گیاه پپرومیا ابلق
این گیاه همیشه سبز است، ارتفاع گیاه در حدود ۲۵ سانتیمتر می باشد. برگها گوشتی و تخم مرغی شکل بوده و براق و ابلق با رنگ های سفید و کرمی در زمینه سبز رنگ و پر از فرورفتگی و برجستگی است و گاهی برگ ها به رنگ سبز تیره با رگه های سبز روشن دیده می شوند.
پپرومیا ابلق – DESERT PRIVET Y – نام علمی:PEPEROMIA OBTUSIFOLIA از خانواده: PIPERACEAE – فلفلی ها – بومی منطقه: آمریکای جنوبی (برزیل) و آفریقای جنوبی و آفریقای مرکزی.
نام های دیگر: پپروسیا ابلق، blunt-leaved peperomia، marble peperomia, baby rubber plant, pepper face, Florida peperomia, American rubber plant ،Peperomia Obtusifolia
خاک و تغذیه دمای ایده آل محیط آبیاری و رطوبت نور محیط و مخلوطی از ماسه و خاک باغچه ، ۳۰ درجه سانتیگراد، کمی خشک
پپرومیا از گیاهان همیشه سبز و از خانواده ی پیپراسه (فلفلی ها) PIPERACEAE می باشد. دارای گونه های مختلف و اغلب دارای برگ گوشتی و نیمه گوشتی و جثه ای کوچک هستند. بیش از چهارصد گونه از این خانواده شناخته شده، منشأ این گیاهان، آمریکای جنوبی (برزیل) و آفریقای جنوبی و آفریقای مرکزی و به طور کلی مناطق گرمسیری است؛ حتی دیده شده که در مناطق گرمسیر روی تنه درختان می روید.
این گیاه نیاز چندانی به آب ندارد. همیشه مقدار زیادی آب در برگ های آن وجود دارد و سطح خاک گلدان بین دو آبیاری باید کاملاً خشک شود، ولی نباید آبیاری آنقدر به تعویق بیفتد که برگ ها پژمرده شوند. در زمستان به آب ولرم نیاز دارد و مقدار آبیاری باید خیلی کمتر باشد.
زمان مناسب برای تغییر گلدان فصل بهار است و خاک مناسب برای آن مخلوطی از خاک چوب و تورب و ماسه است. گلدان را باید در محل کاملاً روشن و دور از اشعه ی مستقیم آفتاب قرار داد. در این صورت سنبله گل سفید یا کرم رنگی تولید می کند
گیاه پپرونیا یک ساقه گل دهنده با شاتون های سبز رنگ تولید می کند که ارزش زینتی ندارد. زمانی که این گیاه به گل می رود کیفیت برگ ها و زیبایی گل های آن کمتر می شود.
با حذف ساقه های گل دهنده می‌توان گیاه را به طور مرتب به حالت رویشی و نونهالی مشاهده کرد. ریشه آن سطحی است و گسترش چندانی ندارد و در هوای آلوده، زرد و خشک می شود. در صورت آب دادن زیاد اطراف یقه ساقه، موجب پوسیدگی آن می گردد.
از آفات و بیماری هایی که این گیاه در معرض آن ها قرار دارد می توان به بیماریهای قارچی و ویروسی اشاره نمود.
پپرومیای ابلق یا سفید با قلمه های بذر و ساقه تکثیر می شود. در بهار و تابستان از قلمه ی یک ساله گیاه استفاده نمایید. قلمه را به میزان ۴- ۵ سانتیمتر در ماسه ی شسته فرو کنید و در محلی که دمای آن ۱۸ درجه باشد، در تاریکی قرار دهید. در مورد انواع گوشتی آن، برگ را روی سطح ماسه بخوابانید و روی آن ماسه شسته بریزید؛ پس از مدتی از انتهای رگبرگ ها ریشه ظاهر می گردد.
…
گردآوری شده توسط: سایت پرمطلب > گیاهان
…
