جلسه ۱۱۶ درس خارج فقه، مبحث حج

استاد:  حضرت آیت اللـه حاج سیّد محمّد محسن حسینی طهرانی

تاریخ: ۴ جمادی الثانی ۱۴۳۲

[button color=”orange” size=”small” link=”http://file.pormatlab.com/kimiyasaadat/haj116.mp3″ icon=”” target=”false”]دریافت صوت[/button]

[button color=”red” size=”small” link=”http://file.pormatlab.com/kimiyasaadat/haj116.pdf” icon=”” target=”false”]دریافت متن[/button]

خلاصه:

۱ در احرام و سایر عبادات، اساس عبارت است از نیت بسیطی که آن افعال خارجی حاکی از آن هست. ۲ در هر عبادتی حتی در اجزاء مختلفه حج هر کدام روح خاصی حاکم است که اگر فرد را متنبه بر آن روح نکنند به او ظلم کرده‌اند. ۳ در کلیه احکام، اثر مترتب بر آن روح بسیط حقیقی است، لذا با عدم توجه به آن انسان آن تأثیر را مشاهده نمی‌کند. ۴ در امور استحبابی مانند انگشتر به دست کردن، باید دید منظور شارع در زمان حج چیست، چرا که در حج مراد شارع رفع تعلق است و چه بسا این امور تعلق آور باشد. ۵ با اینکه در اسلام این قدر توصیه و تأکید بر نظافت و استعمال عطور شده لکن متأسفانه این مسأله در جامعه و خصوصا در مساجد و امکنه عبادی کمتر مراعات می‌شود.