جلسه ۸ درس خارج فقه، مبحث حج

موضوع: استطاعت

سخنران:  حضرت آیت اللـه حاج سیّد محمّد محسن حسینی طهرانی – تاریخ: ۱۴۲۸ ه.ق

[button color=”orange” size=”small” link=”http://file.pormatlab.com/kimiyasaadat/haj008.mp3″ icon=”” target=”false”]دریافت صوت[/button]

[button color=”red” size=”small” link=”http://file.pormatlab.com/kimiyasaadat/haj008.pdf” icon=”” target=”false”]دریافت متن[/button]

 

چکیده:

۱- روایات ظهور دارد در اینکه کسی که می‌تواند به حج برود ولو بعض راه را ماشیاً و بعض راه را راکباً، واجب است به حج برود و روایات زاد و راحله شرط راحلۀ تام را نکرده‌اند.

۲- از کنار هم قرار دادن روایات استطاعت و جمع بین آنها به دست می‌آید این مشروطی که برای استطاعت ذکر شده مثل زاد و راحله و صحت در بدن و … شرط مقدمی است نه شرط وجوب و نیازی به ذکر همۀ شروط نیست الاّ اینکه نظر شارع به نحوی است که ادخال بعضی شروط را اقتضاء می‌کند.

۳- حکم استطاعت برای سال اول و استطاعت برای کسی که در سال اول از او حج فوت شده فرق می‌کند یعنی اگر سال اول فوت شد سال دوم باید بأی نحو کان ولو متسکّعاً برود.

۴- از اینکه حکم استطاعت قبل فوات حج با استطاعت بعد فوات حج فرق می‌کند نتیجه می‌گیریم استطاعت یک مفهوم واحد بیشتر نیست منتها دو صورت پیدا می‌کند: یکی استطاعت عرفیه، دوم استطاعت غیر عرفیه.

۵- حکم استطاعت که برای حج بیان شده برای جهاد و دفاع نیست و آنجا فقط نفس القدره علی الحرکه است که استطاعت بعد فوات الحج نظیر همین صورت است.

۶- در مسئلۀ حج و استطاعت شرط نیست که حتماً راحتی و آسایش باشد بلکه اگر مسیر انسان مسیر کمال است باید مشقّت را هم تحمّل کند.