استرالیا

اُسترالیا (Australia) کشور مشترک المنافع استرالیا در آب های جنوب غربی اقیانوس آرام و در جنوب شرقی قارّه آسیا جا دارد. از شمال به دریای تی مور و دریای آرافورا از شرق به اقیانوس آرام (دریای کورال و دریای تاسمان)، از جنوب و غرب به اقیانوس هند محدود شده است. مساحت این کشور همراه با جزیرۀ تاسمانی ۷,۶۸۲,۳۰۰ کیلومتر مربع است و شهر کانبراپایتخت آن است.سیمای طبیعی. استرالیا، ششمین کشور وسیع جهان، در نیمکرۀ جنوبی زمین قرار دارد و از نظر ارتفاع هموارترین قارۀ روی زمین محسوب می شود. میانگین ارتفاع این سرزمین ۳۰۰ متر، درازای آن از غرب به شرق ۴هزار کیلومتر، و حداکثر پهنای آن از شمال به جنوب ۳,۶۸۰ کیلومتر است. این کشور به سه منطقۀ فرابومان غربی، سنترال لولندز (زمین های پست مرکزی)، و ارتفاعات شرقی تقسیم می شود. ۱) فرابومان غربی، که حدود نیمی از کشور را شامل می شود، از رشته ارتفاعات نه چندان بلندِ هَمِرزلی در کرانه های غربی و ماسگریو، و مَکدانِل در نواحی مرکزی تشکیل شده است و فلات کیمبرلی در شمال آن قرار دارد و بیابان هایی مانند صحرای بزرگ ویکتوریا و صحرای گیبسون و گریت سندی دیزرت (شنزار بزرگ) نواحی شمالی آن را تشکیل می دهند و صحرای سیمپسون در نواحی مرکزی آن واقع است. صخرۀ معروف آیرز راک واقع در پارک ملی اولورو، که براثر گردش آفتاب رنگارنگ می شود، در شمال کوه های ماسگریو قرار دارد. ۲) فروبومان مرکزی از حوضۀ بزرگ آرتزین یا حوضۀ دریاچۀ اِر و حوضۀ رود ماری تشکیل شده و سرشار از آب های زیرزمینی است. این قسمت به سبب داشتن چراگاه های وسیع در شمال و کشتزارهای پهناور در جنوب، به مرکز بزرگ دامداری و کشاورزی استرالیا مبدل شده است. ۳) ارتفاعات شرقی، که از شمال شبه جزیرۀ کیپ یورک تا شمال تنگۀ باس، به موازات کرانه های شرقی کشیده شده، از آلپ های استرالیا در جنوب و رشته کوه های گریت دیوایدینگ رینج (رشتۀ آب پخشان بزرگ)، در شمال پدید آمده است. بلندترین قلّۀ آن یا مرتفع ترین نقطۀ کشور، با نام کوه کازیسکو با ارتفاع ۲,۲۲۸ متر در آلپ های استرالیا و در ۱۳۰کیلومتری جنوب غربی شهر کانبرا، واقع است. رودخانه های بزرگ و مهم این کشور عبارت اند از ماری، مارمبیجی، لاکلن، دارلینگ، فیتسروی، و بلیَندو که از کوه های مذکور سرچشمه می گیرند. کرانه های استرالیا از بریدگی ها، خلیج ها، و جزایر ساحلی تشکیل شده است و خلیج بزرگ استرالیا در جنوب و خلیج کارپنتاریا و نیز شبه جزیرۀ کیپ یورک در شمال، مهم ترین عوارض ساحلی این کشورند. سرزمین جنوبگانی استرالیا و جزایر دیگری که در فواصل دورتری از ساحل قرار دارند، بخش هایی از این کشور محسوب می شوند. رشته آبسنگ های مرجانیی معروف به گریت بریر ریف (سد آبسنگی بزرگ) واقع در آب های شمال شرقی، مهم ترین و جالب ترین عوارض ساحلی استرالیا به شمار می روند. استرالیا به هشت ایالت و سرزمین فدرال تقسیم می شود و شهرهای مهم آن عبارت اند از کانبرا، ملبورن، سیدنی، بریزبن، آدلائید، و پرت. اقلیم استرالیا از چهار فصل متمایز تشکیل شده است. بهار آن از شهریور تا آبان، تابستان از آذر تا بهمن، پاییز از اسفند تا اردیبهشت، و زمستان آن از خرداد تا مرداد به درازا می کشد. فصل بارندگی شمال استرالیا از آبان تا اسفند طول می کشد و زمستان نواحی جنوبی و جزیرۀ تاسمانی پربارش ترین فصل های آن است. میانگین دمای شهر کانبرا در دی ماه بیست درجۀ سانتی گراد و در تیرماه۵.۶ درجۀ سانتی گراد است و میانگین بارندگی سالانۀ آن به ۶۳۵ میلی متر می رسد. نواحی شمالی و سواحل شرقی این کشور از گیاهان بومی، مانند اوکالیپتوس و اقاقیا، مستور است و نواحی درون بومی را درختچه ها و علفزارهای پراکنده پوشانده است. کانگورو، کوآلا، وومبت، شتر وحشی، ماریغ و گونه های متنوع پرنده و خزنده و آبزی، حیات وحش آن را تشکیل داده اند.
اقتصاد. اقتصاد پیش رفتۀ استرالیا، مدیون غنای منابع طبیعی و کشاورزی آن است. بیشتر اراضی این کشور را چراگاه های وسیع تشکیل داده و تولیدات کشاورزی آن بعد از دهۀ ۱۹۵۰ با به کارگیری روش های مکانیزه تا ۱۵۰ درصد افزایش داشته است. نیشکر، گندم، پنبه، سیب زمینی، برنج، مرکبات، موز و انواع میوه، به ویژه انگور، از فرآورده های مهم کشاورزی این کشورند و شراب یکی از اقلام مهم صادراتی آن محسوب می شود. نزدیک به یک سوم از اراضی استرالیا به پرورش گوسفند اختصاص یافته و این کشور اولین تولیدکنندۀ پشم جهان است. فرآورده های گوشتی و لبنی آن نیز از موقعیت ممتازی برخوردارند. تولید چوب از جنگل های استرالیا، که بیشتر در ارتفاعات شرقی و جزیرۀ تاسمانی و استرالیای غربی قرار دارند، یکی از منابع مهم درآمد این کشور است. وسعت جنگل های این کشور۱۶۴.۵میلیون هکتار است و تولید چوب و الوار آن به ۲۴میلیون متر مکعب در سال می رسد. استرالیا بزرگ ترین معادن آهن و بوکسیت و اورانیوم جهان را دارد و الماس، طلا، نقره، زغال سیاه، منگنز، و مس از دیگر معادن آن است. منابع نفت و گاز طبیعی این کشور در دورابهای ساحل ایالت ویکتوریا قرار دارند. ذخیره نفت آن به۲.۹میلیارد بشکه و منابع گاز طبیعی آن به ۱,۲۶۰میلیارد متر مکعب بالغ می شود. بیشتر نیروی الکتریسیتۀ استرالیا با سوخت هایی چون زغال و گاز طبیعی تأمین می شود و تولید آن بالغ بر ۱۶۲میلیارد کیلووات ساعت است. صنعت این کشور بیشتر بر تولید آهن، فولاد، وسایل موتوری، پالایش نفت و گاز، مواد پتروشیمی، منسوجات، پوشاک، وسایل الکتریکی، و الکترونیکی و ماشین های کشاورزی استوار است و محصول شیلات آن به ۲۳۰هزار تن در سال بالغ می شود.
حکومت و سیاست. نظام حاکم بر استرالیا، دولت پارلمانی فدرال، تحت نظارت تشریفاتی ملکۀ انگلستان است. فرماندار کل استرالیا به پیشنهاد نخست وزیر این کشور و با تصویب ملکۀ انگلستان منصوب می شود. ۷۶ عضو مجلس سنای آن برای دوره های شش ساله و ۱۴۸ عضو مجلس نمایندگان این کشور برای دوره های سه ساله انتخاب می شوند. رهبر حزب حائز اکثریت نیز مسئولیت نخست وزیری و اجرایی کشور را برعهده می گیرد.مردم و تاریخ. جمعیت استرالیا حدود ۲۲,۷۰۲,۳۴۸ نفر است(۲۰۱۱)و تراکم نسبی آن به۲.۸ نفر در کیلومتر مربع می رسد. رشد سالانۀ جمعیت این کشور۱.۳ درصد است و سفیدپوستان ۹۵ درصد از جمعیت آن را تشکیل می دهند. ۹۶ درصد از مردم آن مسیحی اند و ۹۱ درصدشان در شهرها زندگی می کنند و زبان رسمی آنان انگلیسی است. میانگین امید به زندگی در استرالیا ۷۹ سال است و ۹۹ درصد بزرگ سالان آن باسوادند. بومیان اصلی استرالیا که در حدود ۴۰هزار سال پیش در این سرزمین ساکن شده اند، نخستین ساکنان کشور مزبور را تشکیل می دهند و به احتمال زیاد، نخستین بیگانگانی که از این سرزمین دیدار کرده اند، آسیایی ها بوده اند. لوئیس وائس دِ تورس، دریانورد و پویندۀ اسپانیایی، در ۱۶۰۶ از سواحل شمالی این سرزمین دیدن کرد و از تنگۀ تورس گذشت. هلندی ها در همان سال در ساحل شرقی خلیج کارپنتاریا پیاده شدند و در نیمۀ اول قرن ۱۷ سواحل شمالی و غربی قارۀ مزبور را شناسایی کردند و آن جا را هلندنو نامیدند. آبل تاسمان هلندی جزیرۀ تاسمانیا و نیوزیلند را شناسایی کرد و ویلیام دَمپیر در ۱۶۸۸ از کرانه های شرقی آن دیدن کرد و آن را به مالکیت انگلستان درآورد. کاپیتان جیمز کوک در ۱۷۷۰ به آن نواحی سفر کرد و نخستین ماندگاه انگلیسی به نام پورت جکسون در ۱۷۸۸ احداث شد که بعدها به سیدنی تغییر نام یافت. متیو فلیندرز از ۱۸۰۱ تا ۱۸۰۳ پیرامون این سرزمین را از سوی دریا پیمود و آن جا را استرالیا نامید. انگلیسی ها در ۱۸۲۹ سراسر آن را به مالکیت خود درآوردند و مکدوآل استوارت نیز در ۱۸۶۲ از شرق به غرب آن را پیمود. ماندگاه های گوناگونی که به مرور تأسیس شده بودند، با هم متحد شدند و انگلستان را برای کسب استقلال در فشار گذاشتند. آنان در ۱۹۰۱ کشور مشترک المنافع استرالیا را تأسیس کردند و نخستین قانون اساسی آن در ۱۹۰۲ تدوین و تصویب شد. ارتش استرالیا در جنگ جهانی دوم علیه آلمان نازی و ژاپن جنگید و در پایان جنگ مالکیت بعضی سرزمین ها و جزایر اطراف را به دست آورد. منبع: wikijoo

مطالب مرتبط دیگر:

 

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

© تمامی حقوق برای پرمطلب محفوظ است.
دکمه بازگشت به بالا