ادعیه و اذکار
صحیفه سجادیه / دعاي آنحضرت در ترس از خدا (۲۸)
وَ كان مِن دعائِه عليه السلام مُتَفَزِّعاً اِلَى اللَّهِ عَزَّوجَلّ
وَ كان مِن دعائِه عليه السلام مُتَفَزِّعاً اِلَى اللَّهِ عَزَّوجَلّ
«دعا به وقت پناه بردن به خدا»
اَللَّهُمَّ اِنّى اَخْلَصْتُ بِانْقِطاعى اِلَيْكَ، وَ اَقْبَلْتُ بِكُلّى عَلَيْكَ،
بارخدایا به بریدنم از غیر و پیوستنم به تو خود را از هر شائبه خالص کردم، و با تمام وجود به تو رو آوردم،
وَ صَرَفْتُ وَجْهى عَمَّنْ يَحْتاجُ اِلى رِفْدِكَ، وَ قَلَبْتُ مَسْئَلَتى
و از آن که نیازمند به عطاى توست روى گرداندم، و درخواست خود را از طرف آن که از
عَمَّنْ لَمْيَسْتَغْنِ عَنْ فَضْلِكَ، وَ رَاَيْتُ اَنَّ طَلَبَ الْمُحْتاجِ
فضل تو بىنیاز نیست گرداندم، و دانستم که حاجت خواستن محتاج
اِلَى الْمُحْتاجِ سَفَهٌ مِنْ رَاْيِهِ، وَ ضَلَّةٌ مِنْ عَقْلِهِ. فَكَمْ قَدْ رَاَيْتُ
از محتاج دیگر از سبکرائى و گمراهى عقل اوست. خداوندا، چه بسیار
-يااِلهى- مِنْ اُناسٍ طَلَبُوا الْعِزَّ بِغَيْرِكَ فَذَلُّوا، وَ رامُوا الثَّرْوَةَ
مردم را دیدهام که از غیر تو عزت خواستند و خوار شدند، و از غیر تو ثروت
مِنْ سِواكَ فَافْتَقَرُوا، وَ حاوَلُوا الْاِرْتِفاعَ فَاتَّضَعُوا، فَصَحَّ
طلبیدند و تهیدست گشتند، و در طلب بلندى و مقام برآمدند و پست شدند، پس انسان دوراندیش
بِمُعايَنَةِ اَمْثالِهِمْ حازِمٌ وَفَّقَهُ اعْتِبارُهُ، وَ اَرْشَدَهُ اِلى طَريقِ
بهدیدن امثال ایشان بر راه درست رود و پندگیرى او مایه توفیق او شود، و این انتخاب او را به راه
صَوابِهِ اخْتِيارُهُ. فَاَنْتَ يا مَوْلاىَ دُونَ كُلِّ مَسْئُولٍ مَوْضِعُ
صواب رهنمون گردد. پس اى مولاى من مرجع خواهش من تویى نه هیچ
مَسْئَلَتى، وَ دُونَ كُلِّ مَطْلُوبٍاِلَيْهِ وَلِىُّ حاجَتى، اَنْتَ
مسئول دیگر، و برآورنده نیازم تویى نه هیچ مطلوبالیه دیگر، پیش از آنکه
الْمَخْصُوصُ قَبْلَ كُلِّ مَدْعُوٍّ بِدَعْوَتى، لايَشْرَكُكَ اَحَدٌ فى
کسى را بخوانم تو را مىخوانم و بس، احدى در چشمانداز امید من با تو
رَجآئى، وَ لايَتَّفِقُ اَحَدٌ مَعَكَ فى دُعآئى، وَ لايَنْظِمُهُ وَ اِيّاكَ
شریک نیست، و هیچ کس در دعاى من با تو همراه نیست، و نداى من او و تو را با هم
نِدآئى.لَكَ -يااِلهى-وَحْدانِيَّةُالْعَدَدِ، وَمَلَكَةُالْقُدْرَةِ الصَّمَدِ،
در برنمىگیرد. الهى، تنها توراست وحدانیت و یگانگى، و ملکه قدرت بىنیاز،
وَ فَضيلَةُ الْحَوْلِ وَالْقُوَّةِ، وَ دَرَجَةُ الْعُلُوِّ وَالرِّفْعَةِ، وَ مَنْ
و فضیلت حول و قوّت، و پایه والایى و رفعت، و ماسواى تو
سِواكَ مَرْحُومٌ فى عُمْرِهِ، مَغْلُوبٌ عَلى اَمْرِهِ، مَقْهُورٌ عَلى
در تمام عمر خود نیازمند رحمت تو، و در کار خویش عاجز و مغلوب، و در امور
شَاْنِهِ، مُخْتَلِفُ الْحالاتِ، مُتَنَقِّلٌ فِى الصِّفاتِ، فَتَعالَيْتَ
خود ناتوان است، و حالاتى گوناگون، و صفات ناپایا دارد، پس تو بالاتر از آنى که همانند
عَنِ الْاَشْباهِ وَ الْاَضْدادِ، وَ تَكَبَّرْتَ عَنِ الْاَمْثالِ وَ الْاَنْدادِ،
و ضدى براى تو باشد، و بزرگتر از آن که همسان و همتا داشته باشى،
فَسُبْحانَكَ لا اِلهَ اِلاَّ اَنْتَ.
پس پاک و منزّهى، معبودى جز تو نیست.
.:: فهرست سایر ادعیه صحیفه سجادیه ::.
