صحیفه سجادیه / دعاي آنحضرت در دفع بلاها و سختي ها (۱۸)

وَكانَ مِنْ دُعائِهِ عليه‏السلام اِذا دُفِعَ عَنهُ ما يَحْذَرُ وْ عُجِّلَ لَهُ مَطْلَبُهُ‏

« ‏وقتى‏که خطرى از او مى‏گذشت»

اَللَّهُمَّ لَكَ الْحَمْدُ عَلى‏ حُسْنِ قَضآئِكِ، وَ بِما صَرَفْتَ عَنّى

بارخدایا، تو را سپاس بر خوبى سرنوشتى که مقدّر فرموده‏اى، و بر بلایى که از من

مِنْ بَلآئِكَ، فَلاتَجْعَلْ حَظّى مِنْ رَحْمَتِكَ ما عَجَّلْتَ لى

گرداندى، پس نصیبم را از رحمتت در این عافیت دنیایى که به من ارزانى داشتى

مِنْ عافِيَتِكَ، فَاَكُونَ قَدْ شَقِيتُ بِما اَحْبَبْتُ، وَ سَعِدَ غَيْرى بِما

منحصر مکن، که به سبب آنچه دوست دارم بدبخت شوم، و دیگرى به‏خاطر آنچه ناپسند من است

كَرِهْتُ. وَ اِنْ يَكُنْ ما ظَلِلْتُ فيهِ، اَوْ بِتُّ فيهِ مِنْ هذِهِ الْعافِيَةِ

خوشبخت گردد، و اگر آن عافیت که روز را در آن به‏شب رسانده، یا شب را در آن به روز آورده‏ام

بَيْنَ يَدَىْ بَلآءٍ لايَنْقَطِعُ، وَ وِزْرٍ لايَرْتَفِعُ، فَقَدِّمْ لى ما

مقدمه بلایى همیشگى، و وبالى دائم باشد پس آنچه را برایم به تأخیر انداخته‏اى

اَخَّرْتَ، وَ اَخِّرْ عَنّى ما قَدَّمْتَ، فَغَيْرُ كَثيرٍ ما عاقِبَتُهُ الْفَنآءُ،

پیش انداز، و آنچه را که پیش انداخته‏اى به تأخیر افکن، زیرا چیزى که پایانش نیستى است بسیار نیست،

وَ غَيْرُ قَليلٍ ما عاقِبَتُهُ الْبَقآءُ، وَ صَلِّ عَلى‏ مُحَمَّدٍ وَالِهِ.

و آنچه عاقبتش همیشگى و جاودانى است اندک نباشد، و بر محمد و آلش درود فرست.