صحیفه سجادیه / دعای آنحضرت به هنگام گرفتاری (۳۴)

وَ كان مِن دعائِه عليه‌‏السلام اِذَا ابْتُلِىَ اَوْ رَاى‏ مُبْتَلًى بِفَضيحَةٍ بِذَنْبٍ‏

«دعابه‏ وقتى که گرفتار می‌‏شد»

اَللَّهُمَّ لَكَ الْحَمْدُ عَلى سِتْرِكَ بَعْدَ عِلْمِكَ، وَ مُعافاتِكَ بَعْدَ

خداوندا سپاس تو را که مى‏دانى و پرده مى‏پوشى، و آگاهى و

خُبْرِكَ، فَكُلُّنا قَدِ اقْتَرَفَ الْعائِبَةَ فَلَمْ تَشْهَرْهُ، وَ ارْتَكَبَ

در مى‏گذرى، زیرا هر کدام از ما به ارتکاب زشتیها برخاسته و رسوایش ننمودى، و به اعمال ناروا

الْفاحِشَةَ فَلَمْ تَفْضَحْهُ، وَ تَسَتَّرَ بِالْمَساوى فَلَمْ تَدْلُلْ عَلَيْهِ.

دست زده و او را مفتضح نکردى، و در پنهانى بدى‏ها مرتکب شده و تو سرّش را فاش ننمودى.

كَمْ نَهْىٍ لَكَ قَدْ اَتَيْناهُ، وَ اَمْرٍ قَدْ وَقَفْتَنا عَلَيْهِ فَتَعَدَّيْناهُ، وَ

چه بسا بدیها که مرتکب شدیم، و چه فرمانهایى که ما را بر آنها بازداشتى و ما از آنها تجاوز کردیم، و

سَيِّئَةٍ اكْتَسَبْناها، وَ خَطيئَةٍ ارْتَكَبْناها، كُنْتَ الْمُطَّلِعَ عَلَيْها

چه زشتى‏ها که کسب کردیم، و چه گناهان که به انجامش برخاستیم، در حالى که تو از بین

دُونَ النّاظِرينَ، وَالْقادِرَ عَلى‏ اِعْلانِها فَوْقَ الْقادِرينَ، كانَتْ

بینندگان بر آن آگاه بودى، و در افشاى آن بیش از توان‏داران توان داشتى، اما

عافِيَتُكَ لَنا حِجاباً دُونَ اَبْصارِهِمْ، وَ رَدْماً دُونَ اَسْماعِهِمْ.

عفو و چشم‏پوشى تو براى ما در برابر دیدگان ایشان پرده‏اى، و در مقابل گوششان سدّى بود.

فَاجْعَلْ ما سَتَرْتَ مِنَ الْعَوْرَةِ، وَ اَخْفَيْتَ مِنَ الدَّخيلَةِ،

پس این پوشاندن عیبها، و پنهان نگاه‏داشتن فسادها

واعِظاً لَنا، وَ زاجِراً عَنْ سُوءِ الْخُلْقِ، وَ اقْتِرافِ الْخَطيئَةِ،

را براى ما پنددهنده و باز دارنده‏اى ازبدخویى و ارتکاب معصیت،

وَ سَعْياً اِلَى التَّوْبَةِ الْماحِيَةِ، وَالطَّريقِ الْمَحْمُودَةِ، وَ قَرِّبِ

و وسیله پیمودن راه توبه‏اى که گناه را مى‏زداید، و آن راهى که پسندیده است قرار ده، و زمان

الْوَقْتَ فيهِ، وَ لاتَسُمْنا الْغَفْلَةَ عَنْكَ اِنَّا اِلَيْكَ راغِبُونَ،

پیمودن این راه را نزدیک ساز، و ما را گرفتار غفلت از خود مکن، زیرا که ما به سوى تو مایل،

وَ مِنَ الذُّنُوبِ تآئِبُونَ. وَ صَلِّ عَلى‏ خِيَرَتِكَ اللَّهُمَّ مِنْ

و از معصیت تائبیم. الهى بر انتخاب شده از

خَلْقِكَ: – مُحَمَّدٍ وَ عِتْرَتِهِ الصِّفْوَةِ مِنْ بَرِيَّتِكَ الطّاهِرينَ،

آفریدگانت: محمد و آلش که از سایر بندگان ممتاز و پاکیزه‏اند درود فرست،

وَ اجْعَلْنا لَهُمْ سامِعينَ وَ مُطيعينَ كَما اَمَرْتَ.

و ما را مطیع و گوش به فرمان آنان همان‏طور که فرمان دادى قرار ده.