کند و این همان ربط حادث به قدیم است که از مشکلترین مسائل فلسفی به شمار می‌رود.