جلسه ۱۷۳ شرح حدیث عنوان بصری
تاریخ: ۱۸ ذی القعده الحرام ۱۴۳۰ هجری قمری
موضوع: چگونه امام سجاد علیه السلام با وجود دارا بودن مقام عصمت مطلقه به خود نسبت گناه می دهند.
[button color=”orange” size=”small” link=”http://file.pormatlab.com/kimiyasaadat/onvan173.mp3″ icon=”” target=”false”]دریافت صوت[/button]
[button color=”red” size=”small” link=”http://file.pormatlab.com/kimiyasaadat/onvan173.pdf” icon=”” target=”false”]دریافت متن[/button]
فهرست:
- امام علیهالسّلام در مقام مناجات با پروردگار متعال همواره در حیثیت وجودی خود، حقیقت گناه و ابتعاد را می یابد.
- عارف کامل همیشه به جنبه عبودیت و مسکنت حقیقی خود توجه دارد.
- چگونگی تأثیر پوشش و لباس بر حالات نفسانی انسان.
- تأکید بزرگان نسبت به عدم پوشیدن لباس سیاه.
- اولیاء و بزرگان آمدهاند تا أنانیت و استکبار نفوس افراد را از بین ببرند.
- خلوص و صدق امیرالمومنین علیهالسلام برای دشمنان آن حضرت تا روز قیامت نیز قابل انکار نمی‌باشد.
- عدم تفاوت حال امام علیه السلام در خلوت و جلوت.
- توضیحی در ارتباط با حقیقت و واقعیت شخصیت امام معصوم علیه السلام.
- امام علیهالسلام خود را در قبال پروردگار متعال صفر می پندارد و فرمایش نبی أکرم (الفقر فخری) اشاره به این حقیقت دارد.
- آفتی که اهل علم را تهدید می کند أنانیت در قبال حق است.
- ملاک شناخت ولی الهی چه می‌باشد.
- تأکید بسیار زیاد بزرگان و اولیاء الهی نسبت به زیارت امام رضا علیهالسلام در روز بیست وسوم ماه ذیالقعده الحرام.
- فرمایش مرحوم علاّمه طهرانی در ارتباط با حضور همه اولیاء الهی در روز بیست و سوم ماه ذی القعده الحرام در حرم امام رضا علیه السلام.
- سفارش بزرگان نسبت به قرائت اذکار توحیدیه در دهه اول ماه ذی الحجه الحرام.