نکات مهم برای مراقبت از بیمار صرعی

سایت پرمطلب: حدود یک درصد از مردم جهان و ۷۰۰ تا۷۵۰ هزار ایرانی به بیماری صرع مبتلا هستند. مراقبت اصولی از این بیماران می تواند ترس و استرس را از فرد بیمار و اطرافیانش دور کند. تشنج ناگهانی و غیرمنتظره در این بیماری، یک چالش بزرگ برای مراقبان و پرستاران آن است. دستورالعمل صحیح مراقبت از بیماران مبتلا به صرع به شرح زیر است.

درباره صرع آگاهی کسب کنید

دو نوع عمده از حمله ی صرع وجود دارد: صرع به همراه تشنج عمومی که بر دو طرف مغز تأثیر می گذارد و تشنج موضعی که فقط بر یک سمت مغز اثرگذار است. بعضی تشنج ها آنقدر کوچک اند که قابل گفتن نیستند و برخی آنقدر برجسته اند که تا چند دقیقه به طول می انجامند.

کلید کنترل هر کدام از انواع صرع این است که درباره ی این بیماری و چگونگی مراقبت از بیمار، مطالبی را یاد بگیرید. بیش از همیشه مطالعه کنید و از پزشکان و گروه های مبتلایان به صرع، اطلاعات جمع آوری کنید تا اعتماد به نفس بیشتری پیدا کنید.

ارتباط خوبی برقرار کنید

ارتباط خوب برای مدیریت بیماری صرع ضروری است که این به معنی ارتباط شخصی بیشتر با فردی است که از او مراقبت می کنید و با پزشک معالج او برای پشتیبانی بیشتر است.

نیاز است که هر بار اطلاعاتی راجع به بیمار از پزشک دریافت کنید و یا خودتان آنچه را که دیده اید به او انتقال دهید.

از داروهای تجویز شده اطلاع داشته باشید و راجع به اثرات و دوز مصرف آن ها بدانید. این نکته نیز بسیار مهم است که فرد تحت مراقبت تان را نیز به ارتباطات بیشتر با دیگران تشویق نمایید.

محیط امنی ایجاد کنید

عمل کلیدی و آسان کننده ی مراقبت از بیمار صرعی این است که شما یک فضا و محیط امن برای شخص مبتلا فراهم کنید. بسته به شدت تشنج شاید نیاز باشد شما بالشتک های نرمی در کنار پایه های میزها و صندلی ها قرار دهید و یا وسایل خانه را مرتب و جمع و جور کنید و محیط خانه را سروسامان ببخشید. حفظ فضاهای امن در این مسئله بسیار مهم است.

باید بدانید که چه زمانی نیاز است با مرکز اورژانس تماس بگیرید. شرایط اضطراری شامل تنفس مشکل، تشنج بیش از پنج دقیقه، زخمی شدن فرد در هنگام تشنج و یا تشنجی است که در آب اتفاق می افتد. باید در این شرایط با شماره تلفن ۱۱۵ اورژانس تماس بگیرید.

یادداشت برداری کنید

یکی از مهم ترین توصیه ها به فردی که از یک بیمار صرعی مراقبت می کند این است که هر آنچه در طی حمله اتفاق می افتد را یادداشت کند. هر آنچه درست قبل از تشنج اتفاق افتاده مانند یک ماشه است و باید یادداشت شود. استرس، کمبود خواب، نخوردن یک وعده غذا، دارو و تغییرات هورمونی از جمله ی این اتفاقات هستند و باید همه آنچه قبل و در طی یک حمله رخ می دهد، با ذکر تاریخ و زمان نوشته شود. طول مدت تشنج و رفتار بیمار قبل و بعد از آن نیز اهمیت دارد. این کار به شما کمک می کند بتوانید راحت تر فرد بیمار را مدیریت کنید و زمان بروز حمله را پیش بینی نمایید.

تشویق کنید

تشنج های غیر قابل پیش بینی در این بیماری می توانند خسته کننده باشند و یک مراقب خوب می تواند با پشتیبانی و تشویق فرد بیمار به از بین بردن اضطراب او کمک کند. تشویق بیمار او را به سمت فعالیت های اجتماعی و تفریحات بیشتر سوق می دهد و استرس و اضطراب را از او می گیرد.

می توان با برنامه ریزی با یک پیاده روی، آهسته دویدن، والیبال، بسکتبال و بیس بال که از امن ترین فعالیت ها هستند فرد را مشغول کرد. ورزش های آبی خطرناک ترین ورزش ها هستند و نیاز به نظارت مستمر دارند. تشویق افراد بیمار به انجام امور خانه نیز موثر است.

به دیگران آموزش دهید

صرع برای همه شناخته شده نیست و ممکن است برای دوستان، همکاران و همکلاسی های فرد ترسناک باشد. به عنوان یک فرد مراقب لازم نیست تک تک افراد را با این بیماری آشنا کنید، اما بهتر است آن ها را در جریان این مشکل قرار دهید و از آنها بخواهید درباره ی این بیماری اطلاعات کسب کنند تا در صورت مواجهه با حمله ی فرد مبتلا بتوانند از او مراقبت کنند و خونسردی خود را حفظ نمایند.

مراقب خودتان باشید

مراقبان نیز نیاز به مراقبت دارند. اگر شما پدر و مادر و یا از دوستان فرد مبتلا به صرع هستید نیز باید از خودتان مراقبت کنید. استرس هایی که در پی هر کدام از تشنج ها به سراغتان می آید می تواند شما را خسته کند. بنابراین خود شما نیز نیاز به استراحت دارید. خواب کافی و برنامه غذایی سالمی داشته باشید و به طور منظم روزانه ۱۵ تا ۳۰ دقیقه ورزش کنید.