جلسه ۷۲ درس خارج فقه، مبحث حج

موضوع: استطاعت
استاد:  حضرت آیت اللـه حاج سیّد محمّد محسن حسینی طهرانی – تاریخ: ۲۲ جمادی الاول ۱۴۳۰ ه.ق

[button color=”orange” size=”small” link=”http://file.pormatlab.com/kimiyasaadat/haj072.mp3″ icon=”” target=”false”]دریافت صوت[/button]

[button color=”red” size=”small” link=”http://file.pormatlab.com/kimiyasaadat/haj072.pdf” icon=”” target=”false”]دریافت متن[/button]

چکیده:

۱- حج طبق روایات ائمه علیهم‌السلام از مقدمات اسلام است که مکلف از اول بلوغ که زمان تعلق تکلیف است، بایستی به دنبال تهیه مقدمات آن به عنوان وجوب اطلاقی برود و اگرچه در حیات هر مکلفی یک مرتبه واجب و حجه‌الاسلام است، لکن روایات دالّ بر استحباب تکرار آن در طول حیات است و تأکیدات بسیاری در روایات وارد است که همانند صلوه بر حج تأکید شده است و لذا بعضی فقهاء مانند مرحوم صاحب حدائق و غیره حکم به وجوب اکثر من مره در صورت تمکن مالی و بدنی داده‌اند.

۲- نکتۀ مهمّی که در روایات حج به نظر می‌آید آن است که استطاعتی که در آیه و روایات آمده است مربوط به أدنی مراتب مردم است و الاّ با توجه به روایات دیگر کسانی که جدیّت بیشتر و تمکن بیشتری دارند لازم است مکرر انجام دهند و در واقع تکلیف افراد به میزان استطاعت آنها متغیر است و لذا روایاتی مانند: الحج واجب علی من وجد السبیل فی کل عامٍ، دال بر همین مطالب است که این گونه روایات قطعاً دلالت بر مسأله‌ای بیشتر از استحباب و یا حتی وجوب کفایی می‌کند و دارای الزام بالاتری خواهد بود که لزوم عدم خالی بودن خانۀ خدا از حجاج است. لذا بر حاکم اسلامی واجب است سالانه مردمی را به حج بفرستد تا مقصود حاصل شود.