جلسه ۱۱۲ درس خارج فقه، مبحث حج

استاد حضرت آیت اللـه حاج سیّد محمّد محسن حسینی طهرانی

تاریخ: ۹ جمادی الاولی ۱۴۳۲

[button color=”orange” size=”small” link=”http://file.pormatlab.com/kimiyasaadat/haj112.mp3″ icon=”” target=”false”]دریافت صوت[/button]

[button color=”red” size=”small” link=”http://file.pormatlab.com/kimiyasaadat/haj112.pdf” icon=”” target=”false”]دریافت متن[/button]

خلاصه:

۱ مرحوم علامه طهرانی کارهایی را که به دیگران ارجاع می‌دادند، پیگیری می‌کردند تا به نحو صحیح و دقیق انجام شود، زیرا دیگران مطالب را به سلیقه و فهم خویش نقل کرده و یا می‌نوشتند در حالی که مطلب خلاف به اسم ایشان تمام می‌شد.

۲ تمام افکار ما را ظاهر فرا گرفته است، لذا اگر به حرم امام رضا علیه‌السلام مشرف شویم به جهت دیدن گنبد و بارگاه کذایی احترام خاصی قائل می‌شویم و کفش‌هایمان در می‌آوریم در حالی که در بقیع این حال را نداریم!!

۳ روایاتی که مواقیت را بیان می‌کنند عموما در بیان حکم ابتدائی و اولی هستند (در حال صحت، عدم خوف، عدم ضیق وقت…) لذا حتما می‌بایست در بررسی روایات هسته مرکزی آنها را به دست آورد تا بواسطه تشتت روایات دچار سردرگمی نشویم و متأسفانه این نکته در تبویب کتب روایی ما لحاظ نشده است.

۴ با دقت در کتب روایی و سیره، هیچ مدرکی برای محاذات نمی‌یابیم لذا به ضرس قاطع می‌توان گفت که احرام از محاذات کفایت نمی‌کند.

۵ انسان باید دقت کند تا دچار اشتباه نشود زیرا اگر مبتلا شد ولو اینکه بعدا اصلاح کند دیگر مانند اولش نمی‌شود و این نکته در ارتباط با بزرگان بسیار مهم است.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

دکمه بازگشت به بالا
بستن
بستن