صحیفه سجادیه / دعای آنحضرت به وقت ديدن ماه نو (۴۳)

«دعاى آن حضرت هنگامى که به ماه نو نگاه مى‏کرد»

اى آفریده مطیع، اى – رونده کوشا و شتابان، اى رفت – و آمد کننده در منازل

معین شده، اى متصرف در چرخ گردان تدبیر، ایمان آوردم به آن کس که به سبب تو تاریکیها را

روشن کرد، و آنچه را که به سختى مى‏توان یافت آشکار فرمود، و تو را علامتى از علائم چیرگى و استیلاى خود،

و نشانى از نشانه‏هاى قدرت خویش قرار داد، و تو را گاهى به نقص و گاهى به کمال،

و وقتى به طلوع و زمانى به غروب، و حالتى پر نور و حالتى گرفته مسخر خویش نمود، در تمام این

حالات فرمانبردار اویى، و به سوى اراده‏اش شتابانى، منزه است او، چه عجیب است

تدبیرى که در حق تو به کار برده، و چه دقیق است آنچه درباره تو انجام داده، تو را کلید

ماهى نو براى برنامه‏اى نو ساخته، پس از پروردگار که ربّ من و توست، و

آفریننده من و توست، و مهار مقدّرات من و تو در کف قدرت اوست، و صورتگر من و

صورتگر توست مى‏خواهم که بر محمد و آلش درود فرستد، و تو را ماه برکتى قرار دهد

که گذشت روزگاران آن را از بین نبرد، و ماه پاکیى که گناهان آن را آلوده ننماید، هلال

ایمنى از آفات، سلامتى از زشتى‏ها، هلال خوش طالعى برکنار

از نحسى، و میمنت بدون گرفتارى، و آسایش بدون دشوارى،

و خیر بدون شرّ، هلال ایمنى و ایمان، و نعمت و احسان،

و سلامت و اسلام باشد. بارالها بر محمد و آلش درود فرست، و ما را

از خشنودترین (یاپسندیده‏ترین) کسانى قرار ده‏که این ماه برآنان طلوع کرده، وپاکیزه‏ترین کسانى‏که به‏آن نظر نموده، و سعادتمندترین

کسانى که در آن به بندگى تو کوشیده، و ما را در این ماه توفیق توبه عنایت کن، و از گناه

حفظ فرما، و از دست زدن به نافرمانیت بازدار،

و اداى شکر نعمتت را به ما ارزانى‏دار، و لباسهاى عافیت و سلامت بر ما بپوشان،

و به سبب انجام طاعت کامل نعمتت – را در این ماه بر ما کامل گردان، زیرا که تو بس بخشنده

و ستوده‏اى، و درود خدا بر محمد و آل پاک و پاکیزه‏اش باد.