جلسه ۶ درس خارج فقه، مبحث حج

موضوع: استطاعت

سخنران:  حضرت آیت اللـه حاج سیّد محمّد محسن حسینی طهرانی – تاریخ: ۱۴۲۸ ه.ق

[button color=”orange” size=”small” link=”http://file.pormatlab.com/kimiyasaadat/haj006.mp3″ icon=”” target=”false”]دریافت صوت[/button]

[button color=”red” size=”small” link=”http://file.pormatlab.com/kimiyasaadat/haj006.pdf” icon=”” target=”false”]دریافت متن[/button]

 

چکیده:

۱- استطاعت یک عنوان کلی است که شامل زاد و راحله و صحت در بدن و تخلیه سرب و … می‌شود و نسبت هر یک از این موارد به آن حالت کلی نسبت علت ناقصه است به معلول که در صورت انتفاء هر یک، آن حالت منتفی می‌شود.

۲- اشاره به روایات استطاعت و اینکه در بیشتر آنها اشاره به امنیت طریق نشده.

۳- مراد از امنیت طریق هموار بودن راه و مخلّی بالطبع بودن و ملایم با طبع بودن است.

۴- مسئلۀ امنیت طریق به عنوان یکی از شروط استطاعت در روایات شرط نشده چون اگر شرط می‌شد توهّم این می‌شد که امام یک معنایی زائد بر معنای عرفی را شرط می‌دانند.

۵- مراد از امنیت راه همان مسئلۀ عادی عقلائی است و هیچ یک از مسائل نمی‌تواند جلوی وجوب حج را بگیرد مثل ثبت نام و تهدید به گرفتن پاسپورت و زندان و …