ادعیه و اذکار

صحیفه سجادیه / دعای آنحضرت در رضا به قضای حق (۳۵)

و كان مِن دعائِه عليه‌‏السلام فِی ‏الرِّضا اِذا نَظَر اِلى اَصحابِ الدُّنيا

و كان مِن دعائِه عليه‌‏السلام فِی ‏الرِّضا اِذا نَظَر اِلى اَصحابِ الدُّنيا
«دعا در مقام رضا»
اَلْحَمْدُ لِلَّهِ رِضًى بِحُكْمِ اللَّهِ، شَهِدْتُ اَنَّ اللَّهَ قَسَمَ مَعايِشَ
سپاس خداى را به عنوان رضا خشنودى به حکمش، گواهى مى‏دهم که خداوند معیشت بندگانش را
عِبادِهِ بِالْعَدْلِ، وَ اَخَذَ عَلى‏ جَميعِ خَلْقِهِ بِالْفَضْلِ. اَللَّهُمَّ
به‏آیین عدالت تقسیم کرد، و بر تمام مخلوقاتش راه فضل و احسان پیش گرفت. بارالها
صَلِّ عَلى‏ مُحَمَّدٍ وَالِهِ، وَ لاتَفْتِنّى بِما اَعْطَيْتَهُمْ، وَ لاتَفْتِنْهُمْ
بر محمد و آلش درود فرست، و مرا به سبب آنچه به آنان مرحمت فرمودى آزمایش مکن، و ایشان را به آنچه
بِما مَنَعْتَنى فَاَحْسُدَ خَلْقَكَ، وَ اَغْمِطَ حُكْمَكَ. اَللَّهُمَّ صَلِّ
از من بازداشته‏اى میازماى، تا مبادا به آنان حسد برم، و حکم حضرتت را سبک شمارم. بارالها بر
عَلى‏ مُحَمَّدٍ وَ الِهِ، وَ طَيِّبْ بِقَضائِكَ نَفْسى، وَ وَسِّعْ بِمَواقِعِ
محمد و آلش درود فرست، و مرا به قضایت دلخوش کن، و سینه‏ام را به موارد
حُكْمِكَ صَدْرى، وَ هَبْ لِىَ الثِّقَةَ لِاُقِرَّ – مَعَها بِاَنَّ قَضآءَكَ
حُکمت گشاده فرما، و به من اطمینان ده که به سبب آن اقرار کنم که قضاى تو
لَمْ‏يَجْرِ اِلاّ بِالْخِيَرَةِ، وَ اجْعَلْ شُكْرى لَكَ عَلى‏ مازَوَيْتَ عَنّى
جز به آنچه خیر است روان نشده، و شکرم را بر آنچه از من باز داشته‏اى افزون‏تر
اَوْفَرَ – مِنْ شُكْرى اِيّاكَ عَلى‏ ما خَوَّلْتَنى، وَ اعْصِمْنى مِنْ اَنْ
از شکرم بر آنچه به من عنایت کردى قرار ده، و مرا از
اَظُنَّ بِذى عَدَمٍ خَساسَةً، اَوْ اَظُنَّ بِصاحِبِ ثَرْوَةٍ فَضْلاً،
خوار نگریستن تهیدست، و برتر گمان کردن ثروتمند حفظ فرما،
فَاِنَّ الشَّريفَ مَنْ شَرَّفَتْهُ طاعَتُكَ، وَ الْعَزيزَ مَنْ اَعَزَّتْهُ
چه آنکه شریف آن است که طاعت تو او را شریف نموده، و عزیز کسى است که عبادت تو او را
عِبادَتُكَ. فَصَلِّ عَلى‏ مُحَمَّدٍ وَ الِهِ، وَ مَتِّعْنا بِثَرْوَةٍ لا تَنْفَدُ، وَ
عزت داده. پس بر محمد و آلش درود فرست، و ما را از ثروتى فناناپذیر بهره‏مند کن، و
اَيِّدْنا بِعِزٍّ لايُفْقَدُ، وَ اسْرَحْنا فى مُلْكِ الْاَبَدِ، اِنَّكَ الْواحِدُ
به عزتى دائم تأیید فرما، و در ملک جاودانه روانه ساز، زیرا که تو آن یکتاى
الْاَحَدُ الصَّمَدُ، الَّذى لَمْ‏تَلِدْ وَ لَمْ‏تُولَدْ وَ لَمْ‏يَكُنْ لَكَ كُفْواً اَحَدٌ.
یگانه بى‏نیازى، که فرزند ندارى و فرزند کسى نیستى و همتایى برایت نبوده است.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

دکمه بازگشت به بالا