لزوم امام معصوم در جامعه‏

منظِّم عالم انسانیّت و اجتماع امام است که حتّماً باید داراى قوائى متین و فکرى صائب و اندیشه‌‏اى توانا ناظر بر اعمال و کردار امّت بوده، بین آنها نظم و تعادل را برقرار کند.

آیا اگر این امام نیز خود جایز الخطا و مبتلى به معصیت و گناه و در فکر و اندیشه مانند سایر افراد جامعه دچار هزاران خطا و اشتباه گردد و یا نیز مانند آنان بوالهوس و شهوت‏ران باشد، مى‏تواند با این‏حال در بین افراد صلح دهد، اختلافات آنان را رفع کند حقّ هر ذى حقّى را به او برساند و جلوى تعدّیات را بگیرد و تمام افراد را قوّه حیات و نیروى زندگى بخشد؛ به هر کس به اندازه استعداد و نیاز او از معارف و حقائق تعلیم کند؛ موارد خطا و اشتباه آنان را هر یک به نوبه خود در سلوک راه خدا و رسیدن به مقصد کمال بیان کند؟ حاشا و کلّا!

بنابراین رهبر جامعه و زعیم و امام مردم باید معصوم و عارى از گناه و هر گونه لغزش و خطا بوده با فکرى عمیق و پهناور و سینه‏اى منشرح به نور الهى و قلبى منوَّر به تأییدات غیبیّه ناظر بر احوال و رفتار و حتّى بر خاطرات قلبیّه هر یک از افراد امّت بوده باشد.

بعضى از عامّه عصمت را در پیغمبران قبول دارند و بعضى از آنها مرتبه ضعیفى از عصمت را درباره آنان قائلند و بعضى به‏طور کلّى عصمت را درباره آنان انکار کرده و به‏هیچ‏وجه آنان را مصون از خطا و معصیت نمى‏دانند؛ ولى شیعه به‏طور عموم عصمت را به تمام معنى در انبیاء شرط مى‏داند و نیز درباره ائمّه معصومین صلوات الله و سلامه علیهم اجمعین قائل به عصمت است.

منبع: کتاب امام شناسی ج۱ ص۹

pormatlab.com

برچسب ها

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

دکمه بازگشت به بالا
بستن
بستن