ادعیه و اذکار

صحیفه سجادیه / دعای آنحضرت به وقت تنگی رزق (۲۹)

وَ كانَ مِن دعائِه عليه ‏السلام اِذا قُتِّرَ عَلَيهِ الرِّزقُ‏

وَ كانَ مِن دعائِه عليه ‏السلام اِذا قُتِّرَ عَلَيهِ الرِّزقُ‏
«دعابه وقتى که روزى بر او تنگ مى‏شد»
اَللَّهُمَّ اِنَّكَ ابْتَلَيْتَنا فى اَرْزاقِنا بِسُوءِ الظَّنِّ، وَ فى اجالِنابِطُولِ
بار خدایا، ما را در روزیهامان به بدگمانى، و در مدت زندگى به آرزوهاى دراز
الْاَمَلِ، حَتَّى الْتَمَسْنا اَرْزاقَكَ مِنْ عِنْدِ الْمَرْزُوقينَ، وَطَمِعْنا
آزموده‏اى، تا جائى‏که روزیهاى تو را از روزى‏خواران خواستیم، و به آرزوى عمر طولانى
بِاَمالِنا فى اَعْمارِ الْمُعَمَّرينِ، فَصَلِّ عَلى‏ مُحَمَّدٍ وَ الِهِ،
در عمر سال‏خوردگان طمع بستیم، پس بر محمد و آلش درود فرست،
وَهَبْ لَنا يَقيناً صادِقاً تَكْفينا بِهِ مِنْ مَؤُونَةِ الطَّلَبِ،. وَ
و ما را یقین راسخ بخش که بدان وسیله از رنج طلب و
اَلْهِمْناثِقَةً خالِصَةً تُعْفينا بِها مِنْ شِدَّةِ النَّصَبِ،
آرامشى خاص در دل ما انداز تا به آن از شدت تعب معافمان دارى،
وَ اجْعَلْ ما صَرَّحْتَ بِهِ مِنْ عِدَتِكَ فى وَحْيِكَ، وَ اَتْبعْتَهُ
و چنان کن که آنچه در قرآنت آشکارا وعده داده‏اى، و از پى آن وعده
مِنْ قَسَمِكَ فى كِتابِكَ، قاطِعاً ِلاِهْتمامِنا بِالرِّزْقِ الَّذى
در کتابت سوگند یاد کرده‏اى ما را از دویدن دنبال آن روزیى که رساندنش را براى
تَكَفَّلْتَ بِهِ، وَ حَسْماً لِلاِْشْتِغالِ بِما ضَمِنْتَ الْكِفايَةَ لَهُ،
ما کفالت نموده‏اى باز دارد، و مانع پریشانى خاطر ما شود نسبت به آنچه ضامن کفایت آن گشته‏اى،
فَقُلْتَ وَ قَوْلُكَ الْحَقُّ الْاَصْدَقُ، وَ اَقْسَمْتَ وَ قَسَمُكَ الْاَبَرُّ الْاَوْفى‏:
پس چنین گفته‏اى و گفته تو حق و راست است، و سوگند خورده‏اى و سوگندت راست‏ترین و رساترین است:
«وَ فِى السَّماءِ رِزْقُكُمْ وَ ما تُوعَدونَ»، ثُمَّ قُلْتَ: «فَوَرَبّ
«و روزى شما و آنچه به شما وعده شده در آسمان است»، سپس گفته‏اى: «پس به پروردگار
السَّماءِ وَ الْاَرْضِ اِنَّهُ لَحَقّ مِثْلُ ما اَنّكُمْ تَنْطِقُونَ».
آسمان و زمین سوگند همان گونه که شما سخن مى‏گویید این سخن حق است».

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

دکمه بازگشت به بالا