ادعیه و اذکار

صحیفه سجادیه / دعای آنحضرت برای مرزداران (۲۷)

وَ كان مِن دعائِه عليه‏السَّلام لِأهلِ الثُّغُور

وَ كان مِن دعائِه عليه‏السَّلام لِأهلِ الثُّغُور
«دعا براى مرزداران»
اَللَّهُمَّ صَلِّ عَلى‏ مُحَمَّدٍ وَالِهِ، وَ حَصِّنْ ثُغُورَ الْمُسْلِمينَ
بارالها بر محمد و آلش درود فرست، و سرحدّات و مرزهاى مسلمانان را به عزّتت
بِعِزَّتِكَ، وَ اَيِّدْحُماتَها بِقُوَّتِكَ، وَ اَسْبِغْ عَطاياهُمْ مِنْ جِدَتِكَ.
پاس‏دار، و نگهبانان مرزها را به قوّتت تأیید کن، و عطایاى ایشان را به توانگرى بى‏پایانت سرشار ساز.
اَللَّهُمَّ صَلِّ عَلى‏ مُحَمَّدٍ وَ الِهِ، وَ كَثِّرْ عِدَّتَهُمْ، وَاشْحَذْ
بارخدایا بر محمد و آلش درود فرست، و بر شمار ایشان بیفزا، و اسلحه و جنگ‏افزارشان
اَسْلِحَتَهُمْ، وَ احْرُسْ حَوْزَتَهُمْ، وَ امْنَعْ حَوْمَتَهُمْ، وَاَلِّفْ
را برّائى ده، و حوزه آنان را محافظت فرما، و جوانب جبهه آنان را محکم و نفوذناپذیر گردان، و
جَمْعَهُمْ، وَ دَبِّرْ اَمْرَهُمْ، وَ واتِرْ بَيْنَ مِيَرِهِمْ، وَ تَوَحَّدْ
جمع آنان را یکدل و هماهنگ‏نما، و کارشان را روبراه‏کن، و آذوقه‏شان را پیاپى برسان، و خود به تنهایى
بِكِفايَةِ مُؤَنِهِمْ، وَاعْضُدْهُمْ بِالنَّصْرِ، وَ اَعِنْهُمْ بِالصَّبْرِ،
مؤونه آنان را کفایت نما، و به نصرت خود تقویتشان فرما، و به صبر یاریشان ده،
وَالْطُفْ لَهُمْ فِى الْمَكْرِ. اَللَّهُمَّ صَلِّ عَلى‏ مُحَمَّدٍ وَالِهِ، وَ
و ایشان را چاره‏جوئیهاى دقیق بیاموز. بارخدایا بر محمد و آلش درود فرست، و
عَرِّفْهُمْ مايَجْهَلُونَ، وَ عَلِّمْهُمْ ما لايَعْلَمُونَ، وَ بَصِّرْهُمْ ما
آنان را به آنچه نمى‏دانند معرفت ده، و از آنچه بى‏خبرند آگاهشان ساز، و به آنچه
لايُبْصِرُونَ. اللَّهُمَّ صَلِّ عَلى‏ مُحَمَّدٍ وَالِهِ، وَ اَنْسِهِمْ عِنْدَ
بینش ندارند بینش عطا کن. بارخدایا بر محمد و آلش درود فرست، و به هنگام برخورد
لِقآئِهِمُ الْعَدُوَّ ذِكْرَ دُنْياهُمُ الْخَدّاعَةِ الْغَرُورِ، وَامْحُ عَنْ
با دشمن یاد دنیاى دلفریب را از خاطرشان ببر، و اندیشه‏هاى مال
قُلُوبِهِمْ خَطَراتِ الْمالِ الْفَتُونِ، وَاجْعَلِ الْجَنَّةَ نَصْبَ
فتنه‏انگیز را از دلهاشان محو کن، و بهشت را نصب‏العین
اَعْيُنِهِمْ، وَ لَوِّحْ مِنْها لِأَبْصارِهِمْ ما اَعْدَدْتَ فيها مِنْ
آنان قرار ده، و آنچه را که در بهشت فراهم آورده‏اى از
مَساكِنِ الْخُلْدِ، وَ مَنازِلِ الْكَرامَةِ، وَالْحُورِ الْحِسانِ، وَالْاَنْهارِ
مساکن ابدى، و منازل کرامت، و حوریان زیباروى، و نهرهاى
الْمُطَّرِدَةِ بِاَنْواعِ الْاَشْرِبَةِ، وَالْاَشْجارِ الْمُتَدَلِّيَةِ بِصُنُوفِ
روان با آشامیدنهاى رنگارنگ، و درختانى بارور با میوه‏هاى گوناگون در برابر دیدگانشان
الثَّمَرِ، حَتّى‏ لايَهُمَّ اَحَدٌ مِنْهُمْ بِالْاِدْبارِ، وَ لايُحَدِّثَ نَفْسَهُ
جلوه ده، تا هیچ کدام از آنان آهنگ پشت کردن به دشمن ننماید، و فکر گریز
عَنْ قِرْنِهِ بِفِرارٍ. اَللَّهُمَّ افْلُلْ بِذلِكَ عَدُوَّهُمْ، وَاقْلِمْ عَنْهُمْ
از هماورد را به خاطر نگذراند. بارخدایا بدین وسیله دشمنانشان را درهم شکن، و دست قدرت آن بى‏خبران از
اَظْفارَهُمْ، وَ فَرِّقْ بَيْنَهُمْ وَ بَيْنَ اَسْلِحَتِهِمْ، وَاخْلَعْ وَثآئِقَ
حق را از ایشان کوتاه کن، و بین دشمن و جنگ‏افزارشان جدایى افکن، و بندهاى دلشان را
اَفْئِدَتِهِمْ، وَ باعِدْ – بَيْنَهُمْ وَ بَيْنَ اَزْوِدَتِهِمْ، وَ حَيِّرْهُمْ فى سُبُلِهِمْ،
بگسل، و میان آنان و زاد و توششان جدایى انداز، و در راهها سرگردانشان ساز،
وَ ضَلِّلْهُمْ عَنْ وَجْهِهِمْ، وَاقْطَعْ عَنْهُمُ الْمَدَدَ، وَانْقُصْ مِنْهُمُ
و از مقصد گمراهشان‏کن، وکمک و مدد را از آنان قطع فرما، و از تعدادشان
الْعَدَدَ، وَامْلَأْ اَفْئِدَتَهُمُ الرُّعْبَ، وَاقْبِضْ اَيْدِيَهُمْ عَنِ
بکاه، و دلشان را پر از رعب و وحشت کن، و دستشان را از
الْبَسْطِ، وَاخْزِمْ اَلْسِنَتَهُمْ عَنِ النُّطْقِ، وَ شَرِّدْ بِهِمْ مَنْ
فعالیت علیه مرزداران بازدار، و زبانشان را از سخن بر علیه آنان قطع فرما، و با شکست دشمن جمع پشت سر ایشان را
خَلْفَهُمْ، وَنَكِّلْ بِهِمْ مَنْ وَرآئَهُمْ، وَاقْطَعْ بِخِزْيِهِمْ اَطْماعَ
متفرق کن، و به واسطه شکست اینان پیروانشان را از ادامه جنگ بازدار، و با خوارى و زبونى آنها طمع
مَنْ بَعْدَهُمْ. اَللَّهُمَّ عَقِّمْ اَرْحامَ نِسآئِهِمْ، وَ يَبِّسْ اَصْلابَ
کسانى را که پس از آنها آیند قطع ساز. بارخدایا، زنانشان را از باردارى عقیم کن، و صلب مردانشان را
رِجالِهِمْ، وَاقْطَعْ نَسْلَ دَوآبِّهِمْ وَ اَنْعامِهِمْ، لاتَاْذَنْ لِسَمآئِهِمْ
خشک فرما، و نسل چهارپایان و گاو و گوسفندشان را بگسل، به آسمانشان اجازه
فى قَطْرٍ، وَ لا لِأَرْضِهِمْ فى نَباتٍ. اَللَّهُمَّ وَ قَوِّ بِذلِكَ مِحالَ
باریدن، و به زمینشان اذن روئیدن مده. الهى بدانچه از تو خواستیم قدرت و تدبیر اسلامیان
اَهْلِ الْاِسْلامِ، وَ حَصِّنْ بِهِ دِيارَهُمْ، وَ ثَمِّرْ بِهِ اَمْوالَهُمْ، وَ
را نیرو بخش، و شهرهایشان را استوارى ده، و اموالشان را فزونى بخش، و
فَرِّغْهُمْ عَنْ مُحارَبَتِهِمْ لِعِبادَتِكَ، وَ عَنْ مُنابَذَتِهِمْ لِلْخَلْوَةِ
خاطرشان را ازجنگ بادشمن براى بندگى خودت، وازکارزار باآنان براى خلوت و رازونیاز با خودت
بِكَ حَتّى‏ لايُعْبَدَ فى بِقاعِ الْاَرْضِ غَيْرُكَ، وَ لا تُعَفَّرَ لِأَحَدٍ
آسوده کن، آنچنان که در سراسر زمین جز تو پرستش نشود، و احدى از آنان جز براى تو صورت
مِنْهُمْ جَبْهَةٌ دُونَكَ. اَللَّهُمَّ اغْزُ بِكُلِّ ناحِيَةٍ مِنَ الْمُسْلِمينَ
به خاک نسایند. بارخدایا مسلمانان را در هر ناحیه با مشرکانى که در برابر
عَلى‏ مَنْ بِاِزآئِهِمْ مِنَ‏الْمُشْرِكينَ، وَ اَمْدِدْهُمْ بِمَلائِكَةٍ مِنْ
آنانند به کارزار بدار، و ایشان را از جانب خود به صفوف پیاپى از
عِنْدِكَ مُرْدِفينَ، حَتّى‏ يَكْشِفُوهُمْ اِلى‏ مُنْقَطَعِ التُّرابِ قَتلاً فى
فرشتگانت مدد فرست، تا دشمنان را به دورترین نقطه زمین رانده، شرشان را به
اَرْضِكَ وَ اَسْراً، اَوْ يُقِرّوُا بِاَنَّكَ اَنْتَ اللَّهُ الَّذى لا اِلهَ اِلاّ
کشتن و اسارت آنان از سر مردم بردارند، یا اینکه به وحدانیت تو که برایت همتا
اَنْتَ وَحْدَكَ لا شَريكَ لَكَ. اَللَّهُمَّ وَ اعْمُمْ بِذلِكَ اَعْدآئَكَ
و شریکى نیست اقرار نمایند. بارخدایا این سرنوشت را بر همه دشمنانت
فى‏اَقْطارِ الْبلادِ مِنَ‏الْهِنْدِ وَالرُّومِ وَالتُّرْكِ وَالْخَزَرِ وَالْحَبَشِ
در هر اقلیم، – چه در هند و روم و ترکستان و خزر و حبشه
وَالنُّوبَةِ وَالزَّنْجِ وَالسَّقالِبَةِ وَالدَّيالِمَةِ وَ سآئِرِ اُمَمِ الشِّرْكِ،
و نوبه و زنگبار و سرزمین سقالبه و دیلمان و دیگر طوائف مشرکین
الَّذينَ تَخْفى‏ اَسْمآؤُهُمْ وَ صِفاتُهُمْ، وَ قَدْ اَحْصَيْتَهُمْ
که نام و نشانشان بر ما معلوم نیست، و تو به علم خود شمارشان
بِمَعْرِفَتِكَ، وَاَشْرَفْتَ عَلَيْهِمْ بِقُدْرَتِكَ. اَللَّهُمَّ اشْغَلِ
را مى‏دانى، و به قدرت خود بر ایشان اشراف دارى فراگیر کن. بارخدایا مشرکان را
الْمُشْرِكينَ بِالْمُشْرِكينَ عَنْ تَناوُلِ اَطْرافِ الْمُسْلِمينَ، وَخُذْهُمْ
به مشرکان گرفتار ساز تا از دستیابى بر سرزمین‏هاى مسلمانان بازمانند، و آنان را با کاستن عددشان از
بِالنَّقْصِ عَنْ تَنَقُّصِهِمْ، وَ ثَبِّطْهُمْ بِالْفُرْقَةِ عَنِ الْاِحْتِشادِ
کاستن مسلمین بازدار، و رشته اتحادشان را بگسل تا از همدستى بر علیه مسلمین
عَلَيْهِمْ. اَللَّهُمَّ اَخْلِ قُلُوبَهُمْ مِنَ الْاَمَنَةِ، وَ اَبْدانَهُمْ مِنَ
بازمانند. الهى دلهاشان را از آرامش تهى ساز، و بدنهاشان را از توانایى
الْقُوَّةِ، وَاَذْهِلْ قُلُوبَهُمْ عَنِ الْاِحْتِيالِ، وَ اَوْهِنْ اَرْكانَهُمْ عَنْ
بى‏بهره کن، و دلهاشان را از چاره‏جویى غافل ساز، و اعضائشان را در هماوردى – با رجال مسلمین
مُنازَلَةِ الرِّجالِ، وَ جَبِّنْهُمْ عَنْ مُقارَعَةِ الْاَبْطالِ، وَابْعَثْ
سست گردان، و از زد و خورد با قهرمانان اسلامى در دلشان هراس افکن، و سپاهى از
عَلَيْهِمْ جُنْداً مِنْ مَلآئِكَتِكَ بِبَاْسٍ مِنْ بَاْسِكَ، كَفِعْلِكَ يَوْمَ
ملائکه‏ات را بر آنان برانگیز تا بر آنان عذاب بارند، چنانکه روز
بَدْرٍ، تَقْطَعُ بِهِ دابِرَهُمْ، وَ تَحْصُدُ بِهِ شَوْكَتَهُمْ، وَ تُفَرِّقُ
بدر کردى، و به نیروى خود بنیانشان را برکنى، و شوکتشان را ریشه‏کن سازى، و جمعیتشان را
بِهِ عَدَدَهُمْ. اَللَّهُمَّ وَ امْزُجْ مِياهَهُمْ بِالْوَبآءِ،
پراکنده نمایى. بارخدایا، آب آشامیدنى آنان را به وبا مخلوط کن،
وَ اَطْعِمَتَهُمْ بِالْاَدْوآءِ، وَ ارْمِ بِلادَهُمْ بِالْخُسُوفِ، وَ اَلِحَّ عَلَيْها
و خوراکشان را به بیماریها بیامیز، و شهرهایشان را در زمین فرو بر، و پیوسته بر آنها
بِالْقُذُوفِ، وَ افْرَعْها بِالْمُحُولِ، وَاجْعَلْ مِيَرَهُمْ فى اَحَصِّ
سنگ بباران، و به قحطى و خشکسالى دچارشان ساز، و آذوقه آنان را در بى‏برکت‏ترین
اَرْضِكَ وَ اَبْعَدِها عَنْهُمْ، وَامْنَعْ حُصُونَها مِنْهُمْ، اَصِبْهُمْ
و دورترین نقاط زمین قرار ده، و دژهاى آن زمین را از
بِالْجُوعِ الْمُقيمِ وَالسُّقْمِ الْاَليمِ. اَللَّهُمَّ وَ اَيُّما غازٍ غَزاهُمْ مِنْ
حفاظت آنان بازدار، و گرسنگى دائم، و بیمارى دردناک به آنان برسان، الهى، هر رزمنده از
اَهْلِ مِلَّتِكَ، اَوْ، مُجاهِدٍ جاهَدَهُمْ مِنْ اَتْباعِ سُنَّتِكَ، لِيَكُونَ
اهل آیین تو که با آنان نبرد کند، و هر مجاهد از پیروان سنّت تو که با آنان جهاد نماید، تا
دينُكَ الْاَعْلى‏، وَحِزْبُكَ‏الْاَقْوى‏، وَحَظُّكَ‏الْاَوْفى‏،فَلَقِّهِ‏الْيُسْرَ،
دین تو برترى یابد، و حزب تو نیرومندتر شود، و بهره دوستانت افزون گردد، پس آسانى نصیبش کن،
وَ هَيِّى‏ءْ لَهُ الْاَمْرَ، وَ تَوَلَّهُ بِالنُّجْحِ، وَ تَخَيَّرْ لَهْ الْاَصْحابَ،
و کار را بر او سهل فرما، و وى را به رستگارى رسان، و همنشینان او را نیکو برگزین،
وَاسْتَقْوِ لَهُ الظَّهْرَ، وَاَسْبِغْ عَلَيْهِ فِى النَّفَقَةِ، وَ مَتِّعْهُ بِالنَّشاطِ،
و پشت وى را قوى کن، و درآمدش را فراوان نما، و او را از نشاط و خرّمى کامیاب ساز،
وَاَطْفِ عَنْهُ حَرارَةَ الشَّوْقِ، وَ اَجِرْهُ مِنْ غَمِّ الْوَحْشَةِ، وَ
و آتش شوق (به خان و مان) را در دلش فرونشان، و او را از غم تنهایى پناه ده، و
اَنْسِهِ ذِكْرَ الْاَهْلِ وَالْوَلَدِ، وَاْثُرْ لَهُ حُسْنَ النِّيَّةِ، وَ تَوَلَّهُ
یاد همسر و فرزندان را فراموشش کن، و حسن نیّت را برایش بگزین، و عافیتش
بِالْعافِيَةِ، وَ اَصْحِبْهُ السَّلامَةَ، وَاَعْفِهِ مِنَ الْجُبْنِ، وَاَلْهِمْهُ
را خودت به عهده گیر، و سلامت را همراهش ساز، و او را از ترس نگه دار، و وى را
الْجُرْاَةَ، وَارْزُقْهُ الشِّدَّةَ، وَاَيِّدْهُ بِالنُّصْرَةِ، وَ عَلِّمْهُ السِّيَرَ
جرأت ده، و نیرومندى را روزیش کن، و او را به نصرت خود تأیید فرماى، و سیره و
وَالسُّنَنَ، وَ سَدِّدْهُ فِى الْحُكْمِ، وَ اَعْزِلْ عَنْهُ الرِّيآءَ، وَ
سنن اسلامى را به او بیاموز، و راه صواب در داورى را به او بنماى، و ریا را از او دور کن، و
خَلِّصْهُ مِنَ السُّمْعَةِ، وَاجْعَلْ فِكْرَهُ وَ ذِكْرَهُ وَ ظَعْنَهُ وَ اِقامَتَهُ
از عشق به شهرت و آوازه خلاصش فرما، و فکر و ذکر و مسافرت و اقامتش را
فيكَ وَ لَكَ. فَاِذا صآفَّ عَدُوَّكَ وَ عَدُوَّهُ فَقَلِّلْهُمْ فى عَيْنِهِ،
در راه خود و براى خود قرار ده. و وقتى که با دشمنت که نیز دشمن اویند به مصاف ایستد عدد ایشان را در چشم او اندک نماى،
وَ صَغِّرْ شَاْنَهُمْ فى قَلْبِهِ، وَ اَدِلْ لَهُ مِنْهُمْ، وَ لا تُدِلْهُمْ مِنْهُ.
و شأن و مقامشان را در دل او کوچک ساز، و او را بر دشمنان پیروزى ده، و دشمن را بر او پیروزى مده.
فَاِنْ خَتَمْتَ لَهُ بِالسَّعادَةِ، وَ قَضَيْتَ لَهُ بِالشَّهادَةِ، فَبَعْدَ اَنْ
و اگر زندگى او را به نیکبختى پایان دادى، و شهادت را سرنوشت او ساختى، شهادتش را
يَجْتاحَ عَدُوَّكَ بِالْقَتْلِ، وَ بَعْدَ اَنْ يَجْهَدَ بِهِمُ الْاَسْرُ، وَ بَعْدَ اَنْ
زان پس قرار ده که دشمنت را ریشه‏کن ساخته، و اسارت آنان را به رنج و تعب افکنده،
تَاْمَنَ اَطْرافُ الْمُسْلِمينَ، وَ بَعْدَ اَنْ يُوَلِّىَ عَدُوُّكَ مُدْبِرينَ.
و پس از آنکه اطراف مرزهاى مسلمانان امنیت یافته، و دشمنت هزیمت کرده باشد.
اَللَّهُمَّ وَ اَيُّما مُسْلِمٍ خَلَفَ غازِياً اَوْمُرابِطاً فى دارِهِ، اَوْتَعَهَّدَ
بارخدایا، و هر مسلمانى به وقتى که جنگجو در میدان جنگ است و مرزدار به مرزدارى مشغول است به امور خانه آنها رسیدگى کند، یا در نبود
خالِفيهِ فى غَيْبَتِهِ، اَوْ اَعانَهُ بِطآئِفَةٍ مِنْ مالِهِ، اَوْ اَمَدَّهُ بِعِتادٍ،
او به کفالت خانواده‏اش برخیزد، یا او را به قسمتى از مال خود یارى دهد، یا او را به سازوبرگ جنگ مدد رساند،
اَوْ شَحَذَهُ عَلى‏ جِهادٍ، اَوْ اَتْبَعَهُ فى وَجْهِهِ دَعْوَةً، اَوْرَعى‏ لَهُ
یا همّت او را به نبرد با دشمن برانگیزد، یا در روى او دعاى خیر کند، یا حرمتش را
مِنْ وَرآئِهِ حُرْمَةً، فَاَجْرِ لَهُ مِثْلَ اَجْرِهِ وَزْناً بِوَزْنٍ، وَ مِثْلاً
در نبود وى رعایت نماید، به او نیز اجر همان رزمنده را وزن به وزن، و مثل به مثل
بِمِثْلٍ، وَ عَوِّضْهُ مِنْ فِعْلِهِ عِوْضاً حاضِراً يَتَعَجَّلُ بِهِ نَفْعَ
عنایت کن، و عمل او را پاداشى نقد ببخش، که بدون درنگ سود کار خیرى را که پیشاپیش
ما قَدَّمَ، وَ سُرُورَ ما اَتى‏ بِهِ، اِلى‏ اَنْ يَنْتَهِىَ بِهِ الْوَقْتُ اِلى‏ ما
فرستاده، و شادى خاطرى که نتیجه کار اوست در همین دنیابه چنگ آورد، تا آنکه فرا رسد زمان آن
اَجْرَيْتَ لَهُ مِنْ فَضْلِكَ، وَ اَعْدَدْتَ لَهُ مِنْ كَرامَتِكَ. اَللَّهُمَّ
فضل و پاداشى که بر او روا داشته‏اى، و کرامتى که براى او آماده ساخته‏اى. بارخدایا
وَ اَيُّما مُسْلِمٍ اَهَمَّهُ اَمْرُالْاِسْلامِ، وَاَحْزَنَهُ تَحَزُّبُ اَهْلِ‏الشِّرْكِ
هر مسلمانى که امر اسلامْ او را مهم آید، و از اجتماع اهل شرک در برابر ملت اسلام
عَلَيْهِمْ، فَنَوى‏ غَزْوًى، اَوْ هَمَّ بِجِهادٍ، فَقَعَدَ بِهِ ضَعْفٌ، اَوْ
غصه‏دار شود، تاجایى‏که قصد جنگ‏کند، یا آهنگ جهاد نماید، ولى ضعف و ناتوانى او را خانه‏نشین‏کند، یا
اَبْطَاَتْ بِهِ فاقَةٌ، اَوْ اَخَّرَهُ عَنْهُ حادِثٌ، اَوْ عَرَضَ لَهُ دُونَ
تنگدستى کارش را کُنْد سازد، یا حادثه‏اى تصمیم او را به تأخیر اندازد، یا در برابر
اِرادَتِهِ مانِعٌ فَاكْتُبِ اسْمَهُ فِى الْعابِدينَ، وَ اَوْجِبْ لَهُ ثَوابَ
اراده‏اش مانعى قرار گیرد، پس نامش را در زمره عابدان بنگار، و ثواب
الْمُجاهِدينَ، وَاجْعَلْهُ فى‏نِظامِ‏الشُّهَدآءِ وَالصّالِحينَ.اَللَّهُمَّ
مجاهدان را بر او حتمى گردان، و وى را در زمره شهیدان و صالحان قرار ده. بارخدایا
صَلِّ عَلى‏ مُحَمَّدٍ عَبْدِكَ وَ رَسُولِكَ وَ الِ مُحَمَّدٍ، صَلوةً
بر محمد که بنده و فرستاده توست و بر آلش درود فرست، درودى
عالِيَةً عَلَى الصَّلَواتِ، مُشْرِفَةً فَوْقَ التَّحِيَّاتِ، صَلوةً
برتر از درودها، و بالاتر از تحیّت‏ها، درودى که زمانش
لايَنْتَهى اَمَدُها، وَ لايَنْقَطِعُ عَدَدُها، كَاَتَمِّ ما مَضى‏ مِنْ
را پایان نرسد، و رشته شمار آن قطع نگردد، مانند کامل‏ترین درودهایى که در روزگاران گذشته به
صَلَواتِكَ عَلى‏ اَحَدٍ مِنْ اَوْلِيآئِكَ، اِنَّكَ الْمَنّانُ الْحَميدُ،
هر یک از اولیائت نثار فرمودى، که تویى عطابخش ستوده،
الْمُبْدِئُ الْمُعيدُ، الْفَعّالُ لِما تُريدُ.
آغاز کننده و بازگرداننده، و تویى که هر چه اراده فرمایى بجاى آورى.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

دکمه بازگشت به بالا