احترام به پدر و مادر نباید از روی منت باشد
خیلی وقتها ما به پدر و مادر خود به حسب تکلیف شرعی و وجدانی که بر عهده مان است احترام میگذاریم، کاری برایشان انجام میدهیم ، پای صحبتشان مینشینیم ، و سعی میکنیم تا حد ممکن فرامین و دستوراتشان را اطاعت کنیم.
ولی در قبال این مسائل چه بسا در نفس خود احساس میکنیم ما هستیم که داریم به پدر و مادرمان رسیدگی میکنیم! و ما هستیم که چنین و چنان میکنیم!!
و بدتر از آن گاهی با اشارتهایی و کنایه هایی میخواهیم این مطلب را به پدر و مادر خود تفهیم و اثبات کنیم؛ غافل از اینکه در معارف عالیه اسلام این کار به شدت نهی شده و قران در این باره میفرماید:
وَ اِخْفِضْ لَهُمٰا جَنٰاحَ اَلذُّلِّ مِنَ اَلرَّحْمَهِ ﴿الإسراء، ۲۴﴾
در این آیه یک رندی خاص و یک کیاست و سیاست و ظرافتی است که میفرماید: احترامی که به پدر و مادر می‌کنی نباید طوری وانمود کنی که: من دارم به شما احترام می‌گذارم، نه!
کاری که برای پدر و مادر خودت انجام میدهی باید طوری باشد که حتی آنها احساس نکنند تو هستی که داری برایشان کاری انجام میدهی.
خودت را واقعاً در مرتبۀ خضوع و در مرتبۀ خشوع و در مرتبه‌ای قرار بدهی که حتی پدر و مادر تو إحساس نکنند که تو داری بر خودت مشقّت تحمیل می‌کنی و داری خودت را متواضع نشان میدهی با آنها به نحوی رفتار کن که آن حالت رحمت و سعۀ عطوفت را مشاهده کنند و رویشان برای گفتن مطالب به تو باز باشد.
إحساس نکنند که حالا تو داری به آنها یک إحترامی می‌گذاری، یک منّتی داری سرشان می‌گذاری و داری یک کاری می‌کنی، تا بعداً بگویند بابا از خیرش گذشتیم، این احترام را نخواستیم، این تواضع را نخواستیم؛ نه!
مِنَ الرَّحْمَهِ، وَ اخْفِضْ لَهُما جَناحَ الذُّلِّ، یعنی از روی رحمت و از روی عطوفت این را انجام بده، نه اینکه خودت را بگیری، تا بگویند: بابا اصلاً نخواستیم. عطایت را به لقائت بخشیدیم!
منبع: برگرفته از جلسه ۱۳۶ درس حج استاد آیت الله حاج سید محمد محسن حسینی طهرانی دقیقه ۹:۴۰
گردآوری شده توسط پرمطلب بخش دین و اندیشه
عالی بود ..