جلسه ۱۱۱ درس خارج فقه، مبحث حج
موضوع: مقدمات، اجزاء و شرائط حج – مواقیت
استاد: حضرت آیت اللـه حاج سیّد محمّد محسن حسینی طهرانی
تاریخ: ۸ جمادی الاولی ۱۴۳۲
[button color=”orange” size=”small” link=”http://file.pormatlab.com/kimiyasaadat/haj111.mp3″ icon=”” target=”false”]دریافت صوت[/button]
[button color=”red” size=”small” link=”http://file.pormatlab.com/kimiyasaadat/haj111.pdf” icon=”” target=”false”]دریافت متن[/button]
خلاصه:
۱ انسان نباید به عنوان مساعدت مظلومین و به بهانه تقلید از امثال علی بن یقطین در دستگاه ظلم وارد شود (مسئله ایشان بنا به دستور امام معصوم بوده است) چون اولا انسان با حضور در دستگاه ظلم، مجبور به مساعدت با آن خواهد بود و ثانیا نفس حضور یک فرد وجیه المله در دستگاه ظلم به منزله تأیید آن است و بسیاری از سلاطین جور به همین سبب در اذهان مردم تأیید شده‌اند و لذا بزرگان از اینگونه أعمال نهی می‌کرده‌اند و همچنین به همین دلیل ما می‌گوییم افرادی هم که ظاهری مناسب با مجالس امام را ندارند نباید در مجالس شرکت کنند.
۲ دسته بندی روایات خصوصا روایت معاویهبنعمار و علی‌بن‌جعفر می‌تواند اصول و پایه‌های تفکر ما را در کیفیت احکام راجع به میقات بیان کند. و بعد از آن می‌توان منظور سایر روایات را فهمید. خصوصا اینکه معاویهبنعمار فرد فقیه و دقیقی بوده و تبعا سوالاتش نیز فنی و دقیق است. و اساسا دقت در احوال راوی در اعتماد به روایت بسیار مهم است.
۳ وقتی شارع آنقدر دقت کرده که حتی برای أماکنی که در آن زمان نبوده میقات معین نموده است، فقیه باید فکر کند چرا شارع محاذات را مطرح نکرده و آیا بر نفس مواقیت نظری داشته است یا خیر؟
۴ انسان باید زرنگ باشد و خود را در امور دیگران درگیر نکند و از خطوط قرمزی که تعیین شده است عبور نکند و در همه موارد از استاد تبعیت کند چه با مذاق او سازگار باشد و چه نباشد.