جلسه ۷۱ درس خارج فقه، مبحث حج

موضوع: استطاعت-آخر بحث مطلق
استاد:  حضرت آیت اللـه حاج سیّد محمّد محسن حسینی طهرانی – تاریخ: ۲۱ جمادی الاول ۱۴۳۰ ه.ق

[button color=”orange” size=”small” link=”http://file.pormatlab.com/kimiyasaadat/haj071.mp3″ icon=”” target=”false”]دریافت صوت[/button]

[button color=”red” size=”small” link=”http://file.pormatlab.com/kimiyasaadat/haj071.pdf” icon=”” target=”false”]دریافت متن[/button]

چکیده:

۱- مسألۀ استطاعت در سایر آیات قرآن نیز به عنوان یک قید عقلی است.

۲- بررسی و تشریح بعضی از روایات وارده در مسألۀ استطاعت که نشان دهندۀ این مطلب است که استطاعت یک مسألۀ عرفی است لکن امام تصریح به آن نموده است.

۳- در روایت حلبی، امام علیه‌السلام می‌فرمایند حتی اگر به کسی حج عرضه شود و یا مالی به او بدهند برای حج نباید حیا کند چرا که در دین حیا نیست.

۴- روایاتی ناظر به این موضوع هست که: حاجی اگر می‌تواند طیّ مسیر حج کند ولو اینکه بعضی از راه را سواره باشد و بعضی را پیاده، واجب است حج را بجا آورد و نیز روایاتی دالّ بر وجوب حج بر شخص مدیون است اگر قدرت بر راه رفتن داشته باشد.

۵- سختی و صعوبت در راه حج، مانع از استطاعت و وجوب آن نخواهد شد و نیز روایاتی در این موضوع وجود دارد که اصحاب رسول خدا همراه آن حضرت با شدیدترین سختیها و مشقّات حج را بجا آوردند. لذا از مجموع روایات نیز به دست می‌آید که استطاعت عبارت است از قدرت بر اتیان حج بأی نحوٍ کان با لحاظ شرایط عرفی و وجود معونه برای اهل و عیال.