مقدمه‏ کتاب معادشناسی

بسم اللّه الرّحمن الرّحیم‏

سپاس و حمد بى اندازه و قیاس از ویژگیهاى حضرت ربّ ودود ذوالجلال والاکرام، خداى منّان است که بشر را بعد از آفرینش و هدایت تکوینیّه به خلعت حرکت بسوى کمال به هدایت تشریعیّه راهنمائى و مخلَّع فرمود؛ اللَّهُ وَلِیُّ الَّذِینَ آمَنُوا یُخْرِجُهُمْ مِنَ الظُّلُماتِ إِلَى النُّورِ.[۱]

و پاکترین درود و تحیّت و اکرام بر پیامبران و برگزیدگان راه خدا و طریق هدایت بسوى معارف حقّه او باد، که با ارشاد خود بشر را از ظلمتکده جهل به وادى ایمن انوار علم و دانش الهیّه رهبرى نمودند، و از جمود و رکود به مقام سعه اطلاق و گشایش حقائق و واقعیّات به پرواز درآوردند.

خاصّه خاتم پیمبران حضرت سیّد المرسلین‏ محمّد بن عبد الله‏ صلّى الله علیه و آله و سلّم و جانشینان او حضرت سیّد الوصیّین، أمیر المؤمنین‏ علىّ بن أبى طالب‏ و یازده فرزند امجد او که یکى پس از دیگرى عالم را به نور وجود خود منوّر، و با تحمّل أعباء خلافت و امانت الهى کاروان بشریّت را به میقات خدا و لقاء او رهنمون شدند، و صداى پر طنین جرس قافله را به گوش جهانیان رساندند

در دلهاى مردم از نفحات قدسیّه، نور و سرور و حبور وارد کرده، و آن دلها را به مقام عزّ خدا پیوستند. و راه عبور از عقبات مخوفه و کریوه‏هاى مهوله نفس را به راستى و درستى نشان داده، به مراحل و منازل واقعه در طىّ طریق آشنا نمودند. و انسان را به آخرین منزل خود که مقام مقرَّبین و صدّیقین و مخلَصین است به حرم امن و امان حضرت پروردگار جمیل و جلیل رهبرى کردند؛ فَلِلّهِ دَرُّهُم و علَیه أجرُهم و سلامُه علَیهم أجمَعین.

از آنجائى که توفیق الهى شامل حال این بنده ناچیز شد، تا در روزهاى ماه مبارک رمضان از سنه ۱۳۹۶ و در شب‏هاى این ماه از سنه ۱۳۹۹ هجریّه قمریّه با بسیارى از برادران ایمانى و اخلّاء روحانى بحث معاد که از جمله شریف‏ترین و زیباترین بحث‏هاى اعتقادى است مرتّباً و مسلسلًا بازگو شود؛ خداوند رحمن و رحیم را سپاسگزارم که با تأییدات بى نهایت و تسدیدات بى دریغ خود باز بذل مرحمت و عنایت نمود تا مذاکرات را به رشته تحریر آورده و به صورت مجالسى تدوین شود، و بالنّتیجه براى خود حقیر و برادران ایمانى عزیز و ارجمند موجب یادآورى گردد.

این مجالس که در حدود شصت و اندى خواهد بود، کیفیّت سیر و حرکت انسان را در دنیا و عالم غرور و اعتبار، و نحوه تبدّل نشأه غرور را به عالم حقائق و واقعیّات، و ارتحال او را بسوى خدا و غایه الغایات نشان مى‏دهد؛ و در ابحاثى مرتّباً از عالم صورت و برزخ و نحوه ارتباط ارواح در آنجا با این عالم، و کیفیّت خلقت فرشتگان و

وظائف آنها، و نفخ صور و مردن تمام موجودات و سپس زنده شدن همه آنها و قیام انسان در پیشگاه حضرت احدیّت، و عالم حشر و نشر و حساب و کتاب و جزاء و عرض و سؤال و میزان و صراط و شفاعت و أعراف و بهشت و دوزخ بحث مى‏نماید.

از آیات قرآن و اخبار معصومین و ادلّه عقلیّه و فلسفیّه و مطالب ذوقیّه و عرفانیّه به نحو أوفى و اوفر آمده، و از ذکر اخلاقیّات و مواعظ نیز در حدود امکان کوتاهى نشده است.

این مباحث در حدود ده مجلّد خواهد شد که قسمت «معادشناسى» از دوره علوم و معارف اسلام را تشکیل مى‏دهد.

این دوره در سلسله عقائد شامل سه دوره «الله‌‏شناسى» و «امام‏‌شناسى» و «معادشناسى» است؛ و در قسمت احکام و مسائل شامل بحث‏هائى در پیرامون قرآن کریم و مسجد و دعا و نماز و روزه و اخلاق و برخى از مسائل دیگر است که به حول و قوّه الهى امید است به تدریج مورد استفاده عموم قرار گیرد.

وَ ما تَوْفِیقِی إِلَّا بِاللَّهِ عَلَیْهِ تَوَکَّلْتُ وَ إِلَیْهِ أُنِیبُ‏.[۲]

رَبَّنا عَلَیْکَ تَوَکَّلْنا وَ إِلَیْکَ أَنَبْنا وَ إِلَیْکَ الْمَصِیرُ.[۳]

و هُوَ المُستَعانُ و علَیهِ التُّکْلانُ‏

سیّد محمّد حسین حسینى طهرانى‏

[۱] . صدر آیه ۲۵۷، از سوره ۲: البقره

[۲] ذیل آیه ۸۸، از سوره ۱۱: هود

[۳] ذیل آیه ۴، از سوره ۶۰: الممتحنه

منبع: کتاب معاد شناسی ج۱ ص۱۰

 

…