جلسه ۳۱ شرح حدیث عنوان بصری
موضوع: لزوم تزکیه و تهذیب نفس قبل از فراگیری علوم
عبارت: فان أردت العلم فاطلب اولّا فی نفسک حقیقه العبودیه و اطلب العلم باستعماله و استفهم الله یفهمک
تاریخ: ۵ ذی القعده ۱۴۲۰
فهرست:
- چرا انسان برای دستیابی به علم در ابتدا باید حقیقت عبودیت را در وجود خود محقق کند
- نفس انسان دارای صفات سوء و مخفیه غیر بارزهای است که در موقعیتهای مناسب با آن در اشکال و صور مختلف ظاهر شده به جلوهنمایی میپردازد
- سخن مرحوم علاّمه طهرانی در ارتباط با افرادی که بدون ارتباط و اتّصال با مقام ولایت داخل و وارد در مناصب حکومتی میشوند
- بینش و دیدگاهی را که افراد و بخصوص اهل علم در قبال مکتب ائمه اطهار باید داشته باشند چه دیدگاهی میباشد
- حقیقت مکتب تشیع و هویت وجودی شیعه به وجود امام حی، حضرت حجه بن الحسن علیه السلام زنده میباشد.
- حرکت و قدم اول در راه سیر و سلوک الهی این است که انسان جایگاه و موقعیت خویش را در قبال پروردگار متعال مشخص کند.
- در صورتی که اعمال و کارهای انسان منطبق بر حقیقت عبودیت و با اتکاء به امام زمان علیه السلام صورت گیرد انسان با صلابت و حریت و آزاد منشی با همه افراد یکسان برخورد میکند.
- در صورتی که انسان قبل از تحصیل علم حقیقت عبودیت را در وجود خویش محقق نکند، علم او آمیخته با صفات رذیله و حسنه شده و تأثیرات سوء بر تمام قضاوتها و تصمیمگیریهای او میگذارد.
- ثبات قدم امیرالمؤمنین علیه السلام در جریانات قبل از رحلت پیامبر اکرم و بعد از آن به منظور تحقق معنای عبودیت در وجود حضرت میباشد.
- عملکرد امیرالمؤمنین علیه السلام با عمرو بن عبدود در جنگ خندق حاکی از تجلّی حقیقت عبودیت در وجود حضرت میباشد.
- ذکر بیاناتی از مرحوم علاّمه طهرانی مبنی بر علت عدم حضور ایشان در مجلس تعیین مرجعیت شیعه پس از رحلت مرحوم آیه الله حکیم.
- ذکر روایتی از امام سجاد علیه السلام در خطاب به یکی از علمای دربار بنی مروان بنام محمد بن مسلم زهری به منظور دستگیری و هدایت او.
- همه علوم و ارزشها ومراتب کمالی که انسانها در وجود خویش احساس میکنند و آنها را منتسب به خود میکنند به سبب لطف و عنایت و رحمت پروردگار میباشد.
- به کارگیری و بهره مندی از مواهب وجودی و نعمات الهی در خلاف مسیر رضای پروردگار خیانت به مولی میباشد.
- سیاست خلیفه ثانی در برخورد با جریان حق پس از رسیدن به خلافت.
- ذکر حکایتی عبرتآموز از نحوه عملکرد طاووس یمانی با هشام بن عبدالملک.
سخن مرحوم علاّمه طهرانی در ارتباط با یکی از افراد ظاهر الصلاح و مرتبط با دستگاه شاهنشاهی.