جلسه ۷۹ شرح حدیث عنوان بصری
موضوع: دیدگاه مکتب اسلام نسبت به کیفیت ارتباط و تعامل میان زن و شوهر
فقره: قلت یا ابا عبدالله ما حقیقه العبودیه… و لا یدبِّر العبد لنفسه تدبیراً
تاریخ: ۱۳ ذی القعده ۱۴۲۳ هجری قمری مدت زمان: ۱:۲۱:۳۵
[button color=”orange” size=”small” link=”http://file.pormatlab.com/kimiyasaadat/onvan79.mp3″ icon=”” target=”false”]دریافت صوت[/button]
فهرست:
- مقصود و منظور از تشریع و تبیین احکام اسلام رسیدن به مرتبه تکاملی روح و به فعلیت در آوردن استعداداتی است که خداوند متعال در وجود انسان به ودیعه نهاده است.
- حرکت و تلاش جوامع امروزی بر تأمین هر چه بهتر نیازهای مادی و دنیوی انسانها می‌باشد نه کمالات و ارزشهای معنوی و اخلاقی.
- بشر امروز نتوانسته است آن واقعیت و حقیقت وجود خویش را دریافته و به موقعیت ممتاز خویش در قاموس عالم خلقت دست یابد.
- توضیحی راجع به سخن پیامبر اکرم صلوات الله علیه و آله «من تساوی یوماه فهو مغبون»
- از آنجایی که حقیقت وجود انسان عبارتست از حالت اتصال و ربط او با ذات پروردگار متعال بر عهده او می‌باشد فراهم کردن هرآنچه او را به این مرتبه و جایگاه میرساند.
- خداوند متعال به واسطه فرستادن پیامبران و ارسال کتب و و دعوت اولیاء الهی زمینه برای رشد و تکامل افراد را فراهم کرده و حجت خویش را بر ایشان تمام کرده است.
- ابتعاد و دوری افراد و مسلمانها از تمدن و فرهنگ اصیل اسلامی.
- مبنا و پایه تشریع احکام و قوانین اسلامی به تکامل رسیدن روح و نفس افراد در سایه عدالت اجتماعی می‌باشد.
- تفسیر آیه ۱۵۰ و ۱۵۱ از سوره مبارکه نساء: «انَّ الذین یکفرون بالله و رسله…»
- خلیفه ثانی خود را همشأن و همرتبه پیامبر اکرم میدانست و از این جهت دست به تغییر احکام و بدعتگذاری در دین زد.
- ذکر حکایتی از مرحوم شیخ علی محمد نجفآبادی استاد مرحوم سید جمال الدین گلپایگانی مبنی بر شدت سعی و اهتمام ایشان در مجاهده و مبارزه با نفس و خواستههای آن.
- تأکید اولیاء الهی بر قرار گرفتن افراد در تحت تربیت استاد کامل بجهت عدم اطلاع ایشان از هواهای نفسانی و ظرائف و دقائق نفس خویش می‌باشد.
- ذکر حکایتی مبنی بر افسوس و آه حسرت یکی از افراد معروف و اهل مکاشفه به جهت تصرفات غیر صحیح در تغییر جریان عادی امور.
- مسأله مهم و حیاتی در رشد و تکامل انسان مخالفت او با نفس و خواستههای آن می‌باشد نه صرف انجام ظاهری تکالیف.
- ذکر حکایتی از معظم له مبنی بر دستور مرحوم علاّمه طهرانی به ایشان نسبت به انجام کاری و آشکار شدن حکمت آن پس از ماهها.