ادعیه و اذکار
صحیفه سجادیه / دعای آنحضرت در عاقبت به خيري (۱۱)
وَ كانَ مِن دُعائِهِ عليهالسّلام بِخَواتِم الْخَيْرِ
وَ كانَ مِن دُعائِهِ عليهالسّلام بِخَواتِم الْخَيْرِ:
« در طلب عاقبت به خیرى»
يا مَنْ ذِكْرُهُ شَرَفٌ لِلذّاكِرينَ، وَ يا مَنْ شُكْرُهُ فَوْزٌ لِلشّاكِرينَ،
اى که یادت یادکنندگان را شرف است، و شکرت شکرگزاران را کامروایى است،
وَ يا مَنْ طاعَتُهُ نَجاةٌ لِلْمُطيعينَ، صَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَالِهِ،
و اى که فرمانبرداریت براى فرمانبرداران نجات و رهائى است، بر محمد و آلش درود فرست،
وَاشْغَلْ قُلوُبَنا بِذِكْرِكَ عَنْ كُلِّ ذِكْرٍ، وَاَلْسِنَتَنا بِشُكْرِكَ عَنْ
و دلهاى ما را به یاد خودت از هر یاد، و زبان ما را به شکر خودت از
كُلِّ شُكْرٍ، وَ جَوارِحَنا بِطاعَتِكَ عَنْ كُلِّ طاعَةٍ، فَاِنْ
هر شکر و اعضایمان را به طاعت خودت از هر طاعت مشغول دار، و اگر براى
قَدَّرْتَ لَنا فَراغاً مِنْ شُغْلٍ فَاجْعَلْهُ فَراغَ سَلامَةٍ لاتُدْرِكُنا فيهِ
ما فراغتى از کار مقدّر کردهاى پس آن را فراغت همراه با سلامتى قرار ده تا در دنبال آن هیچ وبالى
تَبِعَةٌ، وَ لاتَلْحَقُنا فيهِ سَئْمَةٌ، حَتّى يَنْصَرِفَ عَنَّا كُتَّابُ
به ما نرسد، و در آن فراغت ملالتى به دامن حیات ما ننشیند، تا نویسندگان اعمال
السَّيِّئاتِ بِصَحيفَةٍ خالِيَةٍ مِنْ ذِكْرِ سَيِّئاتِنا، وَ يَتَوَلّى كُتَّابُ
زشت از نزد ما با دفترى خالى از کردار بد برگردند، و نویسندگان خوبیها به سبب آنچه از
الْحَسَناتِ عَنّا مَسْرُورينَ بِما كَتَبُوا مِنْ حَسَناتِنا، وَاِذَا انْقَضَتْ
حسنات ما نوشتهاند شادان و مسرور بازآیند، و چون روزگار حیاتمان
اَيّامُ حَياتِنا، وَ تَصَرَّمَتْ مُدَدُ اَعْمارِنا، وَاسْتَحْضَرَتْنا دَعْوَتُكَ
سپرى شود، و رشته زندگیمان بگسلد، و آن دعوت تو (مرگ) که از خودش و اجابتش گزیرى نیست
الَّتى لابُدَّ مِنْها وَ مِنْ اِجابَتِها، فَصَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَالِهِ،
ما را فراخواند، پس بر محمد و آلش درود فرست،
وَاجْعَلْ خِتامَ ماتُحْصى عَلَيْنا كَتَبَةُ اَعْمالِنا تَوْبَةً مَقْبُولَةً
و پایان آنچه را که نویسندگان پرونده بر ما مىنویسند توبهاى مقبول قرار ده که
لاتُوقِفُنا بَعْدَها عَلى ذَنْبٍ اجْتَرَحْناهُ، وَ لامَعْصِيَةٍ اقْتَرَفْناها،
بعد از آن ما را بر معصیتى که کردهایم و نافرمانیى که مرتکب شدهایم توبیخ و سرزنش نکنى،
وَلاتَكْشِفْ عَنّا سِتْراً سَتَرْتَهُ عَلى رُؤُوسِالْاَشْهادِ، يَوْمَ تَبْلُ
و پردهاى که بر ما پوشاندهاى در برابر دیده حاضران از روى کار ما برمدار، در روزى که
اَخْبارَ عِبادِكَ، اِنَّكَ رَحيمٌ
اخبار بندگانت را آشکار مىسازى، زیرا که تو نسبت به هر که تو را بخواند مهربانى،
بِمَنْ دَعاكَ، وَ مُسْتَجيبٌ لِمَنْ ناداكَ.
و تقاضاى هر که تو را صدا بزند اجابت کنندهاى.
.:: فهرست سایر ادعیه صحیفه سجادیه ::.
