درباره ویال بیشتر بدانید

پرمطلب : ویال‌ها ظرف های شیشه‌ای یک دوزی یا چند دوزی هستند.

یک درپوش لاستیکی در قسمت بالا دارند .

این قسمت پلاستیکی قبل از مصرف بر میله یک روپوش فلزی پوشیده شده است ویال‌ها ممکن است شکل جامد یا مایع دارو را داشته باشند.

داروهایی که در صورت محلول ماندن خواص خود را از دست می‌دهند بصورت پودر ویال قرار می‌گیرند.

اتیکتهای ویال‌ها نوع حلال و مقدار آنرا مشخص می‌کنند.

 

زمان  و نحوه نگهداری ویال های حل شده

ویال ایمی پنم:

وقتی ایمی پنم با نرمال سالین رقیق شود به مدت ۱۰ ساعت در دمای اطاق

و ۴۸ ساعت در دمای یخچال پایدار است ، وقتی ایمی پنم با محلول دکستروز ۵% ،

دکستروز ۱۰% یا محلول دکستروز سالین رقیق شود به مدت ۴ ساعت

در دمای اطاق و ۲۴ ساعت در دمای یخچال پایدار است.

آمپی باکتام (سولباکتام):

محلول رقیق شده در نرمال سالین به مدت ۷۲ ساعت و محلول رقیق شده در دکستروز سالین حداکثر تا ۴ ساعت ،

در یخچال قابل نگهداری است.

ویال تازوسین:

محلول غلیظ اولیه تهیه شده را تا ۲۴ساعت میتوان در دمای اتاق و ۴۸ ساعت در یخچال نگهداری کرد.

پس از رقیق سازی نهایی دارو را باید بلافاصله استفاده کرده و مقادیر اضافی را دور ریخت.

ویال سفپیم:

داروی آماده تزریق تا ۲۴ ساعت در دمای اتاق و در یخچال قابل نگهداری است.

ویال سفتی زوکسیم:

محلول آماده تزریق تا ۲۴ ساعت در دمای اتاق و در یخچال قابل نگهداری است.

ویال مروپنم:

وقتی مروپنم با آب استریل مخصوص تزریق رقیق شود

به مدت ۲ ساعت در دمای اطاق (۲۵-۱۵) درجه و ۱۲ ساعت در دمای یخچال (۴) درجه پایدار است.

وقتی مروپنم با محلول کلراید سدیم ۹/۰% رقیق شود

به مدت ۲ ساعت در دمای اطاق  و ۱۸ ساعت در دمای یخچال پایدار است ،

مروپنم در صورت رقیق شدن با محلول دکستروز۵% ،

به مدت ۱ ساعت در دمای اطاق و ۸ ساعت در دمای یخچال پایدار است.

ویال دپاکین (سدیم والپرات):

قبل از حل کردن پودر می توان زیر ۳۰ درجه نگهداری شود

و بعد از حل شدن محلول بدست آمده تا دمای ۲۵ درجه به مدت ۲۴ ساعت قابل نگهداری است

ویال متیل پردنیزولون ۵۰۰ میلی گرم (سولومدرول):

وقتی متیل پردنیزولون با آب استریل مخصوص تزریق رقیق شود

تا  ۲۴ ساعت در دمای ۲۵ درجه قابل نگهداری است ، بهتراست در یخچال نگهداری شود.

ویال پودر تزریقی سفتریاکسون ۵۰۰ میلی گرم

موارد مصرف

این دارو در درمان عفونت های باکتریایی از قبیل اندوکاردیت ،

سالمونلوز ، شیگلوز، گنوره ،شانکروئید، مننژیت مننگوکوکی ، سپتی سمی و حصبه می باشد.

این دارو قبل از اعمال جراحی و به منظور پیشگیری از عفونت نیز مصرف می شود.

هشدارها

• سابقه هرگونه حساسیت به هریک از سالفوسپورین ها، پنی سیلین ها یا سایر داروها، مواد غذایی،مواد محافظ، رنگ ها و حیوانات.
• مصرف همزمان این دارو و هپارین مگر در بعضی موارد توصیه نمی شود.
• اگر دو دارو از این گروه همزمان تجویز شود ممکن است پزشک دوز هریک از این داروها یا فواصل مصرف آنها را تغییر دهد. مصرف این دارو با هریک از داروهای زیر ممکن است سبب افزایش عوارض جانبی این داروها شود اما با توجه به اینکه مصرف این داروها با یکدیگر ممکن است بهترین درمان برای شما باشد در صورت تجویز این دارو با داروهای زیر پزشک ممکن است نحوه مصرف یک یا هردوی این داروها را تغییر دهد:
• آلومینیوم کربنات، آلومینیوم هیدروکساید، آلومینیوم فسفات، کلسیم کربنات، کلرامفنیکل، کلسترامین، سامتیدین، دی هیدروکسی آلومینیوم آمینو استات، دی هیدروکسی آلومینیوم سدیم کربنات، فاموتیدین، فورزماید، مالگالدریت، منیزیم کربنات، منیزیم هیدروکساید، منیزیم اکساید، منیزیم تری سلیکات،مت فورمین، نیزاتیدین، پروبنسید، رانیتیدین، وارفاربن.
• مصرف هر نوع غذا، الکل و دخانیات.
• در صورت ابتلا به بیماری های کلیوی، در صورت سابقه بیماری های معده و روده به ویژه کولیت (از جمله کولیت متعاقب مصرف دارو) یا التهال روده کوچک.

فارماکوکینتیک

سفتریاکسون به دلیل پیوند به پروتئین از کینتیک غیر خطی وابسته به دوز پیروی می کند .

اوج غلظت سرمی دارو پس از تزریق عضلانی تا ۲ ساعت بعد از حاصل می شود .

نیمه عمر پلاسمایی دارو ۹- ۶ ساعت است .

سفتریاکسون به طور وسیع در بافت ها و مایعات بدن منتشر می شود.

بیش از نیمی از یک دوز مصرفی دارو از طریق ادرار و به صورت تغییر نیافته و

بقیه از طریق مدفوع به صورت تغییر نیافته یا ترکیبات غیر فعال دفع می شود.

موارد منع مصرف

در صورت وجود سابقه حساسیت مفرط به پنی سیلین ها، سفالوسپورین ها یا پنی سیلامین، ابتلای به پورفیری و در نوزادان مبتلا به کمی آلبومین خون، اسیدوز، زردی یا زیادی بیلی روبین خون .

عوارض جانبی

هر دارو به موازات اثرات درمانی ممکن است باعث بروز بعضی عوارض ناخواسته نیز بشود.

البته همه این عوارض در یک فرد رخ نمی دهد ولی در صورت بروز هریک از این عوارض ممکن است نیاز به توجه خاص پزشکی وجود داشته باشد.

در صورت بروز عوارض زیر در سریع ترین زمان ممکن با پزشک خود مشورت نمایید:

• عوارض شایع:

مدفوع سیاه و قیری رنگ، درئد قفسه سینه، لرز، سرفه، تب، درد یا مشکل هنگام ادرار،کوتاهی تنفس، گلودرد، زخم یا نقاط سفید روی لب ها یا زبان،تورم غدد خونریزی غیر معمول یا کبدی، خستگی یا ضعف غیر معمول.

• عوارض با شیوع کم یا نادر:

درد شدید یا کرامپ های شکمی و معده اسهال (شدید و آبکی و گاهی خونی)،کهیر، خارش و قرمزی پوست، بثورات پوستی، درد و قرمزی و تورم محل تزریق، صرع، پوسته ریزی.

بعد از قطع این دارو، ممکن است عوارض جانبی دیگری رخ دهد که نیاز به توجه پزشکی داشته باشد،

در طول این دوره، در صورت بروز عوارض زیر در سریع ترین زمان ممکن با پزشک خود مشورت نمایید.

• عوارض نادر:

تاول، پوسته ریزی یا شل شدن پوست، کاهش ادرار، درد مفاصل، از دست دادن اشتها، تهوع، استفراغ، قرمزی و التهاب چشم ها، مشکلات تنفسی، زردی چشم ها یا پوست.

بعضی از عوارض در طول درمان از بین رفته و نیاز به توجه پزشکی ندارند.

با این حال پزشک شما ممکن است توصیه هایی برای پیشگیری با کاهش این عوارض داشته باشد در صورت تداوم عوارض زیر یا هرگونه سوال با پزشک خود مشورت نمایید.

• عوارض شایع:

اسهال خفیف، سر درد، درد دهان یا زبان، کرامپ شکمی خفیف، خارش یا عفونت واژن.

واکنشهای آلرژیک شامل کهیر و بثورات جلدی و علایم حساسیت مفرط شامل شوک آنافیلاکتیک، تهوع، استفراغ واسهال وعلایم کولیت پسودممبران با مصرف این دارو گزارش شده است .

تداخل های دارویی

مخلوط کردن سمتریاکسون با داروهای دیگر شامل پنتامیدیم ایزوتیونات، لابتالول هیدروکلراید توصیه نمی شود

مخلوط آنتی بیوتیک های بتا- لاکتام (پنی سیلین و سفالوسپورین ها) و آمینوگلیکوزیدها ممکن است سبب غیر فعال شدن هر دوی این داروها شود.

لذا در صورت لزوم تجویز هر دوی این داروها، این داروها باید در محل های جداگانه تزریق گردند و اینها را در یک ظرف مخلوط ننماید.

مخلوط سفتریاکسون و وانکومایسین و فلوکونازول از نظر فیزیکی ناسازگارند.

بنابراین چنانچه مصرف همزمان این داروها به طور متناوب تجویز شود توصیه می شود که در بین تزریق داروهای ناسازگار، خط تزریق وریدی را با یکی از مایعات سازگار شستشو دهید.

نکات قابل توصیه

• برای از بین رفتن کامل بیماری، حتی در صورت بهبود علائم دوره درمان را کامل نمایید. اگر شما مبتلا به عفونت های استرپتوکوکی باشید، حداقل دوره مصرف ده روزه این دارو توصیه می شود رعایت این مسئله به خصوص در مورد عفونت¬های استرپتوکوکی مهم می باشد چون در صورت از بیت نرفتن کامل عفونت، مشکلات قلبی و کلیوی جدی ممکن است رخ دهد. همینطور در صورت قطع مصرف دارو در طول دوره درمان، امکان برگشت علائم بیماری وجود دارد.
• بهترین اثر این دارو در صورتی حاصل می شود که همیشه مقدار ثابتی از دارو در خون یا ادرار وجود داشته باشد، لذا برای حفظ سطح خونی یا ادرراری ثابت، توصیه می شود مصرف هیچ کدام از دوزهای دارو در فواصل معین فراموش نشود.
• در صورتیکه مصرف یک دوز از این دارو را فراموش نمودید، به محض یادآوری آن را مصرف نمایید ولی اگر زمان مصرف دوز بعدی فرا رسیده باشد از مصرف آن و دو برابر کردن دوز بعدی اجتناب نمایید.
• در صورتیکه بیماری شما بعد از چند روز بهتر نشد یا وخیم تر شد با پزشک خود تماس بگیرید.
• در بیماران دیابتی: این دارو ممکن است سبب اشتباه در نتایج تست قند ادرار شود، بنابراین قبل از تغییر رژیم غذایی یا دارویی با پزشک خود مشورت نمایید.
• در بعضی از بیماران سفالوسپورین ممکن است سبب اسهال شود. اسهال شدید ممکن است نشانه عوارض جانبی جدی باشد، در صورت ابتلا به اسهال، بدون مشورت پزشک از داروهای ضد اسهال استفاده ننمایید. داروهای ضد اسهال ممکن است سبب بدتر شدن اسهال یا طولانی تر شدن آن شود . برای اسهال های خفیف ممکن است از داروهای حاوی کاتولین استفاده شود.
• در صورت ادامه دار شدن یا بدتر شدن اسهال خفیف با پزشک یا داروساز خود مشورت نمایید.

مقدار مصرف

بزرگسالان : معمولاً ۲- ۱ گرم در روز به صورت واحد یا در دو مقدار منقسم به صورت تزریق عمیق عضلانی

یا تزریق آهسته وریدی ( طی ۴- ۲ دقیقه ) و انفوزیون وریدی ( طی ۳۰ دقیقه ) مصرف می شود.

در عفونت های شدید این مقدار تا ۴ گرم در روز افزایش می یابد.

برای درمان سوزاک بدون عواقب ، مقدار ۲۵۰ میلی گرم به صورت دوز واحد تزریق عضلانی می شود .

برای پیشگیری از بروز عفونت قبل از اعمال جراحی، مقدار ۱ گرم نیم تا یک ساعت قبل از عمل مصرف می شود .

برای پیشگیری از مننژیت متگوکوکی مقدار ۲۵۰ میلی گرم به صورت دوز واحد تزریق عضلانی می شود.

توجه : در صورت نیاز به تزریق عضلانی بیش از ۱ گرم در روز، مقدار مصرف باید به صورت منقسم در عضلات مختلف تزریق شود.

کودکان : مقدار مصرف در نوزادان و کودکان ۲۰- ۵۰ mg/kg یک بار در روز می باشد که این مقدار در عفونت های شدید تا ۸۰mg/kg در روز ممکن است افزایش یابد.

حداکثر مقدار مصرف در نوزادان تا ۵۰ mg/kg در روز است.

باری پیشگیری از بروز مننژیت مننگوکوکی مقدار ۱۲۵ میلی گرم به صورت واحد تزریق عضلانی می شود.

توجه : مقادیر مصرف بیش از ۵۰ mg/kg در کودکان باید فقط از طریق آنفوزیون وریدی شود.

انفوزیون وریدی در نوزادان باید طی طریق ۶۰ دقیقه انجام شود.