کلام علامه طهرانی درباره آیت الله سید عبدالهادى شیرازى
مرحوم والد- قدّس سرّه- مىفرمودند:
من پس از مرحوم آقا سید عبدالهادى شیرازى- رحمه الله علیه- فقط به مرحوم آیهالله آقا سید محمّدهادى میلانى– رحمه الله علیه- ارجاع مىدادم و ایشان را معرّفى مىکردم، و پس از مرحوم میلانى دیگر به کسى ارجاع ندادم.
البته منظور ایشان از مراجع معروف و مشهور و در معرض فتوا و افتاء بوده است، و الّا امثال مرحوم علّامه طباطبایى که از مورد بحث خارج مىباشند.
مرحوم والد از مرحوم آیهالله سید عبدالهادى شیرازى به خوبى یاد مىفرمودند و ایشان را به نفسى پاک و قلبى به دور از هوا و نیتى صادق مىستودند و مىفرمودند:
مرحوم آقا سید عبدالهادى بسیار در مقابل عرفاى الهى خاضع و متواضع بود و همیشه به عظمت و رفعت از آنان یاد مىکرد.
ایشان (مرحوم آقا سید عبدالهادى شیرازى) مىگفتند:
«من هر وقت در شبها صفحهاى از تفسیر سوره بقره مرحوم مسجد شاهى اصفهانى را مطالعه مىکنم، حالتى به من دست مىدهد که دیگر قادر بر خوابیدن تا به صبح نمىباشم.»
مرحوم آقا سید عبدالهادى شیرازى بیت خود را از افراد ناصالح و ناشایست پاک و معرّى نموده بودند و اجازه نمىدادند کسى در امور ایشان مداخله کند و یا به نحوى مطلبى خلاف به گوش ایشان برساند و یا براى افراد کارسازى و کار راهاندازى کنند و یا ایشان را در کیفیتى قرار دهند که در مسیر هوا و هوسهاى خودشان حرکت کند؛ و حتّى به واسطه بعضى از تحریکات، نزدیکترین افراد خانواده خود را از بیت و دفترشان بیرون کردند و دیگر آنها را به منزل راه ندادند.
سالک باید به دنبال اینگونه از مراجع و مجتهدین برود و تقلید اینگونه از افراد را پذیرا گردد.
منبع: کتاب اسرار ملکوت، ج۳، ص: ۲۵۸
