جلسه ۱۶ درس خارج فقه، مبحث حج

موضوع: استطاعت

سخنران:  حضرت آیت اللـه حاج سیّد محمّد محسن حسینی طهرانی – تاریخ: ۱۴۲۸ ه.ق

[button color=”orange” size=”small” link=”http://file.pormatlab.com/kimiyasaadat/haj01.mp3″ icon=”” target=”false”]دریافت صوت[/button]

[button color=”red” size=”small” link=”http://file.pormatlab.com/kimiyasaadat/haj01.pdf” icon=”” target=”false”]دریافت متن[/button]

 

چکیده:

۱- عرض شد در مسئله زاد و کلاً «مایحج به» یک مقداری توسعه وجود دارد و اینگونه نیست که لازم باشد همه چیز موجود باشد و بهترین غذاها فراهم باشد تا انسان بتواند حج را انجام دهد بلکه با أقل مایحج به و یعیش بایستی به آن عمل کرد. و یا اینکه انسان خودش امکان مالی ندارد لکن او را دعوت می‌کنند نمی‌تواند ردّ کند. امّا در بعضی موارد با اینکه مجزی از حجهالاسلام است در صورت استطاعت مجدد واجب است اعاده نماید. لکن مسئله‌ای که هست اینکه اعاده در صورتی اطلاق می‌شود که عمل قبلی باطل باشد نه اینکه صحیح و مجزی بوده باشد. حال امام علیه‌السلام چگونه حکم به اعاده می‌نماید؟ و توضیح مسئله با توجه به دخالت امور باطنی در احکام شرعی.

۲- فهم عرفانی امور باطنی در وصول به حقیقت احکام و علّت آنها بسیار مؤثر است لذا در بعضی موارد می‌بینیم مانند حرّیت سبب می‌شود اعاده حج لازم شود با اینکه حج را در زمان رقیّت نیز انجام داده ولی تأثیر زمان حریّت را ندارد.